Παραθέτουμε κείμενο
για την απεργία των εργαζομένων στα κεντρικά της Διεθνούς Αμνηστίας, που
βασίζεται στο δελτίο
τύπου του συνδικάτου Unite, και στο κείμενο με
ερωτήσεις - απαντήσεις, σημειώνοντας πάντως ότι η Διεθνής Αμνηστία ως
οργάνωση, στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις εισφορές των μελών και
υποστηρικτών της και σε δωρεές, χωρίς να παίρνει χρήματα από κυβερνήσεις για
την έρευνά της για τα ανθρώπινα δικαιώματα (παρά μόνο για εκπαίδευση στα
ανθρώπινα δικαιώματα ή για αρωγή). Σημειώνουμε επίσης την κριτική που ασκείται
εντός και εκτός των ΜΚΟ για το τι ποσοστό των πόρων τους δαπανάται σε μισθούς
του προσωπικού τους. Τέλος σημειώνουμε ότι η παρούσα αναταραχή έχει ξεσπάσει
στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης της οργάνωσης που επιχειρεί να έχει προσωπικό πιο
αποκεντρωμένα και πιο κοντά εκεί που συμβαίνουν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. Είναι προφανές ότι μια ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η Διεθνής
Αμνηστία, δεν είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση που παίρνει υπεραξία ή προσπαθεί
να ξεζουμίσει όσο μπορεί τους εργαζόμενούς της με όσο το δυνατόν μικρότερο
κόστος εργασίας για να αυξηθούν τα κέρδη του καπιταλιστή, αλλά αντίθετα ένας οργανισμός που
επιδιώκει να αυξήσει την παραγωγικότητά του, για να υπερασπιστεί τα θύματα
παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως αυτό δε σημαίνει σε καμιά
περίπτωση ότι θα πρέπει να παραβιάζονται δικαιώματα ή να αθετούνται οι
συμφωνίες με τους εργαζόμενους ή ότι θα πρέπει να υπάρχουν υπερβολικές
μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στους χαμηλά αμειβόμενους/ες και την ηγεσία του
επαγγελματικού σκέλους της οργάνωσης.
Οι εργαζόμενοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στα κεντρικά της
Διεθνούς Αμνηστίας, που εδρεύουν κυρίως στο Λονδίνο, απεργούν σήμερα Τετάρτη 17
Οκτωβρίου.
Η απεργία ξέσπασε από την μονομερή απόσυρση της διοίκησης,
χωρίς προειδοποίηση, από την πολιτική απολύσεων, μόλις λίγες ώρες πριν
δημοσιοποιήσει λεπτομέρειες μιας αναδιάρθρωσης η οποία δυνητικά θα οδηγήσει
στην απόλυση δεκάδων εργαζομένων.
Ο περιφερειακός υπεύθυνος του συνδικάτου Unite, Αλαν Σκοτ δήλωσε: «Ενώ πολλοί
εκτιμούν ότι οι περικοπές για μισθούς είναι αναπόφευκτες, η διοίκηση της
Αμνηστίας θα πρέπει να σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει και έχουν
δηλώσει δημόσια ότι θα τιμήσουν, ώστε να διαλυθεί η διάχυτη δυσπιστία που έχει
καταλάβει την οργάνωση».
»Δεκάδες από το προσωπικό αντιμετωπίζουν αβεβαιότητα για το
άμεσο μέλλον τους. Πολλοί γνωρίζουν ότι οι θέσεις τους θα εξαφανιστούν πριν το
τέλος του 2012, αλλά επειδή η διοίκηση έχει κάνει κουρέλι την πολιτική
απολύσεων, δεν έχουν ιδέα τι θα τους συμβεί».
Η ενέργεια της διοίκησης στη Διεθνή Γραμματεία [ΣτΜ. International Secretariat:
το διεθνές κεντρικό επιχειρησιακό όργανο της Διεθνούς Αμνηστίας] είναι η πιο
πρόσφατη σε μια σειρά αθετημένων συμφωνιών και υποσχέσεων σχετικά με τα
δικαιώματα εκπροσώπησης του συνδικάτου, τις αμοιβές και το προσωρινό προσωπικό,
τους τελευταίους 12 μήνες.
