O Παναμάς απαγορεύει δια νόμου το δικαίωμα στην απεργία. Έξι νεκροί εργάτες στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις

Ένα κείμενο που συνοψίζει τις εξελίξεις της τελευταίας περιόδου στον Παναμά

Η συντηρητική κυβέρνηση του Παναμά ψήφισε νόμο που απαγορεύει την απεργία και εξαλείφει την ανάγκη μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τα προγράμματα των πολυεθνικών στη χώρα.

Torge Löding (Voces Nuestras) / San José (Costa Rica)

«Δεν είναι ένα κίνημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης ενάντια σε ένα νόμο, αλλά τους πληθυσμού που αντιστέκεται στην πολιτική που υφιστάμεθα τον τελευταίο χρόνο», είπε ο Ολμέδο Καρασκίγια, δημοσιογράφος του Radio Temblor. Ο Παναμάς ζει μια αλληλουχία απεργιών και διαδηλώσεων που πυροδότησε η ψήφιση στις 16 Ιουνίου του επονομαζόμενου νόμου 30 από πλευράς της συντηρητικής κυβέρνησης του Ρικάρντο Μαρτινέλι, [του κόμματος] της Δράσης για την Αλλαγή. Αυτός ο νόμος επιβλήθηκε «μέσα σε μόλις τρεις ημέρες, χωρίς συζήτηση και με την νομική σοφιστεία της τροποποίησης ενός νόμου για την πολιτική αεροπορία, με την πρόθεση να περάσει απαρατήρητος από την κοινή γνώμη», λέει ο Σιλβέστρε Ντίας, του Εθνικού Μετώπου για την Υπεράσπιση των Οικονομικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Παναμά (Frente Nacional por la Defensa de los Derechos Económicos y Sociales de Panamá -Frenadeso).

Ο Νόμος 30 διαλύει το δικαίωμα στην απεργία και τον ελεύθερο συνδικαλισμό στις ιδιωτικές εταιρίες και αρνείται το δικαίωμα στην συνεύρεση των εργατών. Επιπλέον, ο νέος νόμος καταργεί την υποχρέωση παρουσίασης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων στα έργα που το Κράτος θεωρεί ότι είναι κοινωνικού συμφέροντος. Ο πρόεδρος του Παναμά, μετά την ψήφιση αυτού του αμφιλεγόμενου νόμου, διακήρυξε ότι η χώρα είναι έτοιμη για τις ξένες επενδύσεις. «Με λίγα λόγια είναι μια απόπειρα εναντίων των κοινωνικών και περιβαλλοντικών δικαιωμάτων στη χώρα μας», επισημαίνει ο Ντίας.

Κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, εργάτες και φοιτητές βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν την κατάργηση αυτού του νέου νόμου. Στις 13 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε μια γενική απεργία που είχε μεγάλη συμμετοχή σε όλους τους κλάδους. Σύμφωνα με το Εθνικό Συντονιστικό Αγώνα για τον Σεβασμό στη Ζωή και την Αξιοπρέπεια του Λαού, στην οποία συμμετέχουν διάφορες συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις «η απεργία ήταν επιτυχής σε κλάδους όπως ο κατασκευαστικός, όπου απήργησε το 95% των εργατών, επίσης το 80% των δασκάλων απήργησαν και στο πανεπιστήμιο το ποσοστό έφτασε το 95%.». Συνδικαλιστικές οργανώσεις κατήγγειλαν τη βία με την οποία αντέδρασαν τα ΜΑΤ, τους εκατοντάδες συλληφθέντες διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της ημέρας του αγώνα και τις μετέπειτα συλλήψεις.

Έξι νεκροί στις διαδηλώσεις

Οι πρώτες κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στην απεργία πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή των φυτειών μπανάνας Bocas del Toro, στα σύνορα με την Κόστα Ρίκα. Εκεί οι κινητοποιήσεις άφησαν έναν απολογισμό έξι νεκρών. Οι εργάτες στις φυτείες μπανάνας στήριξαν την γενική απεργία με μια πορεία, παρά την απόφαση να αναστείλουν την απεργία εννιά ημερών την οποία είχαν πραγματοποιήσει και η οποία είχε καταστήσει όλη την περιοχή χωρίς επικοινωνία. «Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, αλλά ήρθαμε σε συμφωνία με την κυβέρνηση. Θα αναστείλουν τα πιο αμφιλεγόμενα άρθρα του νόμου», είπε ένας εκπρόσωπος των συνδικαλιστών. Το τωρινό κίνημα ενάντια στον Νόμο 30, που συγκεντρώνει εργάτες από διαφορετικούς κλάδους, βιομηχανικούς, φοιτητικούς, αγροτικούς και ιθαγενικούς (όπως ο λαός Νάσο, με παράδοση αντίστασης ενάντια στις πολυεθνικές), έχει μια δύναμη που είχαμε να τη δούμε εδώ και πολλά χρόνια στον Παναμά.

Χωρίς κοινοβουλευτική αντιπολίτευση

Ο Ρικάρντο Μαρτινέλι, της συντηρητικής Δράσης για την Αλλαγή, ήρθε στην εξουσία μετά από τις τελευταίες γενικές εκλογές τον Μάιο του 2009. Σάρωσε το εκλογικό σώμα (70% των ψήφων) με την υπόσχεση να διοικήσει τη χώρας «όπως ένα σούπερμάρκετ». Ο Μαρτινέλι είναι πολυεκατομμυριούχος, αφεντικό μιας αλυσίδας σουπερμάρκετ. Ενώ η αριστερά δεν έχει προτάσεις, δεν τις έχει ούτε η πρώην υποψήφια του Επαναστατικού Δημοκρατικού Κόμματος (Partido Revolucionario Democrático - PRD) Μπαλμπίνα Χερέρα, , εξόριστη στο εξωτερικό, που δεν έχει μια αριστερή θέση. Από την πλευρά του, ο πρώην πρόεδρος, Μαρτίν Τορίχος, από το ίδιο κόμμα, γιος του δικτάτορα Ομάρ Τορίχος, είναι αναμεμιγμένος σε πολυάριθμα σκάνδαλα διαφθοράς. Η κοινωνική κατάσταση στον Παναμά είναι σα μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Ο Μαρτινέλι το ήξερε από την αρχή και γι’ αυτό προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή με έναν λόγο σκληρής πυγμής εναντίον των μικροκλεφτών και υπέρ της ποινικοποίησης των κοινωνικών οργανώσεων. «Ο Μαρτινέλι είναι ο Φουτζιμόρι του Παναμά», λέει ο Ντίας της Frenadeso. Ο πρόεδρος ποτέ δεν παρέκλινε από τις ιδέες του. Η πρώτη του επίσημη επίσκεψη ως αρχηγός κράτους ήταν στην Ιταλία για να συναντηθεί με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Πάπα. Λέγεται ότι μεταξύ των υπουργών του είναι αρκετά μέλη της Όπους Ντέι, όπως ο Υπουργός Εξωτερικών Χουάν Κάρλος Βαρέλα, που επικρότησε τη «λογική συμπεριφορά» του στρατού της Ονδούρας κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2009.

Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, η καταστολή της αστυνομίας και των ΜΑΤ στους δρόμους ήταν υπέρμετρη. Προς το παρόν, ο μόνος λόγος για τον οποίο ακόμα δεν έχει βγει ο στρατός προς υπεράσπιση της ολιγαρχίας είναι ότι ο Παναμάς χρειάστηκε να διαλύσει τις ένοπλες δυνάμεις του όταν οι ΗΠΑ παρέδωσαν τη διώρυγα του Παναμά στις 31 Δεκεμβρίου 1999, όπως προέβλεπε η συμφωνία Τορίχος – Κάρτερ του 1977. Γι’ αυτό, οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας, για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση, «κοινωνικής αταξίας», πόνταραν στην στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων (όπως έκαναν και στην γειτονική Κόστα Ρίκα που διέλυσε τον στρατό το 1948). Παρόλα αυτά, «η αντίσταση συνεχίζεται παρά την καταπίεση», επισημαίνει ο Σιλβέστρε Ντίας. Μεταξύ των πολιτικών κρατουμένων των τελευταίων ημερών, βρίσκονται ακτιβιστές της Frenadeso που δεν συμμετείχαν σε καμία πορεία. Σύμφωνα με τον Ντίας, η αστυνομία μπήκε στα σπίτια τους και τους συνέλαβε με το πρόσχημα ότι «συμμετείχαν σε ένα μάζεμα για την παράλυση της διώρυγας του Παναμά».

Πηγή: Diagonal

Ο νότος της Ταϊλάνδης προστίθεται στη μακριά λίστα των ξεχασμένων συγκρούσεων

Iraide Olalde

Ο κύκλος της βίας στον νότο της Ταϊλάνδης μεταξύ μουσουλμάνων υποστηρικτών της ανεξαρτησίας και του Στρατού δεν έχει σταματήσει, και η περίπτωση του θανάτου του Σουλεϊμάν ξαναφέρνει στο φως της δημοσιότητας τα μυστικά ενός καταπιεσμένου θύλακα και μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να επιβάλλει τους νόμους της στην πλειονότητα του πληθυσμού στην περιοχή.

Την τελευταία φορά που τον είδαν ήταν το Μάιο, όταν Ταϊλανδοί στρατιώτες τον συνέλαβαν στο Pattani, με την κατηγορία ότι συμμετείχε στην μουσουλμανική εξέγερση στον νότο της Ταϊλάνδης. Τον έλεγαν Σουλεϊμάν, και μετά από μια βδομάδα πίσω από τα κάγκελα, εμφανίστηκε νεκρός. Σύμφωνα με τον στρατό, ο νεαρός, 25 ετών και οικοδόμος, κρεμάστηκε στις 30 Μαΐου στο κελί του, στην στρατιωτική βάση του Pattani, μια από τις πέντε επαρχίες του βασιλείου κοντά στην Μαλαισία.

Συγγενείς και φίλοι, παρόλα αυτά, διαβεβαίωσαν ότι είχε υποστεί βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Στήριξαν την άποψή τους σε φωτογραφίες που διέδωσε ο Σύλλογος Νεαρών Μουσουλμάνων της Ταϊλάνδης, μια τοπική ΜΚΟ, στις οποίες φαίνεται το σώμα του νεαρού γεμάτο με τραύματα. Παρόλα αυτά, ο στρατηγός Banphot Poopien, εκπρόσωπος του στρατού, διαβεβαίωσε ότι «κανένα όργανο βασανιστηρίων δεν χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ανάκρισης».

Αυτή είναι μια από τις πολλές καταγγελίες που προστίθενται στην μακριά λίστα θανάτων και εξαφανίσεων σε μια ξεχασμένη σύγκρουση. Ήδη το 2008 ο Ιμάμης Yapa Kasenga, πέθανε έπειτα από χτυπήματα κατά τη διάρκεια ανακρίσεων, στην επαρχία Narathiwat. Ομοίως, πριν από μια βδομάδα εννιά άτομα πέθαναν μέσα σε 24 ώρες σε διάφορα συμβάντα που καταγράφηκαν στην περιοχή.

