άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, ομάδα μπράβων στην υπηρεσία του περονικού συνδικάτου των σιδηροδρομικών και των εργοδοτών, δολοφόνησαν τον φοιτητή Μαριάνο Φερέιρα και τραυμάτισαν πολύ σοβαρά μια ακόμα αγωνίστρια. Η αστυνομία κατηγορείται ότι άφησε το πεδίο ελεύθερο στους μπράβους. Ο νεαρός φοιτητής και η τραυματισθείσα –μέλη του Εργατικού Κόμματος που είναι αδελφή οργάνωση με το ΕΕΚ της Ελλάδας– μαζί με άλλους αγωνιστές και οργανώσεις της αριστεράς βρίσκονταν στο χώρο ενός κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού για να συμπαραταχθούν στον αγώνα που δίνουν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι (ανήκουν σε εργολαβικές εταιρείες) στον ιδιωτικοποιημένο-ξεπουλημένο σιδηρόδρομο. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την πρόσληψή τους από τη σιδηροδρομική εταιρεία. Πώς οδηγηθήκαμε, όμως, σε αυτή την κατάσταση;
Κρατικός συνδικαλισμός
και ταξική πολιτική
Στην Αργεντινή υπάρχουν δύο μεγάλες εργατικές συνομοσπονδίες: η περονική CGT και η CTA. Η πρώτη με 3,5 εκατομμύρια μέλη είναι μια συνδικαλιστική οργάνωση η οποία βαρύνεται με πολλά. Τη δεκαετία του 90, στήριξε τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της περονικής νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μένεμ με ανταλλάγματα που επέφεραν πολλά νόμιμα και παράνομα υλικά οφέλη στη γραφειοκρατία. Σήμερα, οι ηγέτες της CGT κατέληξαν να είναι πολύ ευκατάστατοι. Η CGT αποτελεί στις μέρες μας το εργατικό πόδι της κεντροαριστερής κυβέρνησης Κίρχνερ. Η ηγεσία της CGT έχει προβεί κατά καιρούς σε τραμπουκισμούς, εκβιασμούς και εκφοβισμούς πάντα κάτω από την πολιτική προστασία των περονικών προέδρων. Μάλιστα, πριν από ένα μήνα η πρόεδρος Κίρχνερ ήταν η βασική ομιλήτρια της πολυπληθούς συγκέντρωσης της CGT και φωτογραφήθηκε δίπλα σε αυτούς που κατηγορούνται σήμερα ως οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας. Τα στελέχη της CGT κατηγορούν ως υπεύθυνο για τα γεγονότα το συνδικάτο των σιδηροδρομικών που είναι όμως μέλος της. Τα αίτια, λοιπόν, της δολοφονίας δεν είναι μόνο η τραμπούκικη συμπεριφορά της CGT απέναντι στην αριστερά και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και οι κάθε είδος οικονομικές δοσοληψίες της γραφειοκρατίας της με τις εργολαβικές εταιρείες.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο
Η CTA έχει 1,5 εκατομμύρια μέλη και ξεκίνησε ως μια αριστερή διάσπαση της CGT. Στη CTA συμμετέχουν εκτός από τους αριστερούς περονιστές και πολύ αριστεροί εργαζόμενοι. Η CTA, καθώς επίσης και όλες οι πρωτοβουλίες συνδικαλισμού βάσης, έχουν να αντιμετωπίσουν την εχθρική στάση της κυβερνητικής πολιτικής. Τους αρνούνται το δικαίωμα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης με στόχο να παραμείνει το μονοπώλιο της εκπροσώπησης στην CGT.
Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε τη δολοφονία. Οι Κίρχνερ δεν έχουν χρησιμοποιήσει πρωτίστως την καταστολή στην αντιμετώπιση των κοινωνικών κινητοποιήσεων προτιμώντας την ενσωμάτωση των κοινωνικών οργανώσεων. Κάτω από την πίεση των αντιδράσεων για τη δολοφονία αποφασίστηκε η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων, ενώ η αστυνομία συνέλαβε δύο από τους μπράβους και τον αντιπρόεδρο του συνδικάτου των σιδηροδρομικών.
Η δολοφονία του Φερέιρα έχει φυσικά και άμεσες πολιτικές επιπτώσεις. Η δεξιά –αυτή που είχε υποστηρίξει την χούντα– βγήκε να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τη βάναυση πολιτική της. Αυτό που φοβίζει όμως την κυβέρνηση δεν είναι οι ρητορείες της δεξιάς αλλά η ενδεχόμενη υπονόμευση της δυνατότητας της να διεισδύει και να προσεταιρίζεται την αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα με όχημα τη ρητορεία της για τα πολιτικά δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στις 21 Οκτωβρίου η CTA κατέβηκε σε απεργία, ενώ έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις.
Νίκος Μανωλάς, μέλος
του περιοδικού Resistencias