Ο Άλαν Σκοτ λέει: « Η Διεθνής Αμνηστία δεν μπορεί να είναι
αποτελεσματική και αξιόπιστη οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εάν δεν σέβεται τα
δικαιώματα των εργαζομένων της. Η ανώτατη διοίκηση της οργάνωσης θα πρέπει να
τηρήσει τα ίδια πρότυπα που ζητά παγκοσμίως από τις κυβερνήσεις και τις
εταιρίες».
Ενώ δεκάδες απολύσεις προτείνονται για τους κατώτερα
αμειβόμενους εργαζόμενους, ο αριθμός των ανώτατων διευθυντών – από τους οποίους
ο καθένας κερδίζει μεταξύ 88 και 107 χιλιάδων λιρών το χρόνο – έχει αυξηθεί από
5 σε 8 τα τελευταία δύο χρόνια. Ο [ετήσιος] μισθός του Γενικού Γραμματέα είναι
192.000 λίρες, φέρνοντας το συνολικό εκτιμώμενο κόστος των μισθών της ομάδας
της ανώτατης ηγεσίας σε περίπου 1 εκατομμύριο λίρες το χρόνο.
Ο Αλαν Σκοτ λέει: «Το κύρος της Διεθνούς Αμνηστίας έχει
εδραιωθεί μέσα από δεκαετίες έρευνας υψηλής ποιότητας η οποία χρησιμοποιείται
για να υποστηριχθούν οι εκστρατείες της και η δουλειά υπεράσπισης. Είναι
επιτακτική ανάγκη να διατηρήσει η οργάνωση αυτήν την ακεραιότητά της και να
είναι τόσο συνεπής στις εσωτερικές συμπεριφορές της όσο είναι και με τον έξω
κόσμο».
Η Διεθνής Αμνηστία είναι έτοιμη να προβεί σε μια μεγάλη
αναδιάρθρωση η οποία θα μετακινήσει τα συγκεντρωτικά παγκόσμια αρχηγεία της, τα
οποία τώρα βρίσκονται κυρίως στο Λονδίνο, σε 10 κόμβους ανά τον κόσμο και θα
αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει η οργάνωση.
«Μας είπαν ότι δεκάδες από εμάς θα μπορούσαν να χάσουν τις
δουλειές τους, αλλά συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τα σχέδια για να γίνει η
Διεθνής Αμνηστία πιο πρακτική και αποτελεσματική παγκοσμίως. Το μόνο που κάναμε
ήταν να ζητήσουμε να μας που πώς οι αλλαγές που προτείνονται θα κάνουν την
Αμνηστία να δουλεύει καλύτερα, να μας δείξουν ότι έχουν ένα ξεκάθαρο πλάνο και
να αντιμετωπίσουν το προσωπικό με λίγο σεβασμό καθώς θα μετακινούμαστε ή θα
φεύγουμε. Μέχρις στιγμής απέτυχαν τελείως και στα τρία επίπεδα», δήλωσε το
μέλος του προσωπικού.
«Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών θέτουν υπό αμφισβήτηση την
ακεραιότητα εκείνων που ηγούνται τώρα της Διεθνούς Αμνηστίας και αυτό είναι
πολύ λυπηρό για οποιονδήποτε εργάζεται εδώ. Με βαριά καρδιά ψηφίσαμε υπέρ της
απεργίας», δήλωσε το μέλος του προσωπικού.
Υπόβαθρο:
Ένα συντριπτικό ποσοστό 96,5% όσων απάντησαν ταχυδρομικά,
ψήφισαν υπέρ της απεργίας.
Μέλη του προσωπικού σε γραφεία ανά τον κόσμο
(συμπεριλαμβανομένης της Σενεγάλης, της Γαλλίας, της Ουγκάντα, του Λιβάνου, της
Νέας Υόρκης, του Χονγκ Κονγκ και της Νότιας Αφρικής) συμμετέχουν στην απεργία.
Το Unite είναι το μεγαλύτερο συνδικάτο της Βρετανίας και της
Ιρλανδίας με πάνω από 1,5 εκατομμύρια μέλη από όλους τους τομείς της
οικονομίας. Γενικός γραμματέας του είναι ο Λεν Μακ Κλάσκεϊ.