Το Σουλτανάτο του Pattani

Οι πέντε επαρχίες που ανήκουν στον Νότο της Ταϊλάνδης, Yala, Pattani, Narathiwat, Songkhla και Satun, ανήκαν στο σουλτανάτο του Pattani. Το 1909 το Pattani προσαρτήθηκε στην Ταϊλάνδη, συγκεντρώνοντας έτσι ένα σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό μέσα σε ένα βουδιστικό κράτος, την Ταϊλάνδη. Με αυτόν τον τρόπο, οι προσαρτημένες επαρχίες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτικά στο ταϊλανδικό κράτος, μιας και οι πολιτιστικές, γλωσσικές, θρησκευτικές τους αναφορές και αυτές της ταυτότητάς τους, παραπέμπουν στον κόσμο των μαλάγια, που ανήκει στην γειτονική χώρα Μαλαισία και στο αρχαίο βασίλειο του Pattani. Η σύγκρουση πηγάζει έτσι από ένα ταϊλανδικό κράτος που προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να επιβάλει την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τη γλώσσα του σε έναν μουσουλμανικό πληθυσμό. Η απάντηση ήταν λαϊκοί ξεσηκωμοί και αργότερα η εμφάνιση πέντε αντάρτικων ομάδων στις δεκαετίες του ’60 και του ‘70 ενάντια στην στρατιωτική καταστολή.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μεγάλωσε την ένταση. Από τότε, η Κυβέρνηση διατήρησε για την ίδια την εξουσία να περιορίζει την άσκηση μερικών δικαιωμάτων και επίσης εξουσιοδοτεί ένστολους να συλλαμβάνουν ύποπτους χωρίς δικαστικό ένταλμα ή καμία κατηγορία. Είναι η ιστορία διενέξεων που ξεχνιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Περιοχές όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται καθημερινά. Λίγα χιλιόμετρα από τις παραδεισένιες παραλίες γεμάτες με τουρίστες που αγνοούν τις παραβιάσεις που συμβαίνουν συνεχώς πίσω από την γωνία.

Οι ομάδες που επιδιώκουν ένα ανεξάρτητο κράτος, δεν ανταποκρίνονται σε ένα προφίλ αποκλειστικά ισλαμιστικό. Είναι πρώτα απ’ όλα άτομα που χρειάζονται να ζήσουν σε έναν τόπο όπου να μπορούν, χωρίς καμιά ντροπή, να ζήσουν σύμφωνα με τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους και τη θρησκεία τους. Μόνο μία από τις πέντε ομάδες που πήραν τα όπλα, επιδιώκουν την οικοδόμηση ενός κράτους που να βασίζεται στην Σαρία ή ισλαμικό νόμο.

Η σύγκρουση στον νότο της Ταϊλάνδης μετατράπηκε σε έναν κύκλο βίας που φαίνεται ότι δεν έχει τέλος. Μια ρουτίνα που αποτελειώνει τις ζωές χιλιάδων αθώων. Και που, παρά τη λήθη, συνεχίζεται χωρίς επίλυση.

Πηγή: Gara

Βίντεο από τη διαδήλωση στο κέντρο κράτησης μεταναστών Κουμκαπί της Κωνσταντινούπολης (2/7)

Βίντεο από τη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 2/7 από συμμετέχοντες στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ της Κωνσταντινούπολης, ακριβώς έξω από το κέντρο κράτησης μεταναστών στο Κουμκαπί.

European Social Forum 2010 – İstanbul – Göçmen Ağı Kumkapı Eylemi from fotoakbaba on Vimeo.

Αφγανιστάν: Εκατοντάδες θάνατοι ιδιωτικών φρουρών περνούν απαρατήρητοι

Μια από τις λιγότερο γνωστές πλευρές της κλιμάκωσης του πολέμου στο Αφγανιστάν επί Ομπάμα, είναι ότι ένοπλοι μισθοφόροι ιδιωτικής ασφάλειας σκοτώνονται κατά εκατοντάδες, σε ρυθμό πάνω από τέσσερις φορές μεγαλύτερο από αυτόν των στρατιωτών των ΗΠΑ, σύμφωνα με μελέτη του Κογκρέσου που είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Ομπάμα αύξησε δραστικά την στήριξη του στρατού σε ιδιωτικές εταιρίες ασφάλειας, επανδρωμένες στην συντριπτική τους πλειονότητα από Αφγανούς, στους οποίους δίνεται η επικίνδυνη δουλειά να φρουρούν κονβόι βοήθειας ή και στρατιωτικά, αποκάλυψε η μελέτη της Υπηρεσίας Έρευνας του Κογκρέσου.

Σε μια περίοδο 10 μηνών μεταξύ του Ιουνίου 2009 και Απριλίου 2010, 260 ιδιωτικοί φρουροί που δούλευαν για το Υπουργείο Άμυνας σκοτώθηκαν, ενώ την ίδια περίοδο σκοτώθηκαν 324 στρατιώτες των ΗΠΑ. Αναλύοντας τους αριθμούς η έρευνα έδειξε ότι οι ιδιωτικοί φρουροί «που δουλεύουν για το Υπουργείο Άμυνας στο Αφγανιστάν είναι 4,5 φορές πιο πιθανό να σκοτωθούν απ’ ότι οι ένστολοι.

Αντίθετα με την περίπτωση όπου ένας στρατιώτης σκοτώνεται και ο στρατός βγάζει άμεσα ένα δελτίο τύπου περιγράφοντας τις συνθήκες του θανάτου, οι θάνατοι των ιδιωτικών φρουρών περνούν σχεδόν χωρίς να αναφέρονται από το Πεντάγωνο και κατ’ επέκταση από τα ΜΜΕ. Ως αποτέλεσμα αυτού, τόσο το επίπεδο της βίας όσο και ο αριθμός των ατόμων που σκοτώνονται ως μέρος της εκστρατείας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, σε μεγάλο βαθμό δεν καλύπτονται δημοσιογραφικά.

Λεπτομέρειες για το πώς σκοτώνονται οι ιδιωτικοί φρουροί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκαλυφθούν, πέρα από το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά φρούρηση κονβόι.

Το Υπουργείο Άμυνας δήλωσε ότι δεν καταγράφει τα ονόματα ή ακόμα και τις εθνικότητες των σκοτωμένων φρουρών, παρόλο που ένας αξιωματούχος του υπουργείου πρόσφατα κατάθεσε στο Κογκρέσο ότι οι ιδιωτικοί φρουροί που προσλαμβάνει ο στρατός είναι στο 90% Αφγανοί.

«Έχουμε ένα πολύ… σύστημα καταγραφής στρατιωτών και αμάχων που σκοτώνονται, δημοσιοποιείται κάθε ένα όνομα», δήλωσε η εκπρόσωπος του Πενταγώνου Υποστράτηγος Ελίζαμπεθ Ρόμπινς. «Αλλά για τους ιδιωτικούς φρουρούς, εξαρτάται από τις εταιρίες τους».

Ο Άντονι Κόρντεσμαν, στρατιωτικός αναλυτής από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, λέει πως οι Αφγανοί φρουροί ιδιωτικής ασφάλειας που φυλούν κονβόι μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι γιατί συχνά δεν έχουν τεθωρακισμένα οχήματα ή ελικόπτερα σαν τους βορειοαμερικανούς στρατιώτες. «Απώλειες μπορούν να υπάρξουν είτε εξαιτίας επιθέσεων των Ταλιμπάν, είτε λόγω διαμάχης μεταξύ των φρουρών, είτε επειδή δεν «λαδώθηκε» ο τοπικός πολέμαρχος και θέλησε να το υπενθυμίσει».

Αυτοί οι αριθμοί απωλειών είναι πιθανόν να συνεχίσουν να αυξάνονται καθώς ο στρατός νοικιάζει όλο και περισσότερους ιδιωτικούς φρουρούς. Όταν ο Ομπάμα τον περασμένο Νοέμβριο δήλωσε ότι θα έστελνε 30.000 ακόμα στρατιώτες στο Αφγανιστάν, σε σύνολο 100.000, ο αριθμός των ιδιωτικών φρουρών ήδη διογκωνόταν. Τον Μάρτιο του 2009, περίπου την εποχή που αναλάμβανε ο Ομπάμα, υπήρχαν κάπου 4.000 ιδιωτικοί φρουροί που δούλευαν για το Υπουργείο Άμυνας στο Αφγανιστάν. Ένα χρόνο μετά, τον Μάρτιο του 2010 υπήρχαν πάνω από 16.000, σύμφωνα με την μελέτη του Κογκρέσου.

Παρακάτω γράφημα από τη μελέτη:

Πηγή: άρθρο του Justin Elliott στο www.salon.com

Καταδίκη της Trafigura από Ολλανδικό δικαστήριο

Σε 1 εκατομμύριο ευρώ πρόστιμο καταδικάστηκε από ολλανδικό δικαστήριο η πετρελαϊκή εταιρία Trafigura, με έδρα το Λονδίνο, επειδή εκφόρτωσε επικίνδυνα απόβλητα στο Άμστερνταμ, ενώ απέκρυψε την πραγματική φύση των αποβλήτων και επειδή τα εξήγαγε στην Ακτή Ελεφαντοστού. Παράλληλα καταδικάστηκαν ένας υπάλληλος της εταιρίας, ο Ναϊμ Αχμέντ, στον οποίο επιβλήθηκε πρόστιμο 25.000 ευρώ και 6 μήνες με αναστολή και ο Ουκρανός καπετάνιος του πλοίου Πρόμπο Κοάλα, Σεργκέι Τσερτόβ, σε πέντε μήνες με αναστολή.

Τον Ιούλιο του 2006, η Trafigura εκφόρτωσε τα απόβλητα από ένα πλοίο στο Άμστερνταμ, για διάθεση, αλλά για λόγους κόστους τα ξαναφόρτωσε και τα μετέφερε στην Ακτή του Ελεφαντοστού.

Τα απόβλητα απορρίφθηκαν τότε, τον Αύγουστο του 2006, σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από την πόλη του Αμπιτζάν. Μετά την απόρριψη, περισσότερα από 100.000 άτομα αναζήτησαν ιατρική περίθαλψη, για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας και αναφέρθηκαν 15 θάνατοι.

Η εκπρόσωπος της Greenpeace Marietta Harjono δήλωσε: "Είναι ένα πρώτο βήμα προς τη δικαιοσύνη και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε άλλες εταιρίες ότι η παράνομη εξαγωγή αποβλήτων στην Αφρική δεν θα παραμείνει ατιμώρητη".

Η Διεθνής Αμνηστία καλωσόρισε την καταδικαστική απόφαση αφού είναι η πρώτη φορά που η εταιρία καλείται να λογοδοτήσει ποινικά για την ανάμιξή της στην εξαγωγή επικίνδυνων αποβλήτων στην Ακτή του Ελεφαντοστού.(πριν από ένα χρόνο σε εξωδικαστικό διακανονισμό είχε δεχθεί να καταβάλει 30 εκατομμύρια λίρες σε θύματα, ενώ πριν από τρία χρόνια είχε καταβάλει 100 εκατομμύρια λίρες στην κυβέρνηση της Ακτής του Ελεφαντοστού για την απορρύπανση της περιοχής). 

«Αυτή η απόφαση μοιάζει καταδικαστική δεδομένων των προηγούμενων αρνήσεων της Trafigura ότι έκανε οτιδήποτε λάθος. Τα απόβλητα, που τελικά απορρίφθηκαν στην Ακτή του Ελεφαντοστού, είχαν ένα τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων», δήλωσε η Μπενεντέτα Λάσεϊ, ειδική σύμβουλος της Διεθνούς Αμνηστίας που επισκέφθηκε την Ακτή του Ελεφαντοστού και συνάντησε θύματα της απόρριψης.

