Την τελευταία βδομάδα του Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις, με την υποστήριξη του στρατού, με θωρακισμένα οχήματα και υπό την επίβλεψη ελικοπτέρων, εισέβαλαν σε φαβέλες του Ρίο. Σκοπός της εισβολής ήταν το ξερίζωμα των παντοδύναμων δικτύων διακίνησης ναρκωτικών και όπλων. Η επιχείρηση άφησε πίσω της 46 νεκρούς, οι οποίοι για την αστυνομία ήταν όλοι ναρκωέμποροι. Ήταν όμως όλοι;
Εκατοντάδες άνθρωποι συνελήφθησαν και βρέθηκαν τόνοι ναρκωτικών. Σε μια περίοδο που η Βραζιλία επιχειρεί να «αναβαθμιστεί» σε παγκόσμιο πολιτικό παίκτη, η κυβέρνηση δεν φαίνεται πια διατεθειμένη να ανεχθεί την ύπαρξη των «ανεξάρτητων κρατιδίων» των φαβέλων, όπου την εξουσία την ασκούν εγκληματικές συμμορίες.
Ξεκινώντας αυτήν την επιχείρηση καταστολής, η κυβέρνηση Λούλα κάνει μια επικίνδυνη επιλογή. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η κατάσταση με τις συμμορίες έχει ξεπεράσει τα όρια, αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι αυτές λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια με την ανοχή, τη συνενοχή και την άμεση στήριξη ανώτατων αξιωματούχων της αστυνομίας, δικαστών και επιχειρηματιών. Είναι εξαιρετικά ενοχλητική η υποκριτική συμπεριφορά ανθρώπων που ενώ σιτίζονται από το ναρκωεμπόριο, ζητούν τώρα να παταχθεί το έγκλημα.
Χιλιάδες κάτοικοι των φαβέλων παρατηρούσαν την αστυνομία να ερευνά τα σπίτια, και πολλοί βρέθηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Για άλλη μια φορά, οι φτωχοί πληρώνουν τις συνέπειες μιας κατάστασης που η πολιτική εξουσία δεν ήξερε ή δεν ήθελε να διορθώσει. Είναι κυρίως η οικονομική ανέχεια που σπρώχνει τους ανθρώπους στα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό αλλάζει μόνο με μια πολιτική καταπολέμησης της ανέχειας, μέσω κρατικών επενδύσεων που να βγάζουν τους φτωχούς από τον κοινωνικό στιγματισμό. Το ναρκωεμπόριο αντιμετωπίζεται κόβοντας τους δεσμούς του με την εξουσία ή ακόμα δραστικότερα με τη νομιμοποίηση της χρήσης. Αυτό που γίνεται τώρα είναι ένας «καθαρισμός» της πόλης από την παραβατικότητα των φτωχών για να έχει η πόλη ωραία εικόνα εν όψει των προσεχών Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 και του Μουντιάλ του 2016. Η εγκληματικότητα των ανωτάτων κρατικών υπαλλήλων και των επιχειρηματιών που συνδέονται με το ναρκωεμπόριο αφήνεται ανέγγιχτη.
Οι βραζιλιάνοι στρατιωτικοί υπερηφανεύονται ότι πολλοί από τους στρατιώτες των επίλεκτων δυνάμεων που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις «πήραν το βάπτισμα του πυρός στην Αϊτή, όπου έφεραν την ειρήνη λειτουργώντας στο πλαίσιο των στρατιωτικών σωμάτων του ΟΗΕ». Όμως οι Αϊτινοί θεωρούν αυτόν το στρατό «δύναμη κατοχής που καταστέλλει την ανεξαρτησία τους» και διαδηλώνουν καθημερινά εναντίον του.