Ερωτήσεις και
Απαντήσεις για την απεργία στη Διεθνή Γραμματεία της Διεθνούς Αμνηστίας στις 17
Οκτωβρίου
Γιατί το συνδικάτο
ψήφισε να κατέβει σε απεργία;
Γιατί η ανώτατη διοίκηση της Αμνηστίας έχει επανειλημμένα
αθετήσει συμφωνίες τις οποίες η ίδια είχε διαπραγματευθεί με το συνδικάτο και
είχε υπογράψει, που καλύπτουν τους όρους και τις συνθήκες για το προσωπικό. Τα
μέλη του συνδικάτου δεν θέλουν να απεργήσουν, θέλουν να δουλέψουν για τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Η απόφαση για απεργία πάρθηκε απρόθυμα ως έσχατο μέτρο
απέναντι στην περιφρόνηση της διοίκησης για συμφωνίες που είχαν επιτευχθεί με
το συνδικάτο, και απέναντι στο ίδιο το συνδικάτο.
Τι ήταν αυτό που
προκάλεσε την ψηφοφορία για απεργία;
Στις αρχές Αυγούστου, μόλις δυο ώρες πριν η ανώτατη διοίκηση
εκδώσει ένα πλάνο για να απαλλαγεί από δεκάδες θέσεις εργασίας, μετά από τη
συνένωση δύο τμημάτων, ενημέρωσε το συνδικάτο ότι οι πολιτικές μετάθεσης και
απόλυσης δεν θα εφαρμοστούν για 37 μέλη του προσωπικού που αντιμετωπίζουν
δυνητικά την απόλυση. Η ανώτατη διοίκηση είχε επανειλημμένα διαβεβαιώσει το
προσωπικό, προκαταβολικά, ότι οι υπάρχουσες πολιτικές θα εφαρμοστούν παρόλο που
διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει για να τροποποιηθούν. Το προσωπικό που
πλήττεται βρίσκεται τώρα σε μια θέση όπου γνωρίζουν ότι οι θέσεις εργασίας τους
χάνονται, αλλά δεν γνωρίζουν ποια είναι τα δικαιώματά τους ή τι διαδικασία θα
ακολουθηθεί. Η ανώτατη διοίκηση απείλησε να επιβάλει μια νέα πολιτική απολύσεων
εάν δεν συμφωνηθεί γρήγορα κάποια με το συνδικάτο, ενώ λέει επίσης ότι οι εν
λόγω θέσεις εργασίας δεν θα καταργηθούν επισήμως μέχρι να συμφωνηθεί μια νέα πολιτική.
Τι άλλες συμφωνίες
αθέτησε η διοίκηση;
Αυτές που σχετίζονται με:
- τα δικαιώματα εκπροσώπησης του συνδικάτου
- το μη-μόνιμο προσωπικό
- τις απολύσεις και τις μεταθέσεις
- την κατάργηση και ουσιώδη αλλαγή θέσεων
- τις αμοιβές (αποζημίωση για πληθωρισμό και υπερπληθωρισμό)
Για παράδειγμα, στις αρχές του 2012 η διοίκηση είπε στο
συνδικάτο ότι δεν θα δεσμεύονται από τη μακροχρόνια συμφωνία ότι το προσωπικό
θα λαμβάνει αυτόματα τον Απρίλιο την αποζημίωση για τις αυξήσεις στο κόστος
ζωής του προηγούμενου έτους, συμπεριλαμβανομένης της αποζημίωσης για υψηλούς
δείκτες πληθωρισμού, που πλήττουν το προσωπικό σε κάποια από τα υπεράκτια
γραφεία. Χρειάστηκε διαμάχη για να επιλυθεί το ζήτημα, στο τέλος της οποίας το
συνδικάτο συμφώνησε να λαμβάνεται η αποζημίωση τμηματικά για να βοηθηθεί η
διοίκηση στα προβλήματα ρευστότητας.