«Ενώ η απόφαση είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά, αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας για εκείνους που επλήγησαν. Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα για τις επιπτώσεις που μπορεί να είχαν τα απόβλητα στην υγεία των ανθρώπων, και οι περιοχές στις οποίες απορρίφθηκαν τα απόβλητα, θα πρέπει να απορρυπανθούν πλήρως.»

Η απόφαση επίσης φαίνεται να εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για τα λάθη των ολλανδικών αρχών, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει την τραγωδία σταματώντας τα απόβλητα να μη φύγουν από τα ολλανδικά σύνορα. Αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν ακόμα απαντηθεί. Η Διεθνής Αμνηστία εξετάζει το πλήρες κείμενο της τελικής απόφασης.

Η ολλανδική δίωξη επικεντρώθηκε σε γεγονότα στην Ολλανδία. Δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις της απόρριψης στην Ακτή του Ελεφαντοστού, φανερώνοντας τις προκλήσεις του να διώκονται εταιρίες για δράσεις τους πέρα από τα σύνορα.

«Υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για τη διεθνή κοινότητα να πάρει τα μαθήματα από αυτό το συμβάν. Τα κράτη θα πρέπει να κάνουν περισσότερα για να διασφαλίσουν ότι οι πολυεθνικές θα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα τόσο στη χώρα τους όσο και στο εξωτερικό», είπε η Μπενεντέτα Λάσεϊ. 

Η Trafigura απέκτησε πολύ κακή φήμη διεθνώς λόγω των προσπάθειών της να αποκρύψει την υπόθεση απειλώντας δημοσιογράφους και προσπαθώντας να απαγορεύσει στην εφημερίδα Guardian να μεταδώσει πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα. 

Πηγές: Guardian, Διεθνής Αμνηστία 

Για την ίδια υπόθεση μπορείτε να δείτε και το σχετικό ντοκυμαντέρ της "Εμπόλεμης Ζώνης"

ΜΕΞΙΚΟ: Με συμβιβασμό έληξε η απεργία πείνας των ηλεκτρολόγων

Με έναν καταρχήν συμβιβασμό φαίνεται να έληξε η απεργία πείνας των ηλεκτρολόγων που είχε φτάσει τις 90 μέρες. Η κυβέρνηση αναγνώρισε την ηγεσία του Μεξικανικού Συνδικάτου Ηλεκτρολόγων η οποία με τη σειρά της έπεισε τους 14 εναπομείναντες απεργούς πείνας να την σταματήσουν και να αφεθούν στη φροντίδα των γιατρών. Από εκεί και πέρα θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για την επίλυση του μείζονος εργατικού προβλήματος που ξεκίνησε με τη διάλυση της εταιρίας ηλεκτρικού του κέντρου της χώρας και την επακόλουθη απόλυση 44 χιλιάδων υπαλλήλων και τη διάλυση ενός από τα ιστορικότερα συνδικάτα της χώρας.

Πηγή: Jornada

ΤΟΥΡΚΙΑ: Σταματούν οι διώξεις ανηλίκων με τον αντιτρομοκρατικό

Με τροποποίηση της νομοθεσίας που ενέκρινε το τουρκικό κοινοβούλιο την Πέμπτη, σταματούν οι διώξεις ανηλίκων με τους αντιτρομοκρατικούς νόμους, όπως γινόταν μέχρι τώρα, κυρίως για παιδιά από το Κουρδιστάν που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις.

Όσα παιδιά είχαν ήδη καταδικαστεί με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία, θα δουν τις ποινές τους να ακυρώνονται. Εκατοντάδες αναμένεται να αφεθούν ελεύθερα. Χιλιάδες παιδιά στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, κάποια έως και 12 ετών, έχουν διωχθεί με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία, μόνο και μόνο εξαιτίας τις υποτιθέμενης συμμετοχής τους σε διαδηλώσεις που η κυβέρνηση θεωρεί ότι υποστηρίζουν την τρομοκρατία.

Ο νέος νόμος θα σταματήσει επίσης τις διώξεις παιδιών άνω των 15 ετών από τα ειδικά δικαστήρια ενηλίκων για βαριές ποινές (δικαστήρια αρμόδια για υποθέσεις που αφορούν το οργανωμένο έγκλημα, την τρομοκρατία και την ασφάλεια του κράτους). Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, ανήλικοι που καταδικάζονται για συμμετοχή σε διαδηλώσεις που διεξάγονται χωρίς άδεια θα εντάσσονται σε προγράμματα αποκατάστασης αντί να φυλακίζονται. Όμως ο νέος νόμος δεν αποτρέπει τις δίκες ενηλίκων με την εξαιρετικά αόριστη αντιτρομοκρατική νομοθεσία που επιτρέπει άδικες δίκες.

Πηγές: Διεθνής Αμνηστία , http://www.kourdistan.blogspot.com/

H Κίνα εκμεταλλεύεται το ιρακινό πετρέλαιο

Η Εθνική Εταιρία Πετρελαίου της Κίνας, ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου της χώρας, και η βρετανική πετρελαϊκή BP ανέλαβαν την διαχείριση του μεγαλύτερου κοιτάσματος πετρελαίου του Ιράκ, στη Ρουμάιλα, στο πλαίσιο συμφωνίας που θα διαρκέσει 20 χρόνια, δήλωσε η ΕΕΠΚ με ανακοίνωσή της.

Η ΕΕΠΚ και η BP έχουν ως στόχο να αυξήσουν την παραγωγή στη Ρουμάιλα κατά 10% για να φτάσουν φέτος τα 1,17 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, σημειώνει η ανακοίνωση. Βρισκόμενο στο νοτιοανατολικό Ιράκ, το κοίτασμα στη Ρουμάιλα έχει αποδεδειγμένα αποθέματα της τάξης των 17.700 εκατομμυρίων βαρελιών.

Έτσι η Κίνα, η οποία υπέστη την επίθεση των Γάλλων και των Βρετανών αποικιοκρατών στους πολέμους του Οπίου, κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα, την κατοχή από πολλές ξένες δυνάμεις το 1900, την αποικιοκρατία από την Γερμανία, την Ιαπωνία τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, τον 20^ο αιώνα και την στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ που υποστήριξαν το αντιδραστικό κόμμα του Kuomintang στη δεκαετία του ’40, τώρα συμμετέχει στην καταλήστευση του ορυκτού πλούτου του κατεχόμενου Ιράκ.

Πηγές: Xinhua , Lahaine

Βία στον νότο της Ταϊλάνδης

Του Carlos Sardiña

Periodismo Humano

Πριν από δυο βδομάδες σκοτώθηκαν 8 στρατιώτες του ταϊλανδικού στρατού σε δυο ενέδρες με βόμβες σε δρόμους στον νότο της Ταϊλάνδης. Η πρώτη επίθεση, κατά την οποία σκοτώθηκαν 8 στρατιώτες, έλαβε χώρα την Πέμπτη 1 Ιουλίου στην επαρχία Narathiwat και η δεύτερη την επόμενη μέρα στην επαρχία Yala. Καμιά ομάδα δεν διεκδίκησε την ευθύνη για τις επιθέσεις όπως συνηθίζεται από το 2004 που ξεκίνησε το σύγχρονο αποσχιστικό αντάρτικο των επαρχιών του νότου.

Μετά το υποτιθέμενο τέλος της πολιτικής κρίσης του περασμένου Μαΐου, ξανάνθισε η άλλη μεγάλη κρίση της Ταϊλάνδης, αυτή μιας ένοπλης σύγκρουσης που είναι ελάχιστα γνωστή μακριά από τα σύνορά της, αλλά που εδώ και έξι χρόνια έχει θέσει τον νότο της χώρας σε έναν φαύλο κύκλο βίας που έχει ήδη στοιχήσει τη ζωή σε περισσότερα από τέσσερις χιλιάδες άτομα.

Οι τέσσερις επαρχίες στις οποίες λαμβάνει χώρα η σύγκρουση (Pattani, Narathiwat, Yala και σε μικρότερο βαθμό η Songkla) με έναν πληθυσμό γύρω στα δύο εκατομμύρια κατοίκους, είναι οι μόνες της χώρας με μουσουλμανική πλειονότητα. Επιπλέον οι κάτοικοί τους είναι της εθνότητας μαλάγια και μιλούν μια διάλεκτο μαλάγια που ονομάζεται γιάουι. Η επικράτεια αυτών των τεσσάρων επαρχιών αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό στο Πατάνι (Patani, γράφεται με ένα t και δεν θα πρέπει να μπερδεύεται με την επαρχία Pattani), ένα σουλτανάτο μαλάγια που κατά τη διάρκεια αιώνων διατήρησε την ανεξαρτησία (αν και υπό το κόστος του να πληρώνει φόρο στον βασιλιά του Σιάμ) μέχρι που το Κράτος του Σιάμ το προσάρτησε οριστικά το 1902. Η προσάρτηση θα οριστικοποιούνταν το 1909 όταν το Σιάμ και το Ηνωμένο Βασίλειο υπέγραψαν μια συμφωνία που απέδιδε το σουλτανάτο στην Ταϊλάνδη καθώς και άλλα τρία που ήλεγχε μέχρι τότε στην Βρετανική Μαλαισία, χαράζοντας τα σύνορα που διατηρούνται μέχρι τις μέρες μας.

Οι σχέσεις ανάμεσα στην ταϊλανδική κυβέρνηση, ιδιαιτέρως συγκεντρωτική, και τον μουσουλμανικό πληθυσμό του νότου υπήρξαν συγκρουσιακές από τη στιγμή της προσάρτησης, εξαιτίας των διαφόρων πολιτικών πολιτισμικής ενσωμάτωσης δια της βίας (ιδιαίτερα στο πεδίο της εκπαίδευσης και της γλώσσας) και πολιτικής επικυριαρχίας στην περιοχή, που επιβάλλονταν από την Μπανγκόκ. Αυτές οι πολιτικές, μαζί με την βία των δυνάμεων ασφαλείας και την διαφθορά των υπαλλήλων του κράτους που δούλευαν στην περιοχή, προκάλεσαν μια μεγάλη οργή σε μεγάλο μέρος του τοπικού μουσουλμανικού πληθυσμού που θα αποκρυσταλλωνόταν σε ένα αποσχιστικό κίνημα που θα επιβίωνε μέχρι τις μέρες μας. Από τη δεκαετία του πενήντα άρχισαν να σχηματίζονται διάφορες αποσχιστικές οργανώσεις διαφορετικού χαρακτήρα και μερικές από αυτές πήραν τα όπλα κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών δεκαετιών. Η πιο σημαντική πιθανόν θα ήταν η Οργάνωση για την Απελευθέρωση του Ενωμένου Πατάνι, της οποίας οι ηγέτες βρίσκονται εξόριστοι στην Σουηδία.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η κυβέρνηση του στρατηγού Πρεμ Τινσουλανόντα, αποφάσισε να αναθεωρήσει την στρατηγική στο νότο. Έφτασε σε συμφωνία με την κυβέρνηση της Μαλαισίας για να συνεργαστεί στις διώξεις των ανταρτών, προσέφερε αμνηστία σε όσους θα αποφάσιζαν να καταθέσουν τα όπλα, δημιούργησε το Διοικητικό Κέντρο για τις Επαρχίες του Νότου, που παραχωρούσε περισσότερες εξουσίες στον τοπικό πληθυσμό, συμπεριλαμβάνοντας μουσουλμάνους ηγέτες της περιοχής, και έθετε στην πράξη κάποια προγράμματα ανάπτυξης για να βελτιωθεί οικονομικά μια από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας. Αν και η κεντρική κυβέρνηση δεν σχεδίαζε να λάβει υπόψη της τις διεκδικήσεις για περισσότερη αυτονομία του πληθυσμού, η νέα της στρατηγική είχε κάποια επιτυχία και κατά το έτος 2000 το αντάρτικο πρακτικά είχε εξαφανιστεί.

