Την τελευταία βδομάδα του Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις, με την υποστήριξη του στρατού, με θωρακισμένα οχήματα και υπό την επίβλεψη ελικοπτέρων, εισέβαλαν σε φαβέλες του Ρίο. Σκοπός της εισβολής ήταν το ξερίζωμα των παντοδύναμων δικτύων διακίνησης ναρκωτικών και όπλων. Η επιχείρηση άφησε πίσω της 46 νεκρούς, οι οποίοι για την αστυνομία ήταν όλοι ναρκωέμποροι. Ήταν όμως όλοι;
Εκατοντάδες άνθρωποι συνελήφθησαν και βρέθηκαν τόνοι ναρκωτικών. Σε μια περίοδο που η Βραζιλία επιχειρεί να «αναβαθμιστεί» σε παγκόσμιο πολιτικό παίκτη, η κυβέρνηση δεν φαίνεται πια διατεθειμένη να ανεχθεί την ύπαρξη των «ανεξάρτητων κρατιδίων» των φαβέλων, όπου την εξουσία την ασκούν εγκληματικές συμμορίες.
Ξεκινώντας αυτήν την επιχείρηση καταστολής, η κυβέρνηση Λούλα κάνει μια επικίνδυνη επιλογή. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η κατάσταση με τις συμμορίες έχει ξεπεράσει τα όρια, αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι αυτές λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια με την ανοχή, τη συνενοχή και την άμεση στήριξη ανώτατων αξιωματούχων της αστυνομίας, δικαστών και επιχειρηματιών. Είναι εξαιρετικά ενοχλητική η υποκριτική συμπεριφορά ανθρώπων που ενώ σιτίζονται από το ναρκωεμπόριο, ζητούν τώρα να παταχθεί το έγκλημα.
Χιλιάδες κάτοικοι των φαβέλων παρατηρούσαν την αστυνομία να ερευνά τα σπίτια, και πολλοί βρέθηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Για άλλη μια φορά, οι φτωχοί πληρώνουν τις συνέπειες μιας κατάστασης που η πολιτική εξουσία δεν ήξερε ή δεν ήθελε να διορθώσει. Είναι κυρίως η οικονομική ανέχεια που σπρώχνει τους ανθρώπους στα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό αλλάζει μόνο με μια πολιτική καταπολέμησης της ανέχειας, μέσω κρατικών επενδύσεων που να βγάζουν τους φτωχούς από τον κοινωνικό στιγματισμό. Το ναρκωεμπόριο αντιμετωπίζεται κόβοντας τους δεσμούς του με την εξουσία ή ακόμα δραστικότερα με τη νομιμοποίηση της χρήσης. Αυτό που γίνεται τώρα είναι ένας «καθαρισμός» της πόλης από την παραβατικότητα των φτωχών για να έχει η πόλη ωραία εικόνα εν όψει των προσεχών Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 και του Μουντιάλ του 2016. Η εγκληματικότητα των ανωτάτων κρατικών υπαλλήλων και των επιχειρηματιών που συνδέονται με το ναρκωεμπόριο αφήνεται ανέγγιχτη.
Οι βραζιλιάνοι στρατιωτικοί υπερηφανεύονται ότι πολλοί από τους στρατιώτες των επίλεκτων δυνάμεων που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις «πήραν το βάπτισμα του πυρός στην Αϊτή, όπου έφεραν την ειρήνη λειτουργώντας στο πλαίσιο των στρατιωτικών σωμάτων του ΟΗΕ». Όμως οι Αϊτινοί θεωρούν αυτόν το στρατό «δύναμη κατοχής που καταστέλλει την ανεξαρτησία τους» και διαδηλώνουν καθημερινά εναντίον του.
Νίκος Μανωλάς, ομάδα Resistencias
6 Δεκ 2010
ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ Σημαντική δεξιά στροφή
Την Κυριακή 28 Νοεμβρίου, στις περιφερειακές εκλογές, το δεξιό και συντηρητικό πολιτικό μπλοκ σημείωσε μια σημαντική νίκη σε βάρος της κεντροαριστεράς και της αριστεράς διαφόρων αποχρώσεων. Όπως είναι γνωστό, μέσα στο ισπανικό κράτος υπάρχουν έντονες τάσεις υπέρ της ανεξαρτησίας εθνοτήτων που θεωρούν ότι καταπιέζεται το δικαίωμά τους στην εθνική αυτοδιάθεση. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η Χώρα των Βάσκων και η Καταλονία. Η υπεράσπιση του δικαιώματος προέρχεται και από δεξιά και από αριστερά, χωρίς φυσικά να ταυτίζονται οι πορείες και οι σκοποί τους. Τις εκλογές τις κέρδισε ένα δεξιό καταλάνικο αυτονομιστικό νεοφιλελεύθερο κόμμα, το CiU (Σύγκλιση και Ενότητα) το οποίο έχασε για πρώτη φορά στις εκλογές το 2003 μετά από 23 χρόνια. Το πιο πιθανό είναι το CiU, που δεν έχει αυτοδυναμία, να συγκυβερνήσει με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα -ενάντιο στην αυτοδιάθεση- που αύξησε σημαντικά τα ποσοστά του με μια αντιμεταναστευτική καμπάνια και λόγω του φόβου μέρους των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο αυτονομιστικό κίνημα. Δυσάρεστη έκπληξη ήταν η επιτυχία της ακροδεξιάς που με ένα ποσοστό 2,4% παραλίγο να μπει στη Βουλή. Ηττημένοι των εκλογών ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 8 χρόνια. Το 2003 ο σχηματισμός κυβέρνησης από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Καταλονίας, τη Ρεμπουπλικανική Αριστερά και τους οικοσοσιαλιστές δημιούργησε έντονες προσδοκίες για μια ουσιαστική αλλαγή. Δυστυχώς οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Τα κόμματα αυτά πλήρωσαν την αδυναμία να κινητοποιηθούν και αντιπαρατεθούν στην αντιλαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης Θαπατέρο. Επίσης τους κόστισε η ανικανότητα αντίδρασης που έδειξαν όταν τα ισπανικά δικαστήρια ακύρωσαν την πρωτοβουλία τους για ένα δημοψήφισμα που θα έκρινε το θέμα της ανεξαρτησίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούνιο που τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι δεν υφίσταται καταλάνικο έθνος και ένα εκατομμύριο Καταλανοί διαδήλωσαν με σύνθημα «είμαστε ένα έθνος» στους δρόμους της Βαρκελόνης, τα κυβερνητικά κόμματα δεν κατάφεραν να δώσουν προοδευτική διέξοδο σε αυτό το κίνημα, συνδυάζοντας το εθνικό με το κοινωνικό, με αποτέλεσμα να στραφεί αυτό πλειοψηφικά προς την εθνικιστική-νεοφιλελεύθερη δεξιά. Παρά την οικονομική κρίση, λαϊκά στρώματα απογοητευμένα από την κυβερνητική πολιτική της κεντροαριστεράς-αριστεράς δεν στράφηκαν ούτε στην αποχή ούτε αριστερότερα, αλλά στην υπερψήφιση μιας δεξιάς που δεν έκρυψε το πολιτικό της πρόγραμμα: βάθεμα της εργασιακής ευελιξίας, μειώσεις φόρων και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.
Νίκος Μανωλάς,
ομάδα Resistencias
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)