Γιατί οι συμφωνίες
είναι τόσο σημαντικές;
Οι καλές εργασιακές σχέσεις σε οποιοδήποτε χώρο δουλειάς
βασίζονται στην εμπιστοσύνη και σε ξεκάθαρα καθορισμένους όρους και συνθήκες
εργασίας, που να γίνονται σεβαστοί. Η ανώτατη διοίκηση και οι εκπρόσωποι του
συνδικάτου στη Διεθνή Γραμματεία πέρασαν πολλούς μήνες διαπραγματευόμενοι
συμφωνίες ώστε το προσωπικό να γνωρίζει ποιες είναι οι δικαιοδοσίες και τα
δικαιώματά τους και να μπορούν να επικεντρωθούν στη δουλειά τους. Κάθε φορά που
η ανώτατη διοίκηση αθετεί αυτές τις συμφωνίες, η εμπιστοσύνη προς τη διοίκηση
πλήττεται, οι εργασιακές σχέσεις επιδεινώνονται, η ανασφάλεια και το άγχος του
προσωπικού αυξάνονται, και μεγάλο ποσοστό εργάσιμων ωρών σπαταλιέται σε
συναντήσεις και προσπάθειες για επίλυση των παρεπόμενων διενέξεων. Οι
επανειλημμένες παραβιάσεις των συμφωνιών που είχαν επιτευχθεί μετά από
διαπραγματεύσεις, από τη διοίκηση τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την
απειλή να μην αναγνωρίζεται το συνδικάτο, μόλις ο τωρινός Γενικός Γραμματέας
ήρθε στη Διεθνή Γραμματεία, δείχνει ότι η τωρινή ανώτατη διοίκηση δεν
αντιμετωπίζει τις συμφωνίες ως δεσμευτικές και δεν σέβεται το ρόλο του
συνδικάτου. Αυτό προκαλεί ιδιαίτερες ανησυχίες σε μια εποχή αλλαγής και ανακατατάξεων
και όταν νέες συμφωνίες βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση.
Δεν υπήρξε μια χαμηλή
συμμετοχή στην ψηφοφορία για την απεργία;
Τα 300 και πλέον μέλη αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των
μόνιμων και μη μόνιμων μελών του προσωπικού της Διεθνούς Γραμματείας που
εργάζονται στο Λονδίνο και αλλού. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, από τους
περίπου 500 που δουλεύουν στη Διεθνή Γραμματεία, είναι μάνατζερ, εθελοντές,
κόσμος που εργάζεται με μικρής διάρκειας συμβόλαια και ένας ολοένα αυξανόμενος
αριθμός συμβούλων και εργολάβων.
Ο πλήρους απασχόλησης υπεύθυνος του συνδικάτου, πληροφόρησε
την συνέλευση του συνδικάτου μας ότι η συμμετοχή στις ψηφοφορίες είναι
παραδοσιακά πολύ χαμηλή, και ότι το 56% της συμμετοχής ήταν εξαιρετικά υψηλό
σύμφωνα με την μακρά εμπειρία του – και ότι το 96,5% του «ναι» για την απεργία
είναι ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα ότι τα μέλη ένιωσαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή
από το να αναλάβουν δράση για να επιλύσουν τη διαμάχη.
Επίσης, το συνδικάτο έχει πολλά μέλη που δουλεύουν στο
εξωτερικό, αλλά η συνδικαλιστική νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου δεν μας
επιτρέπει να τους στείλουμε τα ψηφοδέλτια με άλλον τρόπο πέραν του
ταχυδρομείου. Γνωρίζουμε ότι κάποια από αυτά δεν έφτασαν εγκαίρως ή δεν έφτασαν
καθόλου. Παρομοίως, κάποιοι από το προσωπικό ταξιδεύουν για μακρές περιόδους
για έρευνα σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλοι που βρίσκονταν
μακριά από το σπίτι τους δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στα ψηφοδέλτια.
Δεν αφορά η απεργία τα
συμφέροντα μιας μειοψηφίας ανθρώπων που δουλεύουν στη Διεθνή Γραμματεία;
Για πάνω από 50 χρόνια, υπό τη συμφωνία αναγνώρισης του
συνδικάτου στη Διεθνή Γραμματεία, το συνδικάτο έχει διαπραγματευθεί όρους και
συνθήκες για το προσωπικό, εκτός από κάποιους μάνατζερ. Ανεξάρτητα εάν τα μέλη
ατομικά είναι στο συνδικάτο ή όχι, καλύπτονται από αυτό και επωφελούνται από
τις συμφωνίες που επιτυγχάνονται μεταξύ διοίκησης και συνδικάτου.