Το νέο αντάρτικο

Το 2001 κέρδισε τις εκλογές ο αμφιλεγόμενος Thaksin Shinawatra. Ο νέος πρωθυπουργός εισήγαγε ριζοσπαστικές αλλαγές στον νότο. Ο Shinawatra διέλυσε το Διοικητικό Κέντρο για τις Επαρχίες του Νότου και επιπλέον έθεσε σε δεύτερο πλάνο τον στρατό και τον αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό από την αστυνομία στην οποία ανέθεσε την ασφάλεια και την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου που πάντα ευδοκιμούσε σε εκείνη την συνοριακή περιοχή. Το 2003 ο Thaksin εξαπέλυσε έναν βίαιο πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά που είχε ως αποτέλεσμα σχεδόν τρεις χιλιάδες δολοφονίες σε τρεις μήνες και υπήρξε ιδιαίτερα δριμύς στις επαρχίες του νότου. Πιθανώς αυτοί είναι οι κύριοι παράγοντες που εξηγούν την επανεμφάνιση του αντάρτικου την επόμενη χρονιά.

Τον Ιανουάριο του 2004 μια ομάδα τριάντα ένοπλων ανδρών επιτέθηκαν σε ένα οπλοστάσιο του στρατού στο Narathiwat ενώ άλλες ομάδες πυρπολούσαν δεκαοκτώ σχολεία της περιοχής. Οι επιτιθέμενοι σκότωσαν τέσσερις στρατιώτες και έκλεψαν εκατό επιθετικά τυφέκια. Από τότε, οι αντάρτες έσπειραν τον τρόμο στην περιοχή, εξαπολύοντας επιθέσεις εναντίον του στρατού και της αστυνομίας, αλλά πάνω απ’ όλα πραγματοποιώντας πολυάριθμες επιθέσεις αδιακρίτως εναντίον του άμαχου πληθυσμού, όπου θύματα ήταν τόσο βουδιστές όσο και μουσουλμάνοι.

Το μεγαλύτερο αίνιγμα στην διένεξη στον νότο της Ταϊλάνδης είναι η ίδια η ταυτότητα των ανταρτών. Όπως έχει ήδη επισημανθεί, καμιά ομάδα δεν διεκδικεί τις επιθέσεις, δεν βγάζει ανακοινωθέντα ή δεν απευθύνει κανένα αίτημα στην κυβέρνηση. Ωστόσο, παρότι κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει στα σίγουρα ποιος είναι πίσω από την βία, δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το ποιος δεν είναι: αν και μερικοί «ειδικοί στην τρομοκρατία» έχουν προσπαθήσει να την συνδέσουν με τη διεθνή «τζιχαντιστική» τρομοκρατία και με ομάδες όπως η ινδονήσια Τζαμάα Ισλαμίγια ή ακόμα και η Αλ Κάιντα, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει αυτήν την υποτιθέμενη σύνδεση και στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αντάρτικό εντελώς τοπικό, που ποτέ δεν έδρασε μακριά από την Ταϊλάνδη και που σπανίως έχει κάνει επιθέσεις μακριά από το Πατάνι.

Η ταϊλανδική κυβέρνηση συνηθίζει να αποδίδει την αποσχιστική βία σε μια ομάδα που ονομάζεται Συντονισμένο Επαναστατικό Εθνικό Μέτωπο (Barisan Revolusi Nasional-Coordinate, BRN-C), μια οργάνωση που δημιουργήθηκε αρχικά στη δεκαετία του ’60 και διαιρέθηκε σε πυρήνες λίγο πολύ ανεξάρτητους που υποτίθεται ότι στρατολογεί τα μέλη της σε ισλαμικά σχολεία. Ο Duncan McCargo, ειδικός στην Ταϊλάνδη, στο Πανεπιστήμιο του Ληντς και συγγραφέας του Tearing Apart the Land (ίσως του πιο πλήρους βιβλίου επί του θέματος, καρπός ενός χρόνου ερευνών στην περιοχή), υποστηρίζει ότι σίγουρα δεν υπάρχει καμιά οργάνωση πίσω από μεγάλο μέρος του αντάρτικου και ότι η πλειονότητα των αντάρτικων πυρήνων δρουν με αυθόρμητο και ανεξάρτητο τρόπο και κατά περίπτωση ενώνονται διάφορες για να εξαπολύσουν συντονισμένες επιθέσεις.

Η απάντηση της ταϊλανδικής κυβέρνησης

Από τις κυβερνήσεις που εναλλάχτηκαν στην Μπανγκόκ τα τελευταία χρόνια, κάποιες χρησιμοποίησαν μια ρητορική πιο συμφιλιωτική από άλλες, αλλά καμία δεν έδωσε πραγματικά προσοχή στις πολιτικές διεκδικήσεις του πληθυσμού. Πέρα από τη ρητορική, όλοι αυτοί διατήρησαν την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στις επαρχίες Pattani, Yala και Narathiwat που τέθηκε σε ισχύ το 2005 και αντιμετώπισαν το βίαιο αντάρτικο με μια βία τόσο τυφλή όσο και αυτή την οποίαν πολεμούν, κάτι που δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να επιτείνει την διένεξη.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η ανάπτυξη παραστρατιωτικών ομάδων, οργανωμένων και χρηματοδοτούμενων από την κεντρική κυβέρνηση και τον βασιλικό οίκο για να υπερασπιστούν τον πληθυσμό από τους αντάρτες. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθούν σώματα που να έχουν μια καλή γνώση της περιοχής, αλλά μόνο ένα 30% είναι μέλη των μουσουλμάνων μαλάγια και η εκπαίδευση στην οποία πρέπει να υποβληθούν είναι αρκετά ανεπαρκής (σε μερικές οργανώσεις διαρκεί μόνο τρεις ημέρες). Υπολογίζεται ότι σήμερα υπάρχουν κάπου 30.000 παραστρατιωτικοί στην περιοχή. Εισάγοντας περισσότερα όπλα στην περιοχή και θέτοντάς τα στα χέρια πολιτών χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ρίξει λάδι στην φωτιά.

Στις 8 Ιουνίου του περασμένου χρόνου 6 ένοπλοι άνδρες περικύκλωσαν το τζαμί του al-Furqan, στο Narathiwat κατά τη διάρκεια της προσευχής και άνοιξαν πυρ σκοτώνοντας 10 άτομα και τραυματίζοντας έντεκα. Παρόλο που οι αρχές κατηγόρησαν αρχικά ομάδες μουσουλμάνων ανταρτών, όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν στην στο ότι οι υπεύθυνοι συνδέονταν με παραστρατιωτικούς και το μοναδικό άτομο που έχει συλληφθεί για το γεγονός μέχρι τώρα είναι ο Sutthirak Kongsuwan, ένας βουδιστής πρώην παραστρατιωτικός.

Εννοείται ότι ούτε οι αντάρτες ούτε οι παραστρατιωτικοί έχουν το μονοπώλιο της βίας στην περιοχή. Οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας είναι υπεύθυνες για πολυάριθμες εξαφανίσεις, για συστηματικά βασανιστήρια σε κρατούμενους και δρουν με βαναυσότητα την οποία επιτρέπει μόνο η απόλυτη ατιμωρησία. Αυτές είναι που έχουν διαπράξει τα δύο χειρότερα φονικά από την έναρξη του τωρινού αντάρτικου πριν από έξι χρόνια: αυτή του τζαμιού του Krue Se και αυτή του Tak Bai.

Στις 28 Απριλίου 2004, ο ταϊλανδικός στρατός επιτέθηκε στο τζαμί του Krue Se, το πιο αρχαίο της Ταϊλάνδης, στην επαρχία Pattani, όπου είχαν βρει καταφύγιο 32 φερόμενοι ως αντάρτες που είχαν συμμετάσχει σε μια σειρά συντονισμένων επιθέσεων εναντίον αστυνομικών τμημάτων και σημείων ελέγχου σε όλη την περιοχή. Η επίθεση έγινε αφότου ο στρατός κράτησε περικυκλωμένο το τζαμί για ώρες και σκοτώθηκαν όλοι οι άντρες που βρίσκονταν εντός του. Κατόπιν αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν όλοι οι νεκροί αντάρτες και ότι εκείνοι είχαν πολύ λίγα όπλα για να αμυνθούν.

Στις 25 Οκτωβρίου εκείνου του ίδιου έτους, περισσότερα από χίλια άτομα συγκεντρώθηκαν μπροστά στο αστυνομικό τμήμα της τοποθεσίας Tak Bai στο Narathiwat, για να διαμαρτυρηθούν για την σύλληψη έξι αντρών. Για να καταπνίξει τη διαμαρτυρία ο στρατός χρησιμοποίησε πραγματικά πυρά και σκότωσε επτά διαδηλωτές. Κατόπιν έκλεισε εκατοντάδες από αυτούς σε καμιόνια για να τους μεταφέρει σε στρατιωτικά κέντρα κράτησης. 78 από αυτούς πέθαναν από ασφυξία στα καμιόνια. Ο πρωθυπουργός Thaksin Shinawatra επέρριψε την ευθύνη για τους θανάτους στη νηστεία του ραμαζανιού, που κατά την άποψή του είχε αποδυναμώσει τους κρατουμένους.

Αυτά τα δυο φονικά είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά γεγονότα της βιαιότητας της κυβέρνησης του Thaksin Shinawatra στο νότο και ίσως αυτά που περισσότερο έχουν συμβάλει στο να τροφοδοτήσουν το αντάρτικό. Παρότι ορίστηκε σχεδόν αμέσως μια επιτροπή για να διερευνήσει και τα δύο συμβάντα, κανείς από τους υπεύθυνους δεν δικάστηκε ποτέ.

Μια από τις κύριες υποσχέσεις της κυβέρνησης που εγκαθιδρύθηκε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2006 που ανέτρεψε τον Thaksin ήταν να αλλάξει τη στρατηγική στον νότο. Ο πρωθυπουργός που ορίστηκε από τη χούντα, ο Surayud Chulanont, ταξίδεψε πολλές φορές στο νότο για να ζητήσει συγνώμη για τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί κατά την εποχή του Thaksin, επανεγκαθίδρυσε το Διοικητικό Κέντρο για τις Επαρχίες του Νότου, υποσχέθηκε ότι η δικαιοσύνη θα λειτουργούσε αμερόληπτα σε περιπτώσεις όπως των Krue Se και Tak Bai (το οποίο μεταφράστηκε απλώς σε μια απόσυρση των κατηγοριών που βάρυναν τους διαδηλωτές στο τελευταίο συμβάν) και διακήρυξε ακόμα ότι είχε συνομιλίες με κάποιους «ηγέτες» του αντάρτικου.

