Την ψήφο των Ινδών διεκδικούν τρεις μεγάλοι συνασπισμοί κομμάτων:
α) Η Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία στην οποία κυριαρχεί το παλαιότερο κόμμα της χώρας το Ινδικό Εθνικό Κονγκρέσσο.Το Κογκρέσσο ιδρύθηκε το 1885 και αποτέλεσε το σημαντικότερο αντι-αποικιακό κόμμα στη χώρα με τις τεράστιες ηγετικές μορφές του Μαχάτμα Γκάντι, του Τζαβαχαρβάλ Νεχρού και της Ίντιρας Γκάντι. Γιγαντώθηκε από τα πρώτα χρόνια, ήταν ένα κοσμικό κόμμα με πολιτικό προσανατολισμό τον κοινωνικό φιλελευθερισμό και σαφές στοιχείο τη λαικότητα στη φυσιογνωμία του . Είχε σαφείς θέσεις κατά του συστήματος των καστών και των "ανέγγιχτων"(Νταλίτ), κατά των θρησκευτικών και εθνικών διαχωρισμών και υπέρ της αντιμετώπισης της φτώχειας.Στις τάξεις του έχει πολίτες κάθε εθνικής καταγωγής, θρησκευτικών πεποιθήσεων,και γλωσσικής προέλευσης. Έθεσε αργά (μόλις το 1929) το αίτημα της ανεξαρτησίας της Ινδίας ενώ παλαιότερα υποστήριζε την αυτονομία της Ινδίας. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80 έχει στραφεί σε ολοένα και πιο νεοφιλελεύθερες θέσεις στα οικονομικά και στα κοινωνικά θέματα.
Ο σκληρός και ανένδοτος αντιαποικιακός αγώνας του Κονγκρέσου συνέτεινε στη μαζικότητά του και στην οργανωτική του εξάπλωση.Έφτασε να έχει (επί αποικιοκρατίας) 15 εκατομμύρια μέλη και 70 εκατομμύρια ευρύτερους οπαδούς. Σήμερα είναι, πρακτικά, το μόνο τόσο καλά οργανωμένο και μαζικό κόμμα σε πανινδικό επίπεδο. Κυβέρνησε συνεχώς από το 1947,έτος ανεξαρτησίας της Ινδίας, μέχρι και το 1977 και, στη συνέχεια, από το 1980 έως το 1989, από το 1991 έως το 1996 και σήμερα συμμετέχει στην απερχόμενη κυβέρνηση που εκλέχτηκε το 2004. Ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας, μετά την ανεξαρτησία, ο Νεχρού έβαλε τις βάσεις για ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος με βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των θρησκευτικών μειονοτήτων και των ινδών που ανήκαν στις φτωχότερες κάστες ενώ ηγήθηκε του κινήματος των Αδεσμεύτων σε διεθνές επίπεδο.Το σύνταγμα του 1950 θέτει ως πολιτειακές βάσεις, την κοσμικότητα, τον σοσιαλισμό και τη δημοκρατία. Μετά τον θάνατό του Νεχρού (1966) και αφού προηγήθηκε μια σύντομη θητεία ενός ηγετικού στελέχους του Κονγκρέσου, ανέλαβε τα ηνία του κόμματος και της χώρας, η κόρη του Νεχρού, η Ίντιρα Γκάντι η οποία ακολούθησε πιο φιλολαικές πολιτικές για την καταπολέμηση της φτώχειας και βελτίωσε τις σχέσεις της χώρας με τη Σοβιετική Ένωση.Οι αυταρχικές της πολιτικές και η μιλιταριστικές της επιλογές (ινδο-πακιστανικός πόλεμος το 1971, κήρυξη της χώρας σε κατάσταση ανάγκης το 1975 και αντιδημοκρατικό κράτος) οδήγησαν το Κονγκέσσο σε εκλογική ήττα για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας το 1977.
