Σιγά-σιγά, ωσάν να επρόκειτο για μια «προσωπική» έρευνα,
δημοσιογράφοι και κούρδοι ακτιβιστές διαλύουν την ομίχλη που απειλεί να καλύψει
την εκτέλεση των τριών κούρδων αγωνιστριών, στις 9 του περασμένου Γενάρη στο
Παρίσι. Η Sakine Cansiz, συν-ιδρύτρια του Κόμματος Εργατών του Κουρδιστάν (PKK), η Fidan Dogan,
εκπρόσωπος του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν (KNK), στο Παρίσι, και η Leyla
Saylemez, του νεολαιίστικου κουρδικού κινήματος, εκτελέστηκαν στο Γραφείο
Πληροφόρησης του Κουρδιστάν.
Οι γάλλοι ανακριτές δεν φαίνεται να βιάζονται,
ικανοποιημένοι με τον ύποπτο που έχουν συλλάβει. Η Τουρκία δε χάνει ποτέ την
ευκαιρία να επαναλάβει ότι οι εκτελέσεις είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής
διαμάχης στους κόλπους του PKK.
Έτσι, είναι η κουρδική κοινότητα και οι δημοσιογράφοι εκείνοι που παρακολουθούν
αυτό που θα έπρεπε να είναι η πορεία των ερευνών.
Και είναι με αυτόν τον τρόπο που αρχίζουν να βγαίνουν
πληροφορίες για τη ζωή του Ömer Güney, (ο οποίος έχει επίσης γερμανικό
διαβατήριο), που συνελήφθη στο Παρίσι, και κατηγορείται για ανάμιξη σε αυτούς
τους φόνους, και επίσης για την πολιτική της ισλαμικής κυβέρνησης του
πρωθυπουργού Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τον Μάρτιο του 2012, οι κυριότερες
τούρκικες εφημερίδες μετέδιδαν την είδηση για την απόφαση του AKP (Κόμμα
Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης), να θέσει σε εφαρμογή ένα «κυνήγι επ’ αμοιβή» για το
οποίο θα έδινε έως και 4 εκατομμύρια τουρκικές λίρες (σχεδόν 2 εκατομμύρια
ευρώ) σε όποιον προσέφερε πληροφορίες ή και βοήθεια για τη σύλληψη κάποιου από
τα 50 επιφανή μέλη του PKK (20 από τα οποία διαμένουν στην Ευρώπη).
Η λίστα συμπεριλαμβάνει τα μέλη της KCK (Ένωση
Κουρδικών Κοινοτήτων), όπως τους Murat Karayilan, Cemil Bayik και Duran Kalkan,
των HPG (Λαϊκές Δυνάμεις Άμυνας), Fehman Hüseyin, όπως και τους Mustafa Karasu,
Sabri Ok και Zubeyir Aydar. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, και κάτω από τα δύο
εκατομμύρια τουρκικές λίρες. βρίσκονται οι κοινωνικοί ηγέτες και τα ευρωπαϊκά
στελέχη, μονάδων στην Ευρώπη. Η «άμεση πληροφόρηση», επεσήμαινε το σχέδιο της
Άγκυρας, θα επιβραβευθεί με 100 χιλιάδες τουρκικές λίρες (45.000 ευρώ).
Ο κούρδος δημοσιογράφος Ferda Çetin, αναρωτιέται στην
εφημερίδα «Yeni Özgür Politika»: «Σύμφωνα με τη ρύθμιση που παρουσιάστηκε από
τον πρωθυπουργό, ο δολοφόνος της Sakine Cansiz και των δύο συντροφισσών της θα
έπρεπε να πληρωθεί με 4 χιλιάδες τουρκικές λίρες. Σε ποιόν έδωσε αυτά τα λεφτά
η Άγκυρα; Τι ποσοστό παίρνει ο Ömer Güney σε περίπτωση που είναι ο δολοφόνος;»
Στη δεκαετία του ’90, η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού
Τσιλέρ, διακήρυξε ότι η κυβέρνησή της είχε μια λίστα κούρδων επιχειρηματιών που
σκέφτονταν να βοηθήσουν το PKK.