Όλες αυτές οι υποσχέσεις παρέμειναν κενό γράμμα, όπως και αυτές του τωρινού πρωθυπουργού Abhisit Vejjajiva, που μόλις ανέλαβε καθήκοντα τον περασμένο χρόνο διαβεβαίωσε ότι η αλλαγή της κυβέρνησης σήμαινε την έναρξη μιας νέας εποχής δικαιοσύνης στον νότο, που θα ενίσχυε τον ρόλο της κοινωνίας των πολιτών και θα αναζητούσε μια πολιτική λύση στη διένεξη. Λίγα πράγματα άλλαξαν πραγματικά στο Patani. Μετά από μια μείωση της βίας μεταξύ των ετών 2006 και 2008, αυτή ξαναεντάθηκε το 2009. Η κυβέρνηση του Vejjajiva, που για πολλούς Ταϊλανδούς δεν είναι νόμιμη και της οποίας ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο κράτος δικαίου είναι κάτι παραπάνω από αμφίβολος, δεν έκανε τίποτα για να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια επίλυση της διένεξης, κάτι που ποτέ δεν θα επιτευχθεί με τη δύναμη των όπλων.

ΜΕΞΙΚΟ: Ξεπέρασαν τις 80 ημέρες απεργίας πείνας οι ηλεκτρολόγοι

14 ηλεκτρολόγοι συνεχίζουν την απεργία πείνας στην κεντρική πλατεία της Πόλης του Μεξικού. Ένας από αυτούς ο Καγιετάνο Καμπρέρα έχει φτάσει τις 84 ημέρες και έχει χάσει 22 κιλά. Ο Μιγκέλ Άνχελ Ιμπάρα, από την Νεκάξα, στην πολιτεία Πουέμπλα, συμπλήρωσε κι αυτός 80 ημέρες απεργίας πείνας κι έχει χάσει 23 κιλά. Για οτιδήποτε τους συμβεί καθιστά υπεύθυνο τον πρόεδρο Φελίπε Καλδερόν. «Γιατί αυτόν; Γιατί αυτός αφαίρεσε την εργασία από 44 χιλιάδες άτομα.»
Ο δε γιατρός που τους παρακολουθεί, καταγγέλει ότι δέχτηκε απειλές.

Στο μεταξύ, στις 23 του περασμένου Ιουνίου δολοφονήθηκε ο José Juan Rosales Pérez, μέλος του Μεξικανικού Συνδικάτου Ηλεκτρολόγων (SME). Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία είχε καταδικάσει τη δολοφονία «καθιστώντας υπεύθυνη την κυβέρνηση του Φελίπε Καλντερόν για τις βαριές συνέπεις που υφίστανται σήμερα οι εργάτες του SME, όπως η δολοφονία του José Juan Rosales Pérez, οι 8 μήνες που παραμένουν χωρίς μισθό και η εξαιρετικά επιδεινωμένη υγεία πολλών εργατών που βρίσκονται σε απεργία πείνας στο Σόκαλο (την μεγαλύτερη πλατεία του Μεξικού).»

Πηγές: Jornada , Rebelión  

Για τρίτη φορά στη φυλακή ο Ισραηλινός αντιρρησίας συνείδησης Σιρ Ρεγκέβ

Ο 20χρονος Σιρ Ρεγκέβ, από το χωριό Τουβάλ στο βόρειο Ισραήλ, αναρχικός και αντικατοχικός ακτιβιστής ξεκίνησε να εκτίει την τρίτη ποινή φυλάκισης (34 μέρες) στις 14 Ιουλίου 2010. Συνελήφθη για πρώτη φορά στις 2 Μαρτίου 2010 και καταδικάστηκε σε 20 μέρες φυλάκιση. Ακολούθησε ποινή 10 ημερών στις 24 Μαρτίου 2010. Στη δήλωση άρνησής του ο Σιρ Ρεγκέβ έγραφε:

«Πιστεύω ότι είναι προσωπικό μου καθήκον να αρνηθώ και να γίνω αποστάτης από τον στρατό, κυριότερος σκοπός του οποίου είναι να υπηρετεί ως μια κατοχική αστυνομία για την διατήρηση της «ισραηλινής τάξης» και να την επιβάλλει σε ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους που τους αρνούνται την υπηκοότητα. Και τι είναι αυτή η «ισραηλινή τάξη»; Είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία, εδώ και 42 χρόνια, που περιλαμβάνει ένα στρατιωτικό καθεστώς επί των Παλαιστινίων, που τους αρνείται την πρόσβαση στους πόρους γης, νερού, χωραφιών και μεταλλευμάτων, των παλαιστινιακών κοινοτήτων. Επίσης συνεπάγεται μόλυνση της γης και των ποταμών τους, μαζί με υποστήριξη της στέρησης δικαιωμάτων από εποίκους που ζουν στις ίδιες περιοχές, υπό ένα διαφορετικό σύστημα υποτιθέμενων δημοκρατικών νόμων. Και δεν ανέφερα την παραβίαση πιο βασικών Παλαιστινιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η άρνηση της ελευθερίας μετακίνησης, και η πρόκληση σωματικών βλαβών, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών δολοφονιών, χωρίς την απαραίτητη έρευνα για φερόμενα εγκλήματα, τα πιο σοβαρά που αναγνωρίζονται στην ισραηλινή νομοθεσία. Καθώς διαπράττονται σε μια επικράτεια υπό στρατιωτική κατοχή, αυτές οι ενέργειες συνιστούν επίσης εγκλήματα πολέμου και άλλες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου.

Καθώς έχω το ιατρικό προφίλ ενός «μάχιμου στρατιώτη», εάν είχα καταταγεί στο στρατό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είχα σταλεί να υπηρετήσω αυτό το «Μαφιόζικο» σύστημα που δεν έχει σχεδόν τίποτα να κάνει με τον ρόλο που έχει ανατεθεί στις IDF ως «Αμυντικές Δυνάμεις»… Αυτός είναι ένας στρατός που υπηρετεί συμφέροντα στα οποία δεν πιστεύω. Γι’ αυτό, στο δίλημμα μεταξύ του να υπηρετήσω μια τέτοια θητεία ή να υπακούσω την συνείδησή μου, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό για την απόφασή μου. Θα έρθει η μέρα που η απόφασή μου θα εκτιμηθεί από τον κόσμο που τώρα αρνείται την φρικιαστική πραγματικότητα την οποία εμείς ως κοινωνία δημιουργούμε για έναν άλλο λαό και τη ζημιά που προκαλεί στις ψυχές πολλών νέων ισραηλινών που ίσως δεν αντιλαμβάνονται την ηθική κατάπτωση στην οποία λαμβάνουν μέρος.»

Ο Σιρ Ρεγκέβ αναμένεται να αφεθεί ελεύθερος στις 13 Αυγούστου 2010.

Μπορείτε να στείλετε γράμματα υποστήριξης στον Σιρ, στην παρακάτω διεύθυνση:

Shir Regev
Military ID 5966205
Military Prison No. 6
Military Postal Code 01860, IDF
Israel
Fax: +972-4-9540580

Καθώς οι αρχές των φυλακών συχνά δεν επιτρέπουν το ταχυδρομείο να φτάσει στους φυλακισμένους αντιρρησίες, συνιστάται η στέλνονται μηνύματα συμπαράστασης και ενθάρρυνσης μέσω e-mail στο messages2prison@newprofile.org που θα τυπωθούν και θα παραδοθούν κατά τη διάρκεια επισκέψεων.

Μπορείτε να στείλετε e-mail διαμαρτυρίας από τη σχετική φόρμα της WRI:

http://wri-irg.org/node/10559.

Πηγή: WRI

Ναγκόρνο Καραμπάχ: Ποινή φυλάκισης ενός χρόνου σε αντιρρησία συνείδησης

Στις 30 Ιουνίου, ο θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης Αρμέν Μιρζογιάν καταδικάστηκε από δικαστήριο του Ναγκόρνο Καραμπάχ σε ένα χρόνο φυλάκιση επειδή αρνήθηκε να εκτελέσει στρατιωτικά καθήκοντα. Ως βαπτιστής, ο 20χρονος Μιρζογιάν αρνείται να ορκιστεί τον στρατιωτικό όρκο ή να πάρει όπλα, αλλά θα δεχόταν να υπηρετήσει άοπλη θητεία εντός στρατού.

Το Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι μια de facto, αλλά μη αναγνωρισμένη διεθνώς οντότητα, στο νότιο Καύκασο, που τυπικά ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν, αν και πρόσκειται στην Αρμενία. Εκτιμάται ότι έχει κάπου 140.000 κατοίκους.

Το Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει υποχρεωτική στρατιωτική θητεία 2 χρόνων και δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Στο παρελθόν έχουν φυλακιστεί αντιρρησίες συνείδησης όπως ο Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά Areg Hovhanesyan που αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 2009 αφού εξέτισε ποινή 4 χρόνων. Και ο αδελφός του Αρμέν Μιρζογιάν, ο Γκατζίκ, είχε δια της βίας οδηγηθεί σε στρατιωτική μονάδα το Δεκέμβριο του 2004 και είχε ξυλοκοπηθεί όταν αρνήθηκε να ορκιστεί και να πάρει όπλα. Δικάστηκε από τον ίδιο δικαστή, στο ίδιο δικαστήριο και με τις ίδιες κατηγορίες. Αφέθηκε «ελεύθερος» το 2006 και μεταφέρθηκε σε στρατιωτική μονάδα όπου μπόρεσε να υπηρετήσει χωρίς να ορκιστεί και να πάρει όπλα. Απολύθηκε το Γενάρη του 2008.

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι θρησκευτικές διώξεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση ενός νόμου το 2009, που απαιτεί από τις θρησκευτικές κοινότητες να καταγραφούν και απαγορεύει θρησκευτικές δραστηριότητες μη καταγεγραμμένων εκκλησιών. Στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και σε κάποιους Ευαγγελιστές δεν έχει δοθεί άδεια, ενώ οι Βαπτιστές έχουν από θέση αρχής αρνηθεί να κάνουν αίτηση. Το αποτέλεσμα είναι επιδρομές, κατασχέσεις θρησκευτικών βιβλίων και συλλήψεις.

Μπορείτε να στείλετε επιστολές διαμαρτυρίας για τον φυλακισμένο Αρμέν Μιρζογιάν στον υπουργό εξωτερικών στην παρακάτω διεύθυνση:

Georgy M. Petrossyan
Minister of Foreign Affairs
NKR
Stepanakert
Azatamartikneri 28
Tel: (+374 47) 9 44087
Fax: (+374 47) 9 71551

Πηγές: Forum 18, WRI [1 , 2]

Αλληλεγγύη στον Μπράντλεϊ Μάνινγκ !