Το συνδικάτο δεν θέτει
σε κίνδυνο τη δουλειά και τη φήμη της Αμνηστίας με την απεργία;
Η Αμνηστία δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική ή αξιόπιστη
οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εάν δεν σέβεται τα δικαιώματα των ίδιων της των
εργαζομένων, ούτε μπορεί το προσωπικό να είναι αποτελεσματικοί ακτιβιστές
ανθρωπίνων δικαιωμάτων εάν εργάζονται σε μια ατμόσφαιρα όπου τα δικά τους
δικαιώματα ποδοπατούνται.
Ως οργάνωση που επιμένει ότι οι κυβερνήσεις δεσμεύονται από
τις συμφωνίες για τις διεθνείς συνθήκες, είναι επιτακτικό να εφαρμόζουμε αυτό
που κηρύττουμε – όχι μόνο για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά επίσης για την
ακεραιότητα και το ηθικό κύρος της οργάνωσής μας. Η Αμνηστία δουλεύει για λογαριασμό
συνδικάτων και για το δικαίωμα στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι στο πλαίσιο
της δουλειάς της με τις κυβερνήσεις, στον ΟΗΕ και στον Διεθνή Οργανισμό
Εργασίας. Η Αμνηστία βρίσκεται δε στη διαδικασία να συμφωνήσει επίσημη
συνεργασία με την Διεθνή Συνομοσπονδία Συνδικαλιστικών Ενώσεων.
Οι υποστηρικτές της Αμνηστίας περιμένουν να αντιμετωπίζεται
με αξιοπρέπεια το προσωπικό της Αμνηστίας οπουδήποτε και αν δουλεύει – υπάρχει
πραγματικός κίνδυνος για τη φήμη της Αμνηστίας εάν θεωρηθεί ως μια οργάνωση που
συμπεριφέρεται με περιφρόνηση για τα δικαιώματα των ίδιων της των εργαζομένων,
ενώ πληρώνει τεράστια ποσά από τις συνεισφορές των μελών της για «αποζημιώσεις»
των αποχωρούντων ανώτατων διευθυντών της.
Δεν γίνεται στην
πραγματικότητα η απεργία λόγω της αντίθεσης του συνδικάτου στα σχέδια της
διοίκησης να αποκεντρώσει τη Διεθνή Γραμματεία;
Όχι. Απολύτως όχι. Το συνδικάτο δεν αντιτίθεται και ποτέ δεν
ήταν αντίθετο στα σχέδια να μετακινηθεί περισσότερο προσωπικό και λειτουργίες
έξω από το Λονδίνο – η θέση του είναι ότι το κίνημα της Αμνηστίας και η
διοίκηση της Διεθνούς Γραμματείας έχουν κάθε δικαίωμα να λάβουν τέτοιες
αποφάσεις. Αντίθετα, τα μέλη του συνδικάτου και άλλα μέλη του προσωπικού έχουν
εμπλακεί σε πολλές συζητήσεις και έχουν κάνει θετικές προτάσεις για να αυξηθεί
η αποτελεσματικότητα της δουλειάς της Αμνηστίας σε όλον τον κόσμο, και κάποιοι
έχουν ήδη δηλώσει εθελοντές να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες σε πιλοτικά
προγράμματα. Το ίδιο το συνδικάτο απλά δουλεύει με τη διοίκηση για να
προσπαθήσει να διασφαλίσει ότι το προσωπικό που πλήττεται θα τύχει δίκαιης,
ισότιμης και αξιοπρεπούς μεταχείρισης, και ότι οι συμφωνίες θα γίνουν σεβαστές.
Το συνδικάτο θα ήλπιζε και θα περίμενε, παρόλα αυτά, ότι κάθε διαδικασία
αλλαγής θα τύγχανε άξιας διαχείρισης, στη βάση ενός ξεκάθαρου πλάνου, καλού
οικονομικού σχεδιασμού και κατάλληλης διαβούλευσης.