Από το 1994, περισσότερα από εκατό άτομα έχουν απαχθεί από ένστολα κομάντο πάνω
σε αστυνομικά οχήματα, έχουν βασανισθεί και έχουν εκτελεσθεί, και τα πτώματά
τους έχουν πεταχτεί ως σκουπίδια. Τώρα ο Ερντογάν φαίνεται να έχει κι αυτός μια
λίστα. Και σε αυτήν είναι οι Mustafa Karasu, Sabri Ok και Zubeyir Aydar που
συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις στο Όσλο, δηλαδή η τουρκική κυβέρνηση
συνομιλεί με το PKK,
αλλά την ίδια ώρα το επικηρύσσει.
Άλλη λεπτομέρεια που αποκαλύπτει ο Çetin, είναι η παρουσία
στο Παρίσι, τις ημέρες των εκτελέσεων, του Adnan Gürbüz, πρώην μέλους του MHP
(Κόμμα του Εθνικιστικού Κινήματος) και τώρα ενεργού στο τρίγωνο Γερμανία –
Αγγλία – Βέλγιο. Ο Çetin αναρωτιέται τι έκανε ο Gürbüz στο Παρίσι κατά τη
διάρκεια εκείνων των δύο ημερών, με ποιόν συναντήθηκε εκεί και εάν είχε
συναντηθεί με τον Ömer Güney, που κατάγεται από την ίδια πόλη.
Η εφημερίδα «Yeni Özgür Politika», δημοσίευσε επίσης μια
συνέντευξη με τον Murat Sahin, πρώην μέλος της Τουρκικής Εθνικής Υπηρεσίας
Πληροφοριών (ΜΙΤ) ο οποίος ζει στην Ελβετία. Ο Σαχίν είπε ότι δεν έχει καμιά
αμφιβολία: ο Ömer Güney είναι ή έχει υπάρξει μέλος της MIT. Ο Σαχίν είχε λάβει μεγάλη
δημοσιότητα στα μέσα του περασμένου χρόνου, όταν συνελήφθη σε μια επιχείρηση
εναντίον του λεγόμενου Devrimci Karargah (Επαναστατικά Αρχηγεία), στις 6
Δεκεμβρίου 2011. Ο Σαχίν αφέθηκε ελεύθερος μετά από μια εβδομάδα, αφότου
κατέθεσε ότι ήταν μέλος της MIT.
Ο Σαχίν είπε ότι είχε αρχίσει να έχει προβλήματα μετά την
επιστροφή του στην Ελβετία, έπειτα από την απελευθέρωσή του. Επεσήμανε ότι η
αποκάλυψη του ονόματός του είχε αρνητικό αντίκτυπο στην οικογένειά του, και
αισθανόταν ότι τον είχαν εκμεταλλευθεί. «Μπροστά στην επιμονή του πατέρα μου,
αποφάσισα να αφήσω τη δουλειά, μετά από αυτό το συμβάν», είπε.
Δήλωσε ότι είχε δει τον Ömer Güney, σε μια φωτογραφία που
άλλος πράκτορας της MIT, του
είχε δείξει κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Άγκυρα. Ο Σαχίν επεσήμανε:
«Ποτέ δεν γνώρισα τον Ömer, ούτε έχω δουλέψει μαζί του, αλλά η «θεία», (το
κωδικό όνομα μιας γυναίκας που διοικούσε την μονάδα του Σαχίν στην Άγκυρα), μου
έδειξε μια φορά φωτογραφίες του Ömer και με ρώτησε: «Γνωρίζεις αυτόν τον
«χεβάλ» (φίλος στα κουρδικά), που είναι ο άνθρωπός =150635877.3.10.1361122350; TL=-ς είπα
όχι. Πιθανόν τσεκάριζε εάν τον γνώριζα ή όχι. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το
πρόσωπο στη φωτογραφία ήταν ο Ömer Güney». Αυτό που είπε επίσης ο Σαχίν είναι
ότι η διείσδυση σε μια κουρδική οργάνωση είναι μια μέθοδος επίσης γνωστή.
«Είναι πολύ εύκολο – διαβεβαίωσε – να διεισδύσεις σε μια από τις οργανώσεις
στην Ευρώπη, αλλά είναι δύσκολο να θεμελιώσεις μια στενή σχέση με τους στόχους.
Υποθέτω ότι ο Güney είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των στόχων του, χάρις στη
συμπεριφορά του».