Στις 6 Ιουλίου 2010 ο στρατιώτης Μπράντλεϊ Μάνινγκ, ο οποίος είχε συλληφθεί στα τέλη Μαϊου στο Ιράκ, κατηγορήθηκε για τη διαρροή βίντεο τραβηγμένο μέσα από ελικοπτέρο των ΗΠΑ, από επίθεση σε αμάχους στο Ιράκ, στις 12 Ιουλίου 2007. Κατά την επίθεση εκείνη είχαν σκοτωθεί κάπου 12 άτομα συμπεριλαμβανομένων δύο μελών του προσωπικού του πρακτορείου Reuters, ενώ είχαν τραυματιστεί και δυο παιδιά. Το βίντεο μαζί με περαιτέρω υλικό δόθηκε στη δημοσιότητα στις 5 Απριλίου 2010, από την οργάνωση wikileaks  μέσα από το ειδικό site http://www.collateralmurder.com/ και προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Τώρα ο άνθρωπος που φέρεται να οδήγησε στην αποκάλυψη βρίσκεται κρατούμενος σε στρατιωτική βάση στο Κουβέιτ. Τον κατέδωσε ένας πρώην χάκερ, ο Άντριαν Λάμο.

για περισσότερες πληροφορίες δείτε:
Support Bradley Manning, Courageous Army Whistle-blower
http://www.bradleymanning.org/ 

Το συγκλονιστικό βίντεο υπάρχει σε δύο εκδοχές (συντομευμένη και πλήρη):

ΕΚΟΥΑΔΟΡ: Προανάκριση εναντίον ιθαγενικών οργανώσεων για «τρομοκρατία»

Το Σάββατο 26 Ιουνίου, μόλις ένα χρόνο και 8 μήνες μετά που τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμα του Μοντεκρίστι, που ανακήρυξε το Εκουαδόρ Κράτος Πολυεθνικό με δικαιώματα και δικαιοσύνη, η εισαγγελία της επαρχία Ιμπαδούρα ξεκίνησε την προανάκριση υπ’ αριθμόν 360-2010 «εναντίον Οργανώσεων Ιθαγενών» σύμφωνα με την ειδοποίηση που στάλθηκε στην CONAIE στις 29 Ιουνίου 2010.

Η προανάκριση βασίζεται σε ένα αστυνομικό κομμάτι σύμφωνα με το οποίο στις 25 Ιουνίου, «μια ομάδα πολιτών ιθαγενικής ράτσας» έσπασε έναν αστυνομικό κλοιό έξω από την τοποθεσία όπου διεξαγόταν η σύνοδος των προέδρων της ALBA «φωνάζοντας συνθήματα που απειλούν την ασφάλεια της δημόσιας τάξης» και ότι κατά τη διάρκεια της πάλης, υποτίθεται ότι «αφαιρέθηκαν οι χειροπέδες» από έναν αστυνομικό. Μια τόσο φτωχή θεμελίωση οδηγεί την εισαγγελέα να θεωρήσει ότι τα γεγονότα που προαναφέρθηκαν συνιστούν έγκλημα ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Τρομάζει η ελαφρότητα με την οποία το Υπουργείο ενεργεί σε αυτήν την περίπτωση. Και μόνο η έναρξη προανάκρισης για τρομοκρατία εναντίον ιθαγενικών οργανώσεων συνιστά μια προσβολή, που δεν στερείται προκαταλήψεων. Η αναφορά σε «πολίτες ιθαγενικής ράτσας» μοιάζει να είναι στοιχείο υποψίας. Η προφανής πρόθεση είναι να διατηρήσει μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από τους ηγέτες των ιθαγενών όσο διαρκεί η έρευνα για ένα έγκλημα πολύ μεγάλης βαρύτητας, που τιμωρείται με κάθειρξη τεσσάρων ως οκτώ ετών και που κατά την διεξαγωγή της, σε περίπτωση που διαταχθεί η προφυλάκιση, δεν επιδέχεται εγγύηση.

Μοιάζει παράδοξο ότι τα γεγονότα που προκάλεσαν την προανάκριση έχουν να κάνουν με την συνάντηση των Λατινοαμερικανών προέδρων στο Οταβάλο, πόλη με μεγάλη παράδοση Κέτσουα, για να μιλήσουμε για πολυεθνικότητα και ιθαγενικά δικαιώματα. Η CONAIE, εθνική οργάνωση ιθαγενών του Εκουαδόρ, που αποκλείστηκε από αυτήν την συνάντηση, διάλεξε εκείνο το μέρος, εκείνη την ημέρα για να εγκαθιδρύσει το Πολυεθνικό Κοινοβούλιό της ως μια θεμιτή έκκληση για να δοθεί προσοχή στο ότι χωρίς ιθαγενικές εθνότητες δεν υπάρχει πολυεθνικότητα. Πριν από την εκδήλωση της εγκαθίδρυσης, μια ειρηνική και χαρούμενη πορεία 3.000 ατόμων διέτρεξε κάποιους δρόμους του Οταβάλο εν μέσω παραδοσιακών τραγουδιών και χορών του Inty Raymi που γιορτάζεται αυτές τις μέρες και προσέγγισε την λεωφόρο όπου βρισκόταν το σημείο συνάντησης των Προέδρων για να παραδώσει μια επιστολή στον Έβο Μοράλες, των ιθαγενή αδερφό τους.

Η ειρωνεία της Ιστορίας τα έφερε έτσι ώστε ενώ ο πρώτος ιθαγενής Πρόεδρος της Αμερικής συναντιόταν με τους συναδέλφους του μιγάδες Προέδρους, για να μιλήσουν για ιθαγενείς, τρεις χιλιάδες ιθαγενείς του Εκουαδόρ, εμποδίζονταν να πλησιάσουν στον τόπο της συνδιάσκεψης, από δεκάδες έφιππους αστυνομικούς. Εκ νέου, όπως πριν από 500 χρόνια, τα ευγενή πόδια των αλόγων σηκώνονταν για να συντρίψουν τη φωνή των αρχαίων λαών στην ίδια τους την επικράτεια. Αλλά αυτή τη φορά το έγκλημα δεν το υπέστησαν. Η αρχαία σοφία των Αμαζόνιων εκφραζόμενη συμβολικά στον βόα που έφερε ένας ουβισίν (ιθαγενής γιατρός) έκανε τα άλογα να τρομάξουν και οι ιθαγενείς έφτασαν μέχρι την εξωτερική πόρτα του περίβολου για να ζητήσουν, μέσω των αρχηγών της αστυνομίας, να βγει ο Έβο Μοράλες να παραλάβει την επιστολή. Μήπως είναι ο βόας τρομοκράτης;

Τρεις φορές βγήκε ο πρέσβης της Βολιβίας για να συνομιλήσει ειρηνικά με τους ιθαγενείς και να τους ζητήσει να περιμένουν μέχρι το τέλος της εκδήλωσης. Μετά από δυο ώρες αναμονής οι ιθαγενείς αποσύρθηκαν ειρηνικά.

Παρόλα αυτά, η παρουσία της CONAIE έξω από την συνδιάσκεψη των Προέδρων, έκανε φανερή στην κοινή γνώμη της χώρας αλλά και τη διεθνή ότι οι οργανώσεις που εκπροσωπούν τις εθνότητες και τους λαούς του Εκουαδόρ είναι αποκλεισμένες από τον καθορισμό των δημόσιων πολιτικών που τους αφορούν.

Η πολιτική απάντηση από την εξουσία μεταμφιέζεται σε μια δικαστική ενέργεια. Μια προανάκριση χωρίς καμιά βάση που θέλει να εκφοβίσει και να παραλύσει τις οργανώσεις και τους ηγέτες τους.

Αντίθετα η απάντηση που αποφάσισε να δώσει η CONAIE υπήρξε αποστομωτική. Ο Μαρλόν Σάντι, πρόεδρος της CONAIE, μακράν από το να τρομοκρατηθεί, παρουσιάστηκε στην εισαγγελέα για να μάθει τις κατηγορίες και να δώσει τη δική του εκδοχή. Η υπεράσπισή του θα είναι δίκαια και θα θεμελιώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στο Σύνταγμα και στα διεθνή όργανα. Από πολιτικής πλευράς, αυτή η προανάκριση θα είναι η ευκαιρία για την CONAIE να αποδείξει ότι ο ειρηνικός της αγώνας για να εφαρμοστεί στην πράξη το Πολυεθνικό Κράτος δεν σταματά με απειλές.

Πηγή: άρθρο στο Rebelión του Mario Melo, δικηγόρου, καθηγητή πανεπιστημίου

Ανακοίνωση της CONAIE και της ECUARUNARI

Η «επανάσταση των πολιτών» διώκει ιθαγενείς και κοινωνικούς ηγέτες της χώρας

Η ECUARUNARI και η CONAIE συνοδευόμενες από ηγέτες και απεσταλμένους από όλες τις επαρχίες της χώρας, μπροστά στην κλήση για παρουσίαση του συντρόφου Ντελφίν Τενεσάκα, προέδρου της ECUARUNARI, από την Εισαγγελία της Ιμπαδούρα Οταβάλο δηλώνουμε τα παρακάτω:

1) η μήνυση εναντίον των ηγετών της CONAIE-ECUARUNARI που στηρίζεται σε μια «αστυνομική αναφορά» όπου η μόνη συγκεκριμένη κατηγορία είναι η απώλεια χειροπεδών, και την οποία η Εισαγγελία κατηγορεί χωρίς κανένα άλλο λόγο ή δικαίωμα για έγκλημα «τρομοκρατίας», στερείται απολύτως και τελείως της οποιασδήποτε νομικής θεμελίωσης και στήριξης.

2) Η μήνυση μην έχοντας καμιά νομική στήριξη, δείχνει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μια πολιτική δίωξη του ιθαγενικού κινήματος γενικά και των ηγετών συγκεκριμένα, για τον απλό λόγο της διαφωνίας με τις πολιτικές της κυβέρνησης.

3) Στη χώρα έχει καταγραφεί ότι η CONAIE-ECUARUNARI πάντα έχει υποστηρίξει τις δράσεις και τις προτάσεις της, προσανατολισμένες στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, της Φύσης, των δικαιωμάτων των λαών, όπως έγινε φανερό κατά τη διαδικασία του Νομοσχεδίου για τα Ύδατα, τα Ορυκτά και άλλες προτάσεις.

4) Όλες τις προτάσεις και τις δράσεις μας τις κάνουμε με την υπόθεση ότι ζούμε σε μια δημοκρατία και ένα Πολυεθνικό Κράτος, όπου όλοι οι πολίτες του Εκουαδόρ, ιθαγενείς και μη, έχουμε το Δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα τις ιδέες μας. Επιπλέον το Σύνταγμα αναγνωρίζει «το δικαίωμα στην αντίσταση» λόγω διαφωνίας ή απειλής των δικαιωμάτων τους (άρθρο 98). Οπότε είναι γελοίο και απαράδεκτο να ποινικοποιούνται ηγέτες και κοινωνικοί αγωνιστές για τον απλό λόγο ότι σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο από τους νέους εκ περιτροπής κυβερνώντες.

5) Οι διώξεις εναντίον των ηγετών δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καθιστούν φανερό το χαμηλό επίπεδο του πνεύματος των κυβερνώντων και μια σοβαρή απειλή για τη δημοκρατία και την ειρήνη των γυναικών και ανδρών του Εκουαδόρ.