Δεν γίνεται στην
πραγματικότητα η απεργία για τις αποζημιώσεις απολύσεων του ήδη υψηλά
αμειβόμενου προσωπικού;
Όχι. Γίνεται επειδή η διοίκηση δεν τιμά συμφωνίες που έχει
διαπραγματευθεί και υπογράψει με το συνδικάτο. Το συνδικάτο ουδέποτε έδρασε για
να ζητήσει περισσότερα χρήματα, και δεν κατέθεσε οικονομικό αίτημα για πάνω από
20 χρόνια.
Δεν είναι αλήθεια ότι
κάθε λίρα που ξοδεύεται για τις αποζημιώσεις είναι μια λίρα που δεν ξοδεύεται
για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην Αμνηστία θα είναι
αφοσιωμένοι στα ανθρώπινα δικαιώματα είτε δουλεύουν για την Αμνηστία, είτε όχι.
Αλλά είναι απολύτως αλήθεια ότι η διοίκηση θα πρέπει να προσπαθεί να ΜΗΝ απολύει
τον κόσμο εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Άλλωστε, αυτό απαιτείται από την
νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Επίσης οι εργαζόμενοι στην Αμνηστία έχουν δικαιώματα. Το
προσωπικό που απολύεται όχι εξαιτίας δικού του λάθους, κάποιοι έπειτα από δεκαετίες
πιστών υπηρεσιών, εξαιτίας αλλαγών στις οργανωτικές προτεραιότητες, επειδή δεν
μπορούν να μετακινηθούν σε άλλες τοποθεσίες, ή εξαιτίας των οικονομικών
προκλήσεων που αντιμετωπίζει η οργάνωση, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον
τρόπο που ορίζεται στις συμφωνίες που έχει υπογράψει η διοίκηση. Η Αμνηστία
έχει υπάρξει και θα πρέπει να συνεχίσει να είναι ένα πρότυπο για το πώς
συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους.
Δεν είναι ο μισθός 4
εβδομάδων για κάθε χρόνο εργασίας (έως τα 20 έτη) πολύ πάνω απ’ ότι άλλες
οργανώσεις προσφέρουν;
Όχι. Το ένα εκατομμύριο εργαζομένων στην Εθνική Υπηρεσία
Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, για παράδειγμα, δικαιούνται τόσα, όπως και
πολλοί άλλοι εργαζόμενοι σε μικρότερες οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων
που δουλεύουν στην Διεθνή Αμνηστία Ηνωμένου Βασιλείου. [ΣτΜ το εθνικό τμήμα της
οργάνωσης στη χώρα, που δεν πρέπει να συγχέεται με τη Διεθνή Γραμματεία της
οργάνωσης, που επίσης εδρεύει κατά κύριο λόγο στην ίδια χώρα]
Δεν θα φύγουν κάποιοι
από το προσωπικό με τεράστια ποσά υπό τις υπάρχουσες πολιτικές;
Το μεγαλύτερο που θα λάβει κάποιος είναι μισθούς 80
εβδομάδων – το οποίο ισχύει για εκείνον τον μικρό αριθμό μελών του προσωπικού
που έχουν υπηρετήσει την Αμνηστία για 20 ή περισσότερα χρόνια και τα οποία
τυγχάνει να είναι σε δουλειές οι οποίες εξαφανίζονται. Μέχρι πρότινος η ανώτατη
διοίκηση ουδέποτε αμφισβήτησε τις 4 εβδομάδες και αντίθετα είχε επανειλημμένα
πει ότι αυτή η πρόβλεψη θα πρέπει να γίνεται σεβαστή, παρόλο που ήθελαν άλλα
σημεία της πολιτικής να τύχουν επαναδιαπραγμάτευσης. Αυτή ήταν η θέση ακόμα και
μετά που η πρώτη ομάδα ανθρώπων τέθηκε σε κατάσταση δυνητικής απόλυσης τον
Αύγουστο.
Για να βάλουμε το κόστος των αποζημιώσεων σε σωστές
διαστάσεις, η προσφάτως διευρυνθείσα ομάδα της ανώτατης ηγεσίας κοστίζει τώρα στην
Αμνηστία γύρω στο 1 εκατομμύριο λίρες το χρόνο.