Μετά τη δολοφονία της Γκάντι το 1984 από δύο Σιχ σωματοφυλακές της, ανέλαβε ο γιος της, Ραντζίβ Γκάντι, και το κόμμα διολίσθησε σε πιο κεντροδεξιές πολιτικές υποστήριξης των επιχειρήσεων και των ιδιωτικοποιήσεων. Μετά τη δολοφονία και του Ραντζίβ Γκάντι το 1991 από αυτονομίστρια Ταμίλ,τη προεδρία του Κονγκρέσου έχει αναλάβει από το 1998 η χήρα του Ραντζίβ, Σόνια Γκάντι, ιταλικής καταγωγής. Οι δημοσκοπήσεις φέρουν την Προοδευτική Συμμαχία να κερδίζει τις εκλογές και να εξασφαλίζει 201-257 έδρες (ανάλογα με την εταιρία δημοσκοπήσεων) με το Κονγκρέσσο να παίρνει 144-185 έδρες (έχει 145 έδρες στην απερχόμενη βουλή και έλαβε το 26,7% των ψήφων στις εκλογές του 2004), οπότε η Σόνια Γκάντι αναμένεται να είναι η νέα πρωθυπουργός της Ινδίας. Σημειωτέον ότι το Κονγκρέσσο είναι το μοναδικό κόμμα (όχι συνασπισμός κομμάτων) που ξεπερνά σε ψήφους τα 100 εκατομμύρια.
β) Η Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία που κυριαρχεί το δεξιό εθνικιστικό Ινδουιστικό κόμμα, Μπαρατίγια Τζανάτα (Ινδικός Λαός). Το κόμμα αυτό έχει καταβολές από την εθνικιστική ινδουιστική οργάνωση των Εθνικών Εθελοντών (Ραστρίγια Σουαμγιαμσεβάκ), στην οποία συμμετείχε ως μέλος ο δολοφόνος του Μαχάτμα Γκάντι. Το Μπαρατίγια Τζανάτα υποστηρίζει την ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος της Ινδίας και είναι φιλοδυτικό και οικονομικά φιλελεύθερο. Η Δημοκρατική Συμμαχία αναμένεται να εξασφαλίσει στις εκλογές 184-195 έδρες με το Τζανάτα να παίρνει 137-147 έδρες (έχει 122 στην απερχόμενη Βουλή και είχε λάβει το 22,2% των ψήφων το 2004).
γ) Η Ενωμένη Εθνική Προοδευτική Συμμαχία ή Τρίτο Μέτωπο που αποτελεί έναν ετερόκλητο, ευκαιριακό συνασπισμό 10 κομμάτων στον οποίο συμμετέχουν το (πρώην) Αριστερό Μέτωπο που είχαν συμπήξει το (σταλινικό) ΚΚ Ινδίας και το (μαοικό) ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό), ενώ , παράλληλα, συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, το εθνικιστικό κόμμα των Ταμίλ, Μουνέτρα Καζακάμ, που κυβερνά στο κρατίδιο Ταμίλ Νάντου στη Νότια Ινδία, και το υπερφιλελεύθερο Τελούγκου Ντεσάμ. Το Καζακάμ ήταν στο παρελθόν συνεταίρος του Μπαρατίγια Τζανάτα στις δικές του κυβερνήσεις ενώ το Ντεσάμ είναι το ευνοούμενο κόμμα της Παγκόσμιας Τράπεζας στο κρατίδιο Άντρα Πραντές.Σημειωτέον ότι τα δύο ΚΚ, υπό τη συμμαχία Αριστερό Μέτωπο, υποστήριξαν επί τέσσερα χρόνια (2004-2008), με ψήφο ανοχής χωρίς συμμετοχή, την κυβέρνηση της Ενωμένης Προοδευτικής Συμμαχίας και αποχώρησαν μετά την υπογραφή της συμφωνίας Ινδίας-ΗΠΑ για συνεργασία στο τομέα των πυρηνικών, η οποία, όμως, δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι στιγμής. Το Αριστερό Μέτωπο το 2004 είχε λάβει το σημαντικό ποσοστό, 7,7% σε πανινδικό επίπεδο (περίπου 30,5 εκατομμύρια ψήφους επί συνόλου 387 εκατομμυρίων εγκύρων ψήφων) και 59 έδρες με το ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό) να κερδίζει το 5,7% και 43 έδρες! Οι δημοσκοπήσεις δίνουν κοντά στις 100 έδρες στα κόμματα του τρίτου Μετώπου στις εξελισσόμενες εκλογές.
