Στις 23 Μαρτίου, δικαστήριο του Άαχεν στη Γερμανία, καταδίκασε τον 88χρονο πρώην μέλος των SS Heinrich Boere σε ισόβια για τις εν ψυχρώ δολοφονίες τριών αμάχων στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ολλανδία, το 1944. Ο Boere και οι συνεργοί του ήταν μέλη μιας 15μελούς ειδικής δύναμης κομμάντο των Ολλανδικών SS που πραγματοποιούσαν αντιτρομοκρατικές ενέργειες εναντίον Ολλανδών αντιστασιακών. Για κάθε νεκρό Γερμανό στρατιώτη, θα έπρεπε να εκτελεστούν τρεις Ολλανδοί ύποπτοι για διασυνδέσεις με την αντίσταση. Από τον Σεπτέμβριο του 1943 μέχρι το τέλος του 1944 περισσότερα από 50 άτομα εκτελέστηκαν με αυτόν τον τρόπο. Περισσότεροι από 100.000 Εβραίοι είχαν μεταφερθεί σε στρατόπεδα θανάτου και 500.000 Ολλανδοί σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία ή άλλες κατεχόμενες περιοχές.
Ο Boere δικάστηκε για τα εγκλήματά του από ένα ειδικό δικαστήριο στο Άμστερνταμ, το 1949, και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια και η οποία δεν μπόρεσε να εκτελεστεί αφού ο εγκληματίας πολέμου είχε καταφύγει στη Γερμανία.
Το 1980 η Ολλανδία ζήτησε την έκδοσή του, οπότε βρέθηκε κρατούμενος για δυο μήνες, αλλά το Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο της Κολωνίας απέρριψε την έκδοσή του επειδή παρότι είχε πατέρα Ολλανδό (και μητέρα Γερμανίδα), σύμφωνα με διάταγμα του Χίτλερ εφόσον είχε καταταγεί εθελοντικά στα SS, έπαιρνε τη Γερμανική υπηκοότητα. Και άρα ως Γερμανός δεν μπορούσε να εκδοθεί!
Ο τότε επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Διώξεων Εγκλημάτων των Ναζί, Γενικός Εισαγγελέας Hermann Weißinger παρότι διεξήγαγε ανάκριση, αποφάνθηκε ότι τα εγκλήματα του συγκεκριμένου κομμάντο ήταν σύννομα με την τότε νομοθεσία. Ο Boere συνέχισε λοιπόν να ζει ανενόχλητος με το πραγματικό του όνομα και χωρίς ποτέ να αρνηθεί τα εγκλήματα που είχε κάνει.
Το 2003 το Ολλανδικό Υπουργείο Δικαιοσύνης ζήτησε να εφαρμοστεί η απόφαση του δικαστηρίου του Άμστερνταμ του 1949. Και πάλι το Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο της Κολωνίας προστάτεψε τον εγκληματία πολέμου, λέγοντας ότι στην τότε δίκη δεν είχε κατάλληλη υπεράσπιση και ότι αφού είχε διαφύγει, δεν είχε τη δυνατότητα άσκησης έφεσης.
Στο μεταξύ όμως ο νέος διευθυντής του Κεντρικού Γραφείου Διώξεων Εγκλημάτων των Ναζί, Ulrich Maass με τη συνδρομή των απογόνων των θυμάτων ξανάνοιξε την υπόθεση που κατέληξε τελικά στη δικαιοσύνη και την καταδίκη σε ισόβια. Μια απόφαση όμως που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα εφαρμοστεί, αφού ήδη η υπεράσπιση άσκησε έφεση και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Η τραγική Ειρωνεία είναι ότι η υπεράσπιση του Ναζί εγκληματία πολέμου βασίζεται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Συνθήκης της Λισαβώνας που ορίζει ότι κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί για το ίδιο αδίκημα. Το δικαστήριο είχε απορρίψει παρόμοιο αίτημα της υπεράσπισης στηριζόμενο στη Συνθήκη του Σένγκεν που ορίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει νέα καταδίκη μόνο αν έχει ήδη εφαρμοστεί η πρώτη ποινή ή αν για νομικούς λόγους δεν γίνεται να εφαρμοστεί. Όμως η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν μιλάει για έκτιση ποινής αλλά για καταδίκη. Στο μεταξύ δεν έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης και ο Boere παραμένει ελεύθερος.
Ο Boere, όπως και άλλοι εγκληματίες πολέμου ισχυρίζεται ότι απλώς εκτελούσε διαταγές, και στο δικαστήριο είπε ότι ποτέ δεν έδρασε γνωρίζοντας ότι έκανε έγκλημα. Παρόλα αυτά, ντοκουμέντα από την πολιτική αγωγή, αποδεικνύουν ότι κάθε άλλο παρά παθητικός αποδέκτης διαταγών ήταν αφού επρόκειτο για πεπεισμένο Ναζί. Το 1942 ήταν μέλος του Ολλανδικού Ναζιστικού κινήματος NSB και της Landwacht (βοηθητικής αστυνομίας). Όχι μόνο υπήρξε μέλος των εκτελεστικών αποσπασμάτων που δολοφονούσαν αθώους πολίτες αλλά δούλεψε και ως πληροφοριοδότης των μυστικών υπηρεσιών των Ναζί, βοηθώντας να αποκαλυφθούν αντιστασιακοί και οι υποστηρικτές τους. Το 1944 στη Χελντεν, κοντά στα Ολλανδο-γερμανικά σύνορα, υποδύθηκε κάποιον που έπρεπε να περάσει στην παρανομία. Στη συνέχεια κατέδωσε στους Γερμανούς τους αγρότες που του έδωσαν καταφύγιο και τροφή. Ως ένστολος πια, συμμετείχε σε επιδρομή στη Χέλντεν όπου συνελήφθησαν 52 άτομα, 20 από αυτά απελάθηκαν στη Γερμανία και 7 δεν επέστρεψαν ποτέ.
Το γεγονός ότι το πρώην μέλος των SS, Boere κατάφερε να διαφύγει από τη δικαιοσύνη για τόσες δεκαετίες είναι ενδεικτικό της Γερμανικής Δικαιοσύνης. Στη Γερμανία ελάχιστα άτομα διώχθηκαν ως Ναζί εγκληματίες πολέμου. Από το τέλος του πολέμου, οι Γερμανικές αρχές αναγνώρισαν περισσότερες από 100.000 περιπτώσεις, αλλά μόνο 6.500 καταδικάστηκαν, οι περισσότεροι για ελάσσονα αδικήματα.
Πηγή: www.wsws.org