Νίκος Μανωλάς, ομάδα Resistencias
6 Δεκ 2010
ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ Σημαντική δεξιά στροφή
Την Κυριακή 28 Νοεμβρίου, στις περιφερειακές εκλογές, το δεξιό και συντηρητικό πολιτικό μπλοκ σημείωσε μια σημαντική νίκη σε βάρος της κεντροαριστεράς και της αριστεράς διαφόρων αποχρώσεων. Όπως είναι γνωστό, μέσα στο ισπανικό κράτος υπάρχουν έντονες τάσεις υπέρ της ανεξαρτησίας εθνοτήτων που θεωρούν ότι καταπιέζεται το δικαίωμά τους στην εθνική αυτοδιάθεση. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η Χώρα των Βάσκων και η Καταλονία. Η υπεράσπιση του δικαιώματος προέρχεται και από δεξιά και από αριστερά, χωρίς φυσικά να ταυτίζονται οι πορείες και οι σκοποί τους. Τις εκλογές τις κέρδισε ένα δεξιό καταλάνικο αυτονομιστικό νεοφιλελεύθερο κόμμα, το CiU (Σύγκλιση και Ενότητα) το οποίο έχασε για πρώτη φορά στις εκλογές το 2003 μετά από 23 χρόνια. Το πιο πιθανό είναι το CiU, που δεν έχει αυτοδυναμία, να συγκυβερνήσει με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα -ενάντιο στην αυτοδιάθεση- που αύξησε σημαντικά τα ποσοστά του με μια αντιμεταναστευτική καμπάνια και λόγω του φόβου μέρους των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο αυτονομιστικό κίνημα. Δυσάρεστη έκπληξη ήταν η επιτυχία της ακροδεξιάς που με ένα ποσοστό 2,4% παραλίγο να μπει στη Βουλή. Ηττημένοι των εκλογών ήταν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 8 χρόνια. Το 2003 ο σχηματισμός κυβέρνησης από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Καταλονίας, τη Ρεμπουπλικανική Αριστερά και τους οικοσοσιαλιστές δημιούργησε έντονες προσδοκίες για μια ουσιαστική αλλαγή. Δυστυχώς οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Τα κόμματα αυτά πλήρωσαν την αδυναμία να κινητοποιηθούν και αντιπαρατεθούν στην αντιλαϊκή οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης Θαπατέρο. Επίσης τους κόστισε η ανικανότητα αντίδρασης που έδειξαν όταν τα ισπανικά δικαστήρια ακύρωσαν την πρωτοβουλία τους για ένα δημοψήφισμα που θα έκρινε το θέμα της ανεξαρτησίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούνιο που τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι δεν υφίσταται καταλάνικο έθνος και ένα εκατομμύριο Καταλανοί διαδήλωσαν με σύνθημα «είμαστε ένα έθνος» στους δρόμους της Βαρκελόνης, τα κυβερνητικά κόμματα δεν κατάφεραν να δώσουν προοδευτική διέξοδο σε αυτό το κίνημα, συνδυάζοντας το εθνικό με το κοινωνικό, με αποτέλεσμα να στραφεί αυτό πλειοψηφικά προς την εθνικιστική-νεοφιλελεύθερη δεξιά. Παρά την οικονομική κρίση, λαϊκά στρώματα απογοητευμένα από την κυβερνητική πολιτική της κεντροαριστεράς-αριστεράς δεν στράφηκαν ούτε στην αποχή ούτε αριστερότερα, αλλά στην υπερψήφιση μιας δεξιάς που δεν έκρυψε το πολιτικό της πρόγραμμα: βάθεμα της εργασιακής ευελιξίας, μειώσεις φόρων και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.
Νίκος Μανωλάς,
ομάδα Resistencias
21 Νοε 2010
ΜΕΞΙΚΟ: Η Αμνηστία για τις πρόσφατες δολοφονίες των ιθαγενών του Αυτόνομου Δήμου Σαν Χουάν Κοπάλα
Σχετικά με τις επιθέσεις που δέχονται οι - εκτοπισμένοι πλέον - ιθαγενείς του Αυτόνομου Δήμου Σαν Χουάν Κοπάλα, στην πολιτεία Οαχάκα του Μεξικού, παρουσιάζει ενδιαφέρον η οπτική της Διεθνούς Αμνηστίας. Παρακάτω μεταφρασμένο το πιο πρόσφατο κείμενο της Δ.Α. επί του θέματος, μετά τις δολοφονίες του Οκτωβρίου:
Απαιτείται έρευνα για την επίθεση σε μέλη μεξικανικής ιθαγενικής κοινότητας
21 Οκτωβρίου 2010
Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε τις Μεξικανικές αρχές να διεξάγουν έρευνα για την επίθεση σε μέλη μια κοινότητας ιθαγενών Τρίκι στην πολιτεία Οαχάκα έπειτα από τη δολοφονία ενός άνδρα και μιας γυναίκας από μια ένοπλη ομάδα που φέρεται να έχει διασυνδέσεις με τις αρχές.