Δε βρίσκεται η
Αμνηστία σε οικονομική κρίση;
Η ανώτατη διοίκηση έχει επανειλημμένα πει στο συνδικάτο ότι
δεν υπάρχει οικονομική κρίση και ότι υπάρχει ένας προϋπολογισμός αφιερωμένος
στη διαδικασία αλλαγής «Moving Closer to the Ground»
(ΣτΜ η διαρθρωτική αλλαγή στην Αμνηστία για να επιτευχθεί αποκέντρωση και να
έρθει πιο κοντά εκεί που γίνονται οι παραβιάσεις). Συμπεριλαμβανομένων των
καταβολών για τον προβλεπόμενο αριθμό απολύσεων.
Είναι η απεργία στη
Διεθνή Γραμματεία διαχωρισμένη από τις απεργίες που συνέβησαν πρόσφατα στην
Διεθνή Αμνηστία Ηνωμένου Βασιλείου;
Ναι, παρόλο που υπάρχει σύνδεση. Το προσωπικό και στους δύο
χώρους εργασίας είναι μέλη του ίδιου συνδικάτου
- Unite – αλλά
έχουν χωριστές ψηφοφορίες για χωριστά ζητήματα. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα κοινό
θέμα ότι η διοίκηση αποτυγχάνει να δεσμευτεί στις συμφωνημένες πολιτικές.
Δεν είναι ώρα να
σταματήσει το συνδικάτο της Αμνηστίας να είναι τόσο μαχητικό;
Το συνδικάτο σχεδόν ποτέ δεν ανέλαβε δράση στη Διεθνή
Γραμματεία, και πάντα αναζητά επίλυση όχι αντιπαράθεση. Το συνδικάτο πάντα
προσπαθεί να αποφύγει διαμάχες μέσα από τη συζήτηση, την διαπραγμάτευση και
πηγαίνοντας στο ACAS, την
υπηρεσία διαιτησίας και συμφιλίωσης – όπως συνέβη τους τελευταίους μήνες.
Υπήρξε μια απεργία το 1996 για προσωπικό που απολύθηκε απροειδοποίητα και μισής
μέρας στάση εργασίας το 2009 επειδή η διοίκηση αθέτησε μια συμφωνία που μόλις
είχε υπογράψει.
Τα μέλη του συνδικάτου στη Διεθνή Γραμματεία δεν θέλουν να
απεργήσουν – θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ίσως
η ανώτατη διοίκηση θα πρέπει να ρωτήσει τον εαυτό της τι έκανε τόσα πολλά μέλη
του προσωπικού, τόσο θυμωμένα ώστε να αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή
από το να απεργήσουν.
Πως προσπαθεί το
συνδικάτο να επιλύσει τη διαμάχη;
Το συνδικάτο είναι έτοιμο να συναντήσει τη διοίκηση
οποιαδήποτε στιγμή για να τερματιστεί η διαμάχη υπό την προϋπόθεση ότι θα
τηρήσουν τις συμφωνίες μας, και συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε νέες
πολιτικές καλόπιστα, ελπίζοντας ότι η διοίκηση θα τις σεβαστεί τώρα και στο
μέλλον.
Τι έκανε η διοίκηση για να αποφύγει την απεργία;
Κανείς στην ανώτατη διοίκηση, πέρα από το τμήμα Ανθρώπινων
Πόρων, δε ζήτησε να συναντήσει το συνδικάτο για να βρεθεί ένας τρόπος να αποφευχθεί
η απεργία, ή δεν ζήτησε καν να συζητήσει τι ωθεί το προσωπικό σε τέτοιο σημείο
όπου αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να απεργήσουν.
Καθώς λάμβανε χώρα η ψηφοφορία, οι διαπραγματεύσεις για μια
νέα πολιτική απολύσεων συνεχίζονταν. Σε αυτό το σημείο ήταν που η διοίκηση
προώθησε μια πρόταση που μειώνει στο μισό τις αποζημιώσεις, κόβει τις
μεταθέσεις και μειώνει την περίοδο προειδοποίησης. Αντίθετα, η διοίκηση δεν
έκανε τίποτα από τότε που ξεκίνησε η ψηφοφορία για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη
ή για να φέρει τις διαπραγματεύσεις πιο κοντά σε μια συμφωνία.
επιλογή-μετάφραση: Γ.Κ.