Ανατρέχοντας στην ιστορία των κομμουνιστικών κομμάτων της Ινδίας, έχει σημασία να σημειώσουμε ότι ο σινο-ινδικός πόλεμος του 1962 σε μια αμφιβητούμενη περιοχή του Νότιου Θιβέτ (που έληξε με νίκη των Κινέζων καθώς την κατέλαβαν μέσα σ' ένα μήνα και, από τότε, διατηρούν τα εδαφικά κεκτημένα), ήταν η απαρχή της διάλυσης του (ενωμένου) ΚΚ Ινδίας, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1920 στην Τασκένδη μετά τη δεύτερη σύνοδο της Κομιντέρν (Τρίτης Διεθνούς) και ήταν παράνομο επί αποικιοκρατίας. Η διάσπαση του ΚΚ Ινδίας έλαβε χώρα το 1964 μετά τον σινο-ινδικό πόλεμο καθώς
- η φράξια των "διεθνιστών"("αριστερή" πτέρυγα) υποστήριζε τη Κίνα, ως ένα σοσιαλιστικό κράτος, έναντι ενός καπιταλιστικού, της Ινδίας,
- οι "εθνικοί" ("δεξιά" πτέρυγα) υποστήριζαν την Ινδία (ουσιαστικά, η "γραμμή" των σοβιετικών αφού οι σχέσεις ΚΚ Κίνας και ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης βρίσκονταν σε ρήξη από το 1962 με τη Σοβιετική Ένωση να στηρίζει την Ινδία στον σινο-ινδικό πόλεμο) και
- οι "κεντριστές" (μικρή φράξια) τήρησαν ουδέτερη στάση.
Το ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό) υποστήριξε (ορθώς, κατά τη γνώ μη μου) τον αγώνα των ανταρτών του ανατολικού Πακιστάν το 1971 να ανεξαρτητοποιηθούν από το (τότε δυτικό και νυν) Πακιστάν,κάτι που πέτυχαν με τη βοήθεια και των Ινδών κι οι αντάρτες πέτυχαν την ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους, ως Μπανγκλαντές. Όμως η "μητέρα" Κίνα υποστήριξε το Πακιστάν στον ινδο-πακιστανικό πόλεμο που ακολούθησε πολύ γρήγορα κι έτσι τους έβγαλε... οφσάιντ!
Η ορθότητα της επιλογής του ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικού) στη συγκεκριμένη περίπτωση στηρίζεται στο ότι το αυτονομιστικό κίνημα του ανατολικού Πακιστάν ( νυν Μπανγκλαντές) είχε πετύχει πλειοψηφία στη Βουλή του Πακιστάν στις εκλογές του 1970 αλλά ο τότε πρόεδρος της χώρας καθυστερούσε την παράδοση της εξουσίας, ενώ ο πακιστανικός στρατός καταπίεζε με διάφορες ενέργειες τους αυτονομιστές εθνικότητας Μπενγκάλι και προέβη σε πογκρόμ σε βάρος τους. Οι αυτονομιστές Μπενγκάλι, σημειωτέον, αρχικά δεν ήθελαν ανεξαρτησία αλλά μια, μάλλον, χαλαρή ομοσπονδία με το δυτικό Πακιστάν (και νυν Πακιστάν).Υπήρχε,δηλαδή, ένα χειραφετητικό πρόταγμα στο αυτονομιστικό κίνημα του ανατολικού Πακιστάν και με εθνικά χαρακτηριστικά καθώς οι κάτοικοι του ανατολικού Πακιστάν ήταν Μπενγκάλι.
Αντίθετα το (σταλινικό) ΚΚ Ινδίας, που διατήρησε τον τίτλο μετά την διάσπαση, δεν είχε κανένα πρόβλημα (αφού η Σοβιετική Ένωση ευνοούσε την Ινδία) να υποστηρίξει την ινδική εισβολή που αποφάσισε η κυβέρνηση της Ίντιρα Γκάντι στο ανατολικό Πακιστάν προς στήριξη των ανταρτών εκεί, μετά τους προηγηθέντες "προληπτικούς" βομβαρδισμούς του Πακιστάν σε ινδικό έδαφος, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ινδο-πακιστανικός πόλεμος.