Ένοπλοι έστησαν ενέδρα σε πέντε μέλη μιας οργάνωσης ιθαγενούς λαού κοντά στο χωριό Τρες Κρούσες το Σάββατο 16 Οκτωβρίου, σκοτώνοντας την Τερέσα Ραμίρες Σάντσες και τον Σεραφίν Ουμπάλδο Σουρίτα. Δύο άλλοι άντρες και μια γυναίκα, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρονται για την προστασία τους, επέζησαν της επίθεσης. Ο ένας παραμένει στο νοσοκομείο.
«Αυτή η επίθεση αυξάνει την ανάγκη για τις αρχές να προστατέψουν τους επιζήσαντες αλλά και να κάνουν άμεσα βήματα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα και να προστατέψουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτό το ταραγμένο κομμάτι του νότιου Μεξικού», δήλωσε η Κέρι Χάουαρντ, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Αμερικανική ήπειρο.
«Ένοπλες ομάδες δρουν ατιμώρητα στην περιοχή για πολλά χρόνια. Οι αρχές θα πρέπει να δράσουν για να αποκαταστήσουν το νόμο, ξεκινώντας από μια άμεση και ενδελεχή έρευνα για τους φόνους της Τερέσα Ραμίρες Σάντσες και του Σεραφίν Ουμπάλδο Σουρίτα.»
Η Παναμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κάλεσε αυτό το μήνα τις μεξικανικές αρχές να προστατεύσουν τις κοινότητες.
Τα πέντε θύματα της επίθεσης, που έλαβε χώρα μεταξύ των πόλεων Santiago Juxtlahuaca και Yosoyuxi, ήταν μέλη μια πολιτικής ομάδας γνωστής ως το Ανεξάρτητο Κίνημα για την Ενότητα και τον Αγώνα των Τρίκι (MULTI) .
Το MULTI, που υποστηρίζεται από περίπου 700 Τρίκι, εγκαθίδρυσε τον αυτόνομο ιθαγενικό δήμο του Σαν Χουάν Κοπάλα την 1η Ιανουαρίου 2007.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, ένοπλα μέλη δύο άλλων οργανώσεων του ιθαγενούς λαού των Τρίκι, γνωστών ως UBISORT και MULT κατέλαβαν τον αυτόνομο δήμο του Σαν Χουάν Κοπάλα και την πόλη. Όλοι οι κάτοικοι που ταυτίζονται με το MULTI εγκατέλειψαν την πόλη και μετεγκαταστάθηκαν σε γειτονικές περιοχές όπως το Yosoyuxi.
Το Σαν Χουάν Κοπάλα ήταν υπό πολιορκία από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Σεπτέμβριο του 2010, με ένοπλες ομάδες να περικυκλώνουν την κοινότητα και να πυροβολούν στους δρόμους σε καθημερινή βάση για να εκφοβίσουν τους ντόπιους κατοίκους, πολλοί από τους οποίους είχαν υποστηρίξει το MULTI. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, φαγητό, νερό και ιατρικές προμήθειες είχαν διακοπεί.
Στις 27 Απρίλιου του 2010, ένοπλοι άνδρες που ανήκαν στην UBISORT έστησαν ενέδρα σε ανθρωπιστικό κονβόι κοντά στο Σαν Χουάν Κοπάλα και σκότωσαν δύο υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις 7 Σεπτεμβρίου ένοπλοι άνδρες επιτέθηκαν και τραυμάτισαν δύο ιθαγενείς γυναίκες από το Σαν Χουάν Κοπάλα. Κανένας δεν έχει προσαχθεί στη δικαιοσύνη για αυτά τα εγκλήματα.
