Ο κύκλος της βίας στον νότο της Ταϊλάνδης μεταξύ μουσουλμάνων υποστηρικτών της ανεξαρτησίας και του Στρατού δεν έχει σταματήσει, και η περίπτωση του θανάτου του Σουλεϊμάν ξαναφέρνει στο φως της δημοσιότητας τα μυστικά ενός καταπιεσμένου θύλακα και μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να επιβάλλει τους νόμους της στην πλειονότητα του πληθυσμού στην περιοχή.
Την τελευταία φορά που τον είδαν ήταν το Μάιο, όταν Ταϊλανδοί στρατιώτες τον συνέλαβαν στο Pattani, με την κατηγορία ότι συμμετείχε στην μουσουλμανική εξέγερση στον νότο της Ταϊλάνδης. Τον έλεγαν Σουλεϊμάν, και μετά από μια βδομάδα πίσω από τα κάγκελα, εμφανίστηκε νεκρός. Σύμφωνα με τον στρατό, ο νεαρός, 25 ετών και οικοδόμος, κρεμάστηκε στις 30 Μαΐου στο κελί του, στην στρατιωτική βάση του Pattani, μια από τις πέντε επαρχίες του βασιλείου κοντά στην Μαλαισία.
Συγγενείς και φίλοι, παρόλα αυτά, διαβεβαίωσαν ότι είχε υποστεί βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Στήριξαν την άποψή τους σε φωτογραφίες που διέδωσε ο Σύλλογος Νεαρών Μουσουλμάνων της Ταϊλάνδης, μια τοπική ΜΚΟ, στις οποίες φαίνεται το σώμα του νεαρού γεμάτο με τραύματα. Παρόλα αυτά, ο στρατηγός Banphot Poopien, εκπρόσωπος του στρατού, διαβεβαίωσε ότι «κανένα όργανο βασανιστηρίων δεν χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ανάκρισης».
Αυτή είναι μια από τις πολλές καταγγελίες που προστίθενται στην μακριά λίστα θανάτων και εξαφανίσεων σε μια ξεχασμένη σύγκρουση. Ήδη το 2008 ο Ιμάμης Yapa Kasenga, πέθανε έπειτα από χτυπήματα κατά τη διάρκεια ανακρίσεων, στην επαρχία Narathiwat. Ομοίως, πριν από μια βδομάδα εννιά άτομα πέθαναν μέσα σε 24 ώρες σε διάφορα συμβάντα που καταγράφηκαν στην περιοχή.
Το Σουλτανάτο του Pattani
Οι πέντε επαρχίες που ανήκουν στον Νότο της Ταϊλάνδης, Yala, Pattani, Narathiwat, Songkhla και Satun, ανήκαν στο σουλτανάτο του Pattani. Το 1909 το Pattani προσαρτήθηκε στην Ταϊλάνδη, συγκεντρώνοντας έτσι ένα σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό μέσα σε ένα βουδιστικό κράτος, την Ταϊλάνδη. Με αυτόν τον τρόπο, οι προσαρτημένες επαρχίες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτικά στο ταϊλανδικό κράτος, μιας και οι πολιτιστικές, γλωσσικές, θρησκευτικές τους αναφορές και αυτές της ταυτότητάς τους, παραπέμπουν στον κόσμο των μαλάγια, που ανήκει στην γειτονική χώρα Μαλαισία και στο αρχαίο βασίλειο του Pattani. Η σύγκρουση πηγάζει έτσι από ένα ταϊλανδικό κράτος που προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να επιβάλει την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τη γλώσσα του σε έναν μουσουλμανικό πληθυσμό. Η απάντηση ήταν λαϊκοί ξεσηκωμοί και αργότερα η εμφάνιση πέντε αντάρτικων ομάδων στις δεκαετίες του ’60 και του ‘70 ενάντια στην στρατιωτική καταστολή.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μεγάλωσε την ένταση. Από τότε, η Κυβέρνηση διατήρησε για την ίδια την εξουσία να περιορίζει την άσκηση μερικών δικαιωμάτων και επίσης εξουσιοδοτεί ένστολους να συλλαμβάνουν ύποπτους χωρίς δικαστικό ένταλμα ή καμία κατηγορία. Είναι η ιστορία διενέξεων που ξεχνιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Περιοχές όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται καθημερινά. Λίγα χιλιόμετρα από τις παραδεισένιες παραλίες γεμάτες με τουρίστες που αγνοούν τις παραβιάσεις που συμβαίνουν συνεχώς πίσω από την γωνία.
Οι ομάδες που επιδιώκουν ένα ανεξάρτητο κράτος, δεν ανταποκρίνονται σε ένα προφίλ αποκλειστικά ισλαμιστικό. Είναι πρώτα απ’ όλα άτομα που χρειάζονται να ζήσουν σε έναν τόπο όπου να μπορούν, χωρίς καμιά ντροπή, να ζήσουν σύμφωνα με τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους και τη θρησκεία τους. Μόνο μία από τις πέντε ομάδες που πήραν τα όπλα, επιδιώκουν την οικοδόμηση ενός κράτους που να βασίζεται στην Σαρία ή ισλαμικό νόμο.
Η σύγκρουση στον νότο της Ταϊλάνδης μετατράπηκε σε έναν κύκλο βίας που φαίνεται ότι δεν έχει τέλος. Μια ρουτίνα που αποτελειώνει τις ζωές χιλιάδων αθώων. Και που, παρά τη λήθη, συνεχίζεται χωρίς επίλυση.
Πηγή: Gara