Πάντως η επί τέσσερα χρόνια στήριξη του Αριστερού Μετώπου (με μεγαλύτερα κόμματα τα δύο ΚΚ) στην, πλέον, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Προοδευτικής Συμμαχίας με ηγετικό κόμμα αυτό του Κονγκρέσου (που δεν έχει, πια, καμιά σχέση με τις προοδευτικές, σοσιαλίζουσες πολιτικές του κόμματος επί Νεχρού και Ίντιρας Γκάντι τις δεκαετίες 50 έως 70) αποτελεί στίγμα και απαράδεκτη πολιτική απόφαση , πόσο μάλλον που τα δύο ΚΚ αποφάσισαν με ευκαιριακά και ιδεολογικοπολιτικά "θολά" κριτήρια να συνεργαστούν με άλλα κόμματα για να αναδιατάξουν το (πρώην) Αριστερό Μέτωπο και νυν Τρίτο Μέτωπο.
Από την άλλη, έχει αναπτυχθεί και εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες το αντάρτικο των Ναξαλιτών . Το αντάρτικο ξεκίνησε το 1967 στο Ναξαλμπάρι της Δυτικής Βενγκάλης από τοπικά στελέχη του ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικού), τα οποία αργότερα, το 1969, αποχώρησαν και δημιούργησαν το ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό-λενινιστικό), αφού προηγήθηκε ένοπλη σύρραξη (!) μεταξύ τους.Το ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό), ως κυβέρνηση τότε στη Δυτική Βενγκάλη, αγωνίστηκε να καταπνίξει το νεογέννητο κίνημα των Ναξαλιτών, έχοντας και τη στήριξη του κόμματος του Κονγκρέσσου στην προσπάθειά του κατά της εξέγερσης.Στη συνέχεια το αντάρτικο κέρδισε αξιόλογη λαική υποστήριξη, κυρίως από τους αγρότες και τους φτωχούς εργάτες των καστών Νταλίτ και τους Αντιβάζι (όρος -ομπρέλα για τις ιθαγενικές φυλές της Ινδίας), ιδίως τις δεκαετίες 60 και 70. Το ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό-λενινιστικό) στην πορεία των χρόνων υπέστη περαιτέρω διασπάσεις και μαζί με το νεο-ιδρυθέν (το 2004) ΚΚ Ινδίας (μαοικό) είναι οι κύριοι στυλοβάτες του αντάρτικου που έχει επεκταθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Το αντάρτικο θεωρείται "τρομοκρατική οργάνωση" από το ινδικό κράτος ενώ τα σημαντικότερα ΚΚ που το συναπαρτίζουν είναι απαγορευμένα σε διάφορες πολιτείες της Ινδίας. Σημειωτέον ότι το ΚΚ Ινδίας (μαοικό) είναι άλλο κόμμα από το, επίσης, μαοικό στον προσανατολισμό αλλά ονομαζόμενο επίσημα, ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό)! Άντε να βγάλεις άκρη...
Το αντάρτικο δραστηριοποιείται στη Δυτική Βεγκάλη και τουλάχιστο άλλες 6 κεντρικές, ανατολικές και βορειοανατολικές πολιτείες της Ινδίας, υπολογίζεται, δε, ότι ελέγχει περιοχές που εκτείνονται σε 92.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και στρέφεται συνήθως σε στοχευμένους πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους (παραστρατιωτικές ομάδες, αστυνομικές δυνάμεις των κρατιδίων, βουλευτές, απελευθέρωση κρατουμένων από φυλακές, επιθέσεις σε τρένα). Υπολογίζεται, επιπρόσθετα, ότι το αντάρτικο έχει πεδίο δράσης που φτάνει το 40% όλης της ινδικής επικράτειας!! Στις περιοχές που δρουν οι Ναξαλίτες παρατηρείται μεγάλη φτώχεια, υψηλή ανεργία ή υποαπασχόληση και κακές κοινωνικές υπηρεσίες από το κράτος με αποτέλεσμα ο,κατά βάση, αγροτικός πληθυσμός και οι εργάτες χωρίς γη και με πολύ χαμηλούς μισθούς να μη συμμετέχουν στην απόλαυση έστω και του ελάχιστου πλούτου.