Για πολλά χρόνια, ένοπλες ομάδες, κάποιες που πιστεύεται ότι έχουν διασυνδέσεις με τις τοπικές και κρατικές αρχές, παρενοχλούν και σκοτώνουν ιθαγενείς Τρίκι εξαιτίας του ότι πιστεύεται ότι ανήκουν σε τοπικές ιθαγενικές οργανώσεις. Οι αρχές της πολιτείας και οι ομοσπονδιακές δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα για να διαλύσουν τις ένοπλες ομάδες.
20 Νοε 2010
ΔΥΤΙΚΗ ΣΑΧΑΡΑ Ηχούν και πάλι τα τύμπανα του πολέμου
άρθρο για την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ 14/11/2010
Η μαροκινή αστυνομία, μαζί με τον στρατό, επιτέθηκαν την περασμένη Κυριακή στον καταυλισμό Αγκνταΐμ Ιζίκ, που είχαν δημιουργήσει πάνω από 20.000 Σαχραουί. Η επίθεση ξεκίνησε με αντλίες νερού και δακρυγόνα και συνεχίστηκε με ελικόπτερα και δυνάμεις του στρατού που χτυπούσαν με πραγματικά πυρά. Οι μαροκινές κατοχικές δυνάμεις κατέστρεψαν πλήρως τον καταυλισμό και υποχρέωσαν τους κατοίκους του να καταφύγουν στην κοντινότερη πόλη, την Ελ Ααγιούν, που βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά. Εκεί επικρατούν συνθήκες πολέμου. Καίγονται κτήρια, αυτοκίνητα, οδοφράγματα κλείνουν τους περισσότερους δρόμους.
Βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν και σε άλλες πόλεις της Δυτικής Σαχάρας. «Οι Σαχραουί με πέτρες και παλούκια προσπαθούν να αντισταθούν στην πολεμική μηχανή του Μαρόκου», δήλωσε ο Μοχάμετ Σαλίμ, στέλεχος του μετώπου Πολισάριο. Ήδη έχουν ανακοινωθεί 12 νεκροί και πολλοί τραυματίες – αριθμοί που θα αυξηθούν όσο συνεχίζεται η αντιπαράθεση στις πόλεις. Πολλές συλλήψεις έχουν ήδη γίνει και συνεχίζονται με εισβολές του στρατού και της αστυνομίας στα σπίτια, ενώ υπάρχουν και περισσότεροι από 100 αγνοούμενοι. Σύμφωνα με τελευταίες δηλώσεις του Μετώπου Πολισάριο, οι τραυματίες ανέρχονται σε 4.500 και οι συλληφθέντες σε 2.000. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και ο Ενέμα Ασφάρι, αντιπρόεδρος της επιτροπής «Για τον Σεβασμό της Ελευθερίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Δ. Σαχάρα». Μαροκινοί στρατιώτες εισέβαλαν σε αεροπλάνο μόλις προσγειώθηκε και επιτέθηκαν σε τρεις Ισπανούς δημοσιογράφους και μία ευρωβουλευτή, που έφτασαν στην Ελ Ααγιούν για να καλύψουν τα γεγονότα.
Ο συγκεκριμένος καταυλισμός αποτελούσε τη μεγαλύτερη ειρηνική διαμαρτυρία των Σαχραουί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Εδώ και ένα μήνα, οικογένειες Σαχραουί άρχισαν να μαζεύονται στην περιοχή για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στην κατεχόμενη από το Μαρόκο Δυτική Σαχάρα. Η επιλογή του χώρου έγινε επειδή κάθε διαμαρτυρία μέσα στις πόλεις, όσο ειρηνική και να είναι, υπόκειται σε άμεση και σκληρή καταστολή από τις μαροκινές δυνάμεις κατοχής. Σιγά σιγά μαζεύτηκαν στον καταυλισμό πάνω από 20.000 Σαχραουί, που έμεναν σε πάνω από 7.000 χάιμας (σκηνές των νομάδων). Για πάνω από τέσσερις εβδομάδες, οι κάτοικοι του καταυλισμού τον λειτούργησαν με αυτοοργάνωση, εκλέγοντας επιτροπές και ρυθμίζοντας τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους.