Οταβάλο, 5 Ιουλίου 2010

Συμβούλιο διακυβέρνησης της ECUARUNARI

Συμβούλιο διακυβέρνησης της CONAIE

Κι άλλοι νεκροί Βορειοαμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν

Δύο Βορειοαμερικανοί άνδρες των στρατευμάτων κατοχής σκοτώθηκαν από έκρηξη βόμβας στο νότιο  Αφγανιστάν όπου χιλιάδες άλλοι έχουν αναπτυχθεί για να ξαναπάρουν τον έλεγχο των προπυργίων της αντίστασης. Οι συνθήκες υπό τις οποίες σκοτώθηκαν οι δύο Βορειοαμερικανοί στρατιώτες παραμένουν αδιευκρίνιστες αφού το ΝΑΤΟ δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες.

Παράλληλα στο νότο, στην επαρχία Κανταχάρ, άγνωστοι ένοπλοι απήγαγαν πέντε υπαλλήλους του Υπουργείου Υγείας (δύο γιατρούς, ένα φαρμακοποιό, μια νοσοκόμα και τον οδηγό τους).

Στη γειτονική επαρχία Ουρουζγκάν, την Τρίτη, αντάρτες σε αυτοσχέδιο τσεκπόιντ έβγαλαν από το αμάξι του έναν τοπικό αξιωματούχο και τον εκτέλεσαν, σύμφωνα με τον Γκουλάμπ Χαν, υπαρχηγό της αστυνομίας της επαρχίας. Ανακοίνωση του ΝΑΤΟ αναφέρει ότι ο Σάλεχ Μοχάμαντ ήταν στη λίστα Αφγανών αξιωματούχων την οποία είχε στείλει ο Μουλάς Μοχάμεντ Ομάρ, ηγέτης της μεγαλύτερης παράταξης Ταλιμπαν, στους οπαδούς του προς εκτέλεση.

Επίσης στο Ουρουζγκάν, η αστυνομία δήλωσε ότι σκότωσε έναν τοπικό διοικητή των Ταλιμπάν, των Μουλά Νταούντ, σε μάχη. Μια συνήθης αστυνομική περίπολος ανακάλυψε τους αντάρτες σε χωριό στο διαμέρισμα Ταρίν Κότ, δήλωσε ο Χαν. Πέντε αντάρτες συμπεριλαμβανομένου του διοικητή και ενός κατασκευαστή βομβών σκοτώθηκαν στη μάχη, που έληξε χωρίς απώλειες για την αστυνομία. Δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία με εκπρόσωπο των Ταλιμπάν, για να σχολιάσει τα γεγονότα.

Οι βομβιστικές επιθέσεις, οι μάχες, οι εκτελέσεις και οι απαγωγές έχουν εκτιναχθεί φέτος.

Τις τελευταίες μέρες σειρά επιθέσεων έχει κοστίσει τις ζωές σε 12 Βορειομερικανούς και Βρετανούς στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής. 8 σκοτώθηκαν μέσα σε 24 ώρες στο νότιο Αφγανιστάν, όπως αποκάλυψαν αξιωματούχοι του Πενταγώνου την Τετάρτη. Στην πιο σοβαρή από τις επιθέσεις, Αφγανοί αντάρτες επιτέθηκαν στα αρχηγεία της Αφγανικής Εθνικής Πολιτικής Αστυνομίας Τάξης (ANCOP), στη Κανταχάρ, την Τρίτη, σκοτώνοντας 3 Βορειοαμερικανούς στρατιώτες, έναν Αφγανό αστυνομικό και 5 Αφγανούς υπαλλήλους, 3 εκ των οποίων ήταν μεταφραστές και δύο σεκιουριτάδες. Η επίθεση ξεκίνησε με έναν καμικάζι αυτοκτονίας να οδηγεί αυτοκίνητο στην πύλη των εγκαταστάσεων. Άλλοι αντάρτες συνέχισαν την επίθεση, εκτοξεύοντας RPG και πυροβολώντας.

Την Τετάρτη μια βόμβα σε δρόμο σκότωσε άλλους 4 Βορειοαμερικανούς στρατιώτες ενώ άλλος ένας σκοτώθηκε σε μάχη, επίσης στον νότο.

Οι Βρετανικές δυνάμεις επίσης υπέστησαν σοβαρές απώλειες στην επαρχία Χελμάντ. Ενώ ένας Βρετανός πεζοναύτης πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια πεζής περιπολίας, άλλοι τρεις σκοτώθηκαν σε επίθεση εντός της βάσης Ναχρ ι Σαράτζ από Αφγανό που περνούσε εκπαίδευση ως μέλος του Αφγανικού Εθνικού Στρατού! Ο Αφγανός στρατιώτης φέρεται να σκότωσε έναν Βρετανό στρατιώτη ενώ κοιμόταν και μετά εκτόξευσε ρουκέτα RPG στο διοικητήριο σκοτώνοντας έναν διοικητή και άλλον έναν Βρετανό αξιωματικό. Ο Αφγανός στρατιώτης διέφυγε και σύμφωνα με τους Ταλιμπάν γύρισε σώος στους συμπολεμιστές του.

Οι επιθέσεις αυτές υπογραμμίζουν την κρίση της αμερικανοκίνητης κατοχής και ιδιαίτερα ενός κεντρικού παράγοντα της λεγόμενης «στρατηγικής της εξόδου» που είναι η εκπαίδευση Αφγανικών δυνάμεων που με την υποστήριξη ειδικών Βορειοαμερικανικών και Βρετανικών δυνάμεων θα αναλάβουν τα καθήκοντα που τώρα εκτελούν 100.000 Βορειοαμερικανοί και άλλοι 40.000 ΝΑΤΟϊκοί στρατιώτες (10.000 εκ των οποίων Βρετανοί).

Εάν συνεχιστούν οι επιθέσεις τον Ιούλιο, μπορεί να ξεπεραστεί το ρεκόρ απωλειών κατοχικών δυνάμεων, που είναι του Ιουνίου με 103 νεκρούς.

Πηγή: Uruknet.info από AP και WSWS

Δύο ακόμα συνδικαλιστές, ο ένας μέλος του κόμματος του Τσάβες, δολοφονήθηκαν στη Βενεζουέλα

Μετά από τη δολοφονία δύο ακόμα συνδικαλιστών αυτήν την εβδομάδα, η Εθνική Ένωση Εργατών UNETE ζήτησε από τις δυνάμεις ασφαλείας να διεξάγουν ανακρίσεις και να πάρουν προληπτικά μέτρα για να προστατεύσουν τα ηγετικά στελέχη των ενώσεων.

Τη Δευτέρα το βράδυ, το μέλος της UNETE Αλέξης Ντίας, σκοτώθηκε έπειτα από διπλό πυροβολισμό που δέχτηκε έξω από το σπίτι του στην πολιτεία της Αράγουα. Ο Ντίας, πατέρας πέντε παιδιών, ήταν συνδικαλιστής στην Plumrose, μια Δανική εταιρία επεξεργασίας κρεάτων, και μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV).

Ρεπορτάζ τοπικών πηγών κατονόμασαν ως δράστη τον Κριστιάν Βάργκας, που πρόσφατα αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές και για τον οποίο εκκρεμούν διώξεις για ληστεία και ανθρωποκτονία. Ο Ντίας φέρεται να απάντησε στους πυροβολισμούς με το πιστόλι που έφερε, τραυματίζοντας τον Βάργκας, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και παραμένει υπό κράτηση.

Την Κυριακή, ο Ντένσι Σάντσες, γενικός γραμματέας της ένωσης εργατών στην πολυεθνική εταιρία κούριερ MRW, σκοτώθηκε έπειτα από πυροβολισμό στο κεφάλι, που δέχτηκε στο σπίτι του στη Βαλένσια, στην πολιτεία Καραμπόμπο.

Η δολοφονία του Σάντσες φαίνεται να είναι αποτέλεσμα μιας διαμάχης σχετικά με την παραβίαση της συλλογικής σύμβασης από πλευράς της εργοδοσίας και την ακύρωση καταβολής αποζημιώσεων και άλλα δικαιώματα. Οι δολοφόνοι του Σάντσες φέρονται να μπήκαν στο σπίτι του ψάχνοντας για έγγραφα σχετικά με τη διαμάχη, σύμφωνα με ρεπορτάζ τοπικών πηγών. Εκπρόσωποι της εργοδοσίας της MRW έπρεπε να προσέλθουν στη τοπική Βουλή για να εξεταστούν την περασμένη Πέμπτη, αλλά δεν εμφανίστηκαν.

Την Τρίτη, ο πολιτειακός βουλευτής Σίξτο Ροντρίγκες δημόσια εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Σάντσες και κάλεσε τη διοίκηση της MRW για εξέταση στη βουλή την Τετάρτη.

Αυτές οι δολοφονίες συνδικαλιστών που φέρονται να έχουν πολιτικά κίνητρα, από πληρωμένους δολοφόνους, είναι η πιο συνήθης μορφή δολοφονιών συνδικαλιστών και είναι ένα ολοένα και αυξανόμενο πρόβλημα. Τα τελευταία 3 χρόνια, 8 μέλη της UNETE έχουν δολοφονηθεί, μόνο στην πολιτεία Αράγουα, συμπεριλαμβανομένου του συντονιστή σε επίπεδο ολόκληρης της πολιτείας.

Πληρωμένες δολοφονίες, ενδο-συνδικαλιστική βία και κατάχρηση εξουσίας από δυνάμεις ασφαλείας της πολιτείας έχουν αφαιρέσει τη ζωή πολλών συνδικαλιστών ηγετών, με κάποιες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εκτιμούν ότι περισσότεροι από 100 έχουν σκοτωθεί από το 2007, σύμφωνα με έκθεση της Παναμερικανικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών.

Αυτοί που πραγματοποιούν τις εκτελέσεις, σπανίως οδηγούνται στη δικαιοσύνη και καταδικάζονται, και μέχρι τώρα κανένας «ηθικός αυτουργός», δηλαδή από αυτούς που τις σχεδιάζουν, τις χρηματοδοτούν και τις διατάζουν, δεν έχει οδηγηθεί στη δικαιοσύνη.

Την Τρίτη η UNETE εξέδωσε ανακοίνωση καταγγέλλοντας τις δολοφονίες και απαιτώντας δικαιοσύνη. «Είναι αναγκαίο οι αρμόδιοι θεσμοί να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στο να ερευνήσουν ενδελεχώς τους φυσικούς αυτουργούς και τους σχεδιαστές των υποθέσεων δολοφονιών, διώξεων, τρομοκρατίας και πληρωμένων από την εργοδοσία δολοφονιών εναντίον ταξικών ηγετών συνδικάτων που, στο πλαίσιο της σύγκρουσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, είναι αυτοί που αγωνίζονται καθημερινά, και το Κράτος της Βενεζουέλας θα πρέπει να θέσει ένα τέρμα στην υπάρχουσα ατιμωρησία», λέει η ανακοίνωση.

Η συνομοσπονδία ενώσεων προγραμματίζει συνεντεύξεις και διαδηλώσεις σε διάφορα μέρη της χώρας τις επόμενες βδομάδες, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Η συνομοσπονδία παρέδωσε παρόμοια αιτήματα στον αντιπρόεδρο της Βενεζουέλας, τον υπουργό εργασίας, τον υπουργό δικαιοσύνης, τον γενικό εισαγγελέα και την δημόσια υπεράσπιση.