Χαρακτηριστικό είναι ότι σε ορισμένες περιοχές απουσιάζει εντελώς το ινδικό κράτος αφού δεν υπάρχουν δρόμοι, υδροδότηση, τηλέφωνα και ηλεκτρικό ενώ τα μαθήματα των σχολείων γίνονται στην ύπαιθρο αφού δεν υπάρχουν ούτε κτίρια για σχολεία. Επίσης, αστυνομία, κρατικοί αξιωματούχοι και υπηρεσίες υγείας είναι άγνωστα στους ντόπιους και οι τοπικές υποθέσεις τους διεκπεραιώνονται από επιτροπές των Ναξαλιτών! Ο αλφαβητισμός φτάνει (πάντα σε ορισμένες περιοχές) στην καλύτερη των περιπτώσεων το 30%!! Χιλιάδες κάτοικοι σε ορισμένες κεντρικές και ανατολικές πολιτείες ζουν σε καταυλισμούς μετά από αναγκαστικές εκτοπίσεις από τις οικίες τους είτε από επιθέσεις των Ναξαλιτών είτε των παραστρατιωτικών φιλοκυβερνητικών ομάδων (δείτε περισσότερα στη διεύθυνση http://www.economis
Σημειωτέον ότι ορισμένες από τις πολιτείες που δρουν οι Ναξαλίτες είναι πλούσιες σε σίδηρο και άνθρακα αλλά οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να αξιοποιήσουν ουσιαστικά τα σχετικά κοιτάσματα λόγω του αντάρτικου, παρά τις συμφωνίες με διάφορες επιχειρήσεις που αγοράζουν εκτάσεις γης.Οι ενέργειες εξαγοράς γης συχνά προκαλούν τις αντιδράσεις των ντόπιων κατοίκων που απομακρύνονται από τις περιοχές που ζουν.Δε λείπουν και τα επεισόδια αντιπαράθεσης μεταξύ διαφόρων φραξιών του αντάρτικου των Ναξαλιτών.
Όμως,παράλληλα, οι Ναξαλίτες είναι υπεύθυνοι και για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως φόνους πολιτών, βία κατά των γυναικών, απαγωγές, βασανιστήρια και ακρωτηριασμούς ενώ χρησιμοποιούν και παιδιά-στρατιώτες. Ανάλογες βαρβαρότητες διαπράττουν και οι πολιτειακές και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις των κρατιδίων στα οποία δρουν οι Ναξαλίτες. Παράλληλα,οι Ναξαλίτες κατηγορούνται ότι εκβιάζουν οικονομικά τους "μεσαίους" γαιοκτήμονες για "προστασία" και ότι εξαγοράζονται από τους μεγαλογαιοκτήμονες για να τους αφήνουν ήσυχους. Για την ιστορία του αντάρτικου δείτε περισσότερα (στα αγγλικά) στη διεύθυνση http://www.hindusta
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ινδίας (προερχόμενος από το Κονγκρέσσο), Μανμόνα Σινγκχ, δήλωσε το 2006 ότι οι Ναξαλίτες αποτελούν την σοβαρότερη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ινδίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2005 κρατικοί αξιωματούχοι από 12 πολιτείες, σε ευρεία συνάντηση που πραγματοποίησαν, συμφώνησαν στη δημιουργία διαπολιτειακών ομάδων δράσης που θα συντονίζουν τις επιχειρήσεις κατά των Ναξαλιτών.
Και τώρα τίθεται το ... κρίσιμο ερώτημα: με βάση τις προηγηθείσες πληροφορίες, ποιό κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων υποστηρίζουμε στην Ινδία ως έλληνες αριστεροί; Ούτε κατά διάνοια δεν μπορούμε να στηρίξουμε τα δύο ΚΚ που συμμετέχουν στο Τρίτο Μέτωπο καθώς, εκτός από τον δεξιό οπορτουνισμό που εμφανίζουν, έχουν και αρνητικό παρελθόν, επιδιώκοντας ένοπλη σύρραξη με τους Ναξαλίτες, έχοντας και τη στήριξη του Κονγκρέσσου. Η δική μου προσέγγιση, λαμβάνοντας υπόψη και την τοπική πραγματικότητα, βλέπει με θετικό μάτι πλευρές του αντάρτικου των Ναξαλιτών αλλά εκεί υπάρχουν, ως βασικά αρνητικά στοιχεία, το πρόβλημα των σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους τους και οι ξεκάθαρα μαοικές καταβολές του , οπότε μένει ανοιχτό το θέμα...
Σπύρος Απέργης