Φαίνεται πως ηχούν τα τύμπανα του πολέμου και πάλι στη Σαχάρα. Οι φήμες για επανέναρξη του πολέμου είναι έντονες και πολλοί Σαχραουί φαίνεται να πιστεύουν πως πλέον δεν υπάρχει άλλη λύση. «Είναι η είδηση που όλοι περιμένουμε», δηλώνουν. Το Πολισάριο έχει δεχτεί όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ, σε αντίθεση με το Μαρόκο, ο ΟΗΕ όμως δεν φαίνεται ιδιαίτερα διατεθειμένος να πιέσει το Μαρόκο, ενώ η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ κάνουν τον Πόντιο Πιλάτο, μιας και αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους (βλ. Εποχή 24/10).
Η Δυτική Σαχάρα ζει τις χειρότερες μέρες μετά το 1991 –χρονιά που τέλειωσε ο πόλεμος που είχε κηρύξει το απελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο. Σύμφωνα με δήλωση ηγετικού του στελέχους, «ο πόλεμος είναι πιο κοντά από ποτέ».
Κατερίνα Παπαγκίκα,
ομάδα Resistencias
Η μαροκινή αστυνομία, μαζί με τον στρατό, επιτέθηκαν την περασμένη Κυριακή στον καταυλισμό Αγκνταΐμ Ιζίκ, που είχαν δημιουργήσει πάνω από 20.000 Σαχραουί. Η επίθεση ξεκίνησε με αντλίες νερού και δακρυγόνα και συνεχίστηκε με ελικόπτερα και δυνάμεις του στρατού που χτυπούσαν με πραγματικά πυρά. Οι μαροκινές κατοχικές δυνάμεις κατέστρεψαν πλήρως τον καταυλισμό και υποχρέωσαν τους κατοίκους του να καταφύγουν στην κοντινότερη πόλη, την Ελ Ααγιούν, που βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά. Εκεί επικρατούν συνθήκες πολέμου. Καίγονται κτήρια, αυτοκίνητα, οδοφράγματα κλείνουν τους περισσότερους δρόμους.
Βίαιες συγκρούσεις ξέσπασαν και σε άλλες πόλεις της Δυτικής Σαχάρας. «Οι Σαχραουί με πέτρες και παλούκια προσπαθούν να αντισταθούν στην πολεμική μηχανή του Μαρόκου», δήλωσε ο Μοχάμετ Σαλίμ, στέλεχος του μετώπου Πολισάριο. Ήδη έχουν ανακοινωθεί 12 νεκροί και πολλοί τραυματίες – αριθμοί που θα αυξηθούν όσο συνεχίζεται η αντιπαράθεση στις πόλεις. Πολλές συλλήψεις έχουν ήδη γίνει και συνεχίζονται με εισβολές του στρατού και της αστυνομίας στα σπίτια, ενώ υπάρχουν και περισσότεροι από 100 αγνοούμενοι. Σύμφωνα με τελευταίες δηλώσεις του Μετώπου Πολισάριο, οι τραυματίες ανέρχονται σε 4.500 και οι συλληφθέντες σε 2.000. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και ο Ενέμα Ασφάρι, αντιπρόεδρος της επιτροπής «Για τον Σεβασμό της Ελευθερίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Δ. Σαχάρα». Μαροκινοί στρατιώτες εισέβαλαν σε αεροπλάνο μόλις προσγειώθηκε και επιτέθηκαν σε τρεις Ισπανούς δημοσιογράφους και μία ευρωβουλευτή, που έφτασαν στην Ελ Ααγιούν για να καλύψουν τα γεγονότα.