Τον Απρίλιο η ηγεσία της UNETE και αξιωματούχοι συναντήθηκαν δύο φορές στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων για να συζητήσουν προληπτικά μέτρα για τις εργοδοτικές επιθέσεις εναντίον συνδικαλιστών ηγετών.

Η UNETE είμαι η μεγαλύτερη συνομοσπονδία ενώσεων της χώρας. Αποτελείται από ενώσεις από πολλούς οικονομικούς τομείς και ιδεολογικά ρεύματα, αλλά συνολικά, υποστηρίζει την κυβέρνηση του προέδρου Ούγκο Τσάβες.

Πηγή: Venezuela Analysis

Η Γερουσία της Αργεντινής ψηφίζει υπέρ του γάμου ομοφυλοφίλων

Μετά από 15 ώρες συνεδρίαση, μετά από 3 μήνες συζήτηση σε επιτροπή, μετά από πολύχρονη καμπάνια του LGBT κινήματος στην Αργεντινή, η Γερουσία ψήφισε στις 4 το πρωί επί της αρχής το σχέδιο νόμου που δίνει τη δυνατότητα σε ζευγάρια του ιδίου φύλου να παντρευτούν υπό τις ίδιες συνθήκες με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. 33 γερουσιαστές ψήφισαν υπέρ, 27 κατά και καταγράφηκαν και 3 αποχές.

Η Αργεντινή γίνεται έτσι η πρώτη χώρα στη Λατινική Αμερική που νομιμοποιεί τους γάμους ζευγαριών του ιδίου φύλου. Η νομοθεσία είχε ήδη ψηφιστεί από το άλλο σώμα, αυτό της βουλής τον Μάιο. Τώρα αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από την πρόεδρο Κριστίνα Κίρτσνερ.

Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, αξιωματούχοι της Καθολικής Εκκλησίας σε όλη τη Αργεντινή, όπου το 90% είναι καθολικοί, διάβαζαν μήνυμα του Αρχιεπισκόπου του Μπουένος Άιρες, Χόρχε Μπεργκογκλίο που αντιτίθετο στο νομοσχέδιο.

Ο γάμος ατόμων του ιδίου φύλου είναι νόμιμος στην Πόλη του Μεξικού, ενώ σύμφωνα συμβίωσης είναι νόμιμα στο Μεξικό, την Ουρουγουάη και κάποιες πολιτείες της Βραζιλίας.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, ένα ζευγάρι ατόμων του ίδιου φύλου κατάφερε να ανταλλάξει όρκους πίστης στην επαρχία της Γης του Πυρός στην νότια Αργεντινή.

Ο Άλεξ Φρέιρε και ο Χοσέ Μαρία ντι Μπέγιο παντρεύτηκαν εκεί, αφού ένας δικαστής είχε αποτρέψει το γάμο στο Μπουένος Άιρες.

Προς το παρόν έχουν γίνει 9 τέτοιοι γάμοι στην Αργεντινή. Κάθε περίπτωση εξαρτήθηκε από ατομικές ερμηνείες του υπάρχοντος νόμου από δικαστές και επαρχιακές αρχές.

Σύμφωνα με δελτίο τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας ο νέος νόμος ανοίγει το δρόμο στο να μπορέσουν τα ζευγάρια ίδιου φύλου να προβούν και σε υιοθεσίες.

Πηγές: Διεθνής Αμνηστία, Pagina12

West Papua - The secret war in Asia (ντοκυμαντέρ στα αγγλικά - 16 λεπτά)

Κινητοποιήσεις στην Δυτική Παπούα

Καθώς οι διαμαρτυρίες συνεχίζουν να εξαπλώνονται στο ανατολικό μισό του νησιού της Νέας Γουινέας, όπου ιθαγενικά δικαιώματα στη γη έχουν ανασταλεί, μια άνευ προηγουμένου μαζική κινητοποίηση έχει ξεκινήσει στην δύση, στο κατεχόμενο από την Ινδονησία κράτος της Δυτικής Παπούα.

Σύμφωνα με τελευταίες ανταποκρίσεις, έως και 20.000 Παπούα συγκεντρώθηκαν στην Jayapura για να ζητήσουν από την Ινδονησία και τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει στην Δυτική Παπούα το νόμιμο δικαίωμά της στην αυτοδιάθεση.

Η κυβέρνηση της Ινδονησίας πιάστηκε τελείως απροετοίμαστη, παρόλα αυτά έχει επιδείξει αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση, ιδιαίτερα με δεδομένη τη μακρά ιστορία καταστολής εναντίον του οποιουδήποτε μιλάει υπέρ της ανεξαρτησίας ή τολμά να σηκώσει τη σημαία του πρωινού άστρου.

Ο Jacques Friedman ανεξάρτητος ρεπόρτερ που μόλις επέστρεψε από τη Δυτική Παπού, έχει ετοιμάσει μια επισκόπηση των τελευταίων νέων της γενικής απεργίας.

Χιλιάδες διαδηλώνουν στη Δυτική Παπούα: απορρίπτουν την ειδική αυτονομία, απαιτούν δημοψήφισμα για ανεξαρτησία

Διεθνή πρακτορεία ειδήσεων έχουν μεταδώσει ειδήσεις για μαζική διαδήλωση στην Jayapura, πρωτεύουσα της επαρχίας Παπούα, της Ινδονησίας. Χιλιάδες λαού συμμετείχαν σε μια μακρά πορεία, περπατώντας 17 χλμ. από το MRP (Majelis Rakyat Papua – Συνέλευση των Λαών Παπούα) έως το DPRP (Dewan Perwakilan Rakyat Papua – Βουλή της Επαρχίας Παπούα), απορρίπτοντας την ειδική αυτονομία που αποδόθηκε από την Ινδονησία το 2001 και ζητώντας δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Δυτικής Παπούα και έναν διάλογο με διεθνή διαμεσολάβηση με την [κυβέρνηση της] Τζακάρτα. Καθώς διαδηλωτές συνέρρεαν στην πορεία από διάφορα σημεία της πόλης, το πλήθος – που ΜΜΕ το ήθελαν να είναι μόνο λίγες χιλιάδες – έφτασε σχεδόν τις είκοσι. Κατέλαβαν τους χώρους γύρω από την επαρχιακή βουλή υπό το άγρυπνο βλέμμα της αστυνομίας και των μονάδων του στρατού.

Σύμφωνα με μηνύματα των διοργανωτών, η αστυνομία συνέλαβε το μέλος της KNPB (Kominte Nasional Papua Barat – Εθνικής Επιτροπής Δυτικής Παπούα) Ντέιβιντ Φρανς Χάμπο στις 9 π.μ. στην Jayapura. Έβγαζε λόγο ζητώντας από τον κόσμο να συμμετάσχει στην πορεία. Κρατείται στα αρχηγεία της Polda Papua (περιφερειακή αστυνομία της Παπούα). Η αστυνομία επίσης απέτρεψε ομάδες ανθρώπων από την διπλανή περιφέρεια Keerom να συμμετάσχουν στη διαδήλωση της Jayapura.

Η Jakarta Globe μετέδωσε για τη διαδήλωση καθώς και τις δηλώσεις ενός από τους οργανωτές της:

«Η ειδική αυτονομία απέτυχε να προστατεύσει τα δικαιώματα των ιθαγενών Παπούα» δήλωσε ο ηγέτης των διαδηλωτών Μάρκους Χαλούκ. «Θέλουμε να απαιτήσουμε από την περιφερειακή βουλή της Παπούα να πραγματοποιήσει μια ολομέλεια για να κηρύξει την ειδική αυτονομία αποτυχημένη και να την επιστρέψει στην κεντρική κυβέρνηση».

Το ρεπορτάζ λέει ότι η περιφερειακή βουλή της Παπούα ακύρωσε μια ειδική συνεδρίαση που θα γινόταν για να επεξεργαστεί τα αιτήματα των διαδηλωτών. Επίσης αναφέρει ότι η αστυνομία συνέλαβε έναν Γάλλο δημοσιογράφο επειδή μετέδιδε για την διαδήλωση ενώ είχε τουριστική βίζα.

ΜΜΕ της κοινότητας των Παπούα μετέδωσε ότι οι περιφερειακοί βουλευτές Παπούα διχάστηκαν για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη διαδήλωση και τα αιτήματά της. Βουλευτές που υποστηρίζουν την υποστηριζόμενη από το MRP διακήρυξη και τις μαζικές κινητοποιήσεις που την στηρίζουν, δήλωσαν ότι υπάρχει μερίδα βουλευτών που αντιτίθενται στο κίνημα και που δεν ήταν παρόντες στη βουλή για την προγραμματισμένη ειδική συνεδρίαση. Μια ομάδα βουλευτών συναντήθηκε με οργανωτές της διαδήλωσης από το FORDEM (Forum Demokrasi Rakyat Papua Bersatu – Φόρουμ Δημοκρατίας του Λαού των Παπούα) και δήλωσαν ότι θα πρέπει να αφήσουν τους διαδηλωτές να περάσουν τη νύχτα στα πέριξ του κοινοβουλίου.

Σύμφωνα με μηνύματα των οργανωτών, πλήρως εξοπλισμένοι Ινδονήσιοι αστυνομικοί προχώρησαν προς το μέρος των διαδηλωτών κατά τις 6 μ.μ. έπειτα από τη λήξη του τελεσίγραφου για τη διάλυση της συγκέντρωσης. Η κατάσταση κλιμακώθηκε σε ένα αδιέξοδο με ένταση, και τότε οι οργανωτές επεδίωξαν διαπραγματεύσεις με την αστυνομία. Έγινε μια συνάντηση για αρκετές ώρες, που κατέληξε σε μια συμφωνία με την αστυνομία ότι οι διαδηλωτές θα αφήνονταν να περάσουν τη νύχτα στα πέριξ της βουλής και να παραμείνουν ως τις 6 μ.μ. της 9^ης Ιουλίου. Περίπου 20.000 κόσμος πέρασε τη νύχτα στον τόπο της διαμαρτυρίας.

Στο μεταξύ ΜΜΕ των Παπούα μετέδωσαν ότι συγκεντρώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις όπου οι διαδηλωτές επανέλαβαν τα αιτήματα που τέθηκαν στην πρωτεύουσα.

Οργανωτές κοινοτήτων σε όλη την Παπούα μετέδωσαν στα δίκτυά τους την κατάσταση σε διάφορες περιοχές. Στο Manokwari η αστυνομία βίαια εμπόδισε την συγκέντρωση και διέλυσε τους διαδηλωτές. Στο Merauke περισσότεροι από 1000 άτομα πορεύτηκαν προς την περιφερειακή βουλή για να παρουσιάσουν τα αιτήματά τους και διαδήλωσαν ενάντια στην αποτυχία της ειδικής αυτονομίας να προστατεύσει τους ιθαγενείς λαούς. Στην ορεινή πόλη Wamena μαγαζιά και επιχειρήσεις έκλεισαν και χιλιάδες διαδήλωσαν καταγγέλοντας την ειδική αυτονομία και καλώντας για οικονομική δικαιοσύνη και αυτάρκεια και πορεύτηκαν προς την περιφερειακή βουλή. Ο οργανωτής Yulianus Hisage δήλωσε ότι «απαιτούμε να αποκατασταθεί η κυριαρχία του λαού των Παπούα».

Πηγή: Intercontinental Cry

Πηγή φωτογραφιών: Free West Papua