Ο συγκεκριμένος καταυλισμός αποτελούσε τη μεγαλύτερη ειρηνική διαμαρτυρία των Σαχραουί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Εδώ και ένα μήνα, οικογένειες Σαχραουί άρχισαν να μαζεύονται στην περιοχή για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στην κατεχόμενη από το Μαρόκο Δυτική Σαχάρα. Η επιλογή του χώρου έγινε επειδή κάθε διαμαρτυρία μέσα στις πόλεις, όσο ειρηνική και να είναι, υπόκειται σε άμεση και σκληρή καταστολή από τις μαροκινές δυνάμεις κατοχής. Σιγά σιγά μαζεύτηκαν στον καταυλισμό πάνω από 20.000 Σαχραουί, που έμεναν σε πάνω από 7.000 χάιμας (σκηνές των νομάδων). Για πάνω από τέσσερις εβδομάδες, οι κάτοικοι του καταυλισμού τον λειτούργησαν με αυτοοργάνωση, εκλέγοντας επιτροπές και ρυθμίζοντας τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους.
Φαίνεται πως ηχούν τα τύμπανα του πολέμου και πάλι στη Σαχάρα. Οι φήμες για επανέναρξη του πολέμου είναι έντονες και πολλοί Σαχραουί φαίνεται να πιστεύουν πως πλέον δεν υπάρχει άλλη λύση. «Είναι η είδηση που όλοι περιμένουμε», δηλώνουν. Το Πολισάριο έχει δεχτεί όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ, σε αντίθεση με το Μαρόκο, ο ΟΗΕ όμως δεν φαίνεται ιδιαίτερα διατεθειμένος να πιέσει το Μαρόκο, ενώ η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ κάνουν τον Πόντιο Πιλάτο, μιας και αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους (βλ. Εποχή 24/10).
Η Δυτική Σαχάρα ζει τις χειρότερες μέρες μετά το 1991 –χρονιά που τέλειωσε ο πόλεμος που είχε κηρύξει το απελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο. Σύμφωνα με δήλωση ηγετικού του στελέχους, «ο πόλεμος είναι πιο κοντά από ποτέ».
Κατερίνα Παπαγκίκα,
ομάδα Resistencias
7 Νοε 2010
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Ένας θάνατος οδηγεί σε πολιτική κρίση
άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Το πρωί της Τετάρτης 27 Οκτωβρίου πέθανε ο ισχυρότερος, έως το θάνατό του, πολιτικός άνδρας της Αργεντινής, Νέστορ Κίρτσνερ. Διατέλεσε πρόεδρος της χώρας το διάστημα 2003-2007. Στη συνέχεια παρέδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στη γυναίκα του και τωρινή πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρτσνερ και ο ίδιος εκλέχτηκε βουλευτής, παραμένοντας, όμως, ο βασικός πολιτικός παράγοντας της χώρας. Ετοιμαζόταν να επανέλθει στην προεδρία –οι δημοσκοπήσεις του έδιναν άνετη νίκη- στις εκλογές του 2011.
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα θετικά και τα αρνητικά της θητείας του και να αφήσουμε τον καθένα να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι απλά. Οι εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκού κόσμου, που μέσα σε συνεχή βροχή περίμεναν για τον τελευταίο αποχαιρετισμό και η γενικευμένη θλίψη που σκεπάζει τη χώρα, μας βάζουν μπροστά σε δύσκολα ερμηνεύσιμες καταστάσεις. Όπως αναρωτήθηκε μια αριστερή αγωνίστρια «γιατί είμαι θλιμμένη, αφού είμαι μαρξίστρια;». Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Βλέποντας κανείς τα χαμόγελα της σκληρής αργεντίνικης δεξιάς αναρωτιέται κανείς μήπως ο Κίρτσνερ ήταν κάποιος σαν τον Τσάβες. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, άλλωστε λέγεται ότι είπε στον τελευταίο «Ούγκο, σταμάτα να γ...σαι με το σοσιαλισμό».
Ο Κίρτσνερ, ως ένας γνήσιος περονιστής, οσφράνθηκε τις ελπίδες της Αργεντινής για αναγέννηση μετά τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η χώρα. Ανέλαβε την προεδρία, σε μια ιδιαίτερη στιγμή για την Αργεντινή, μετά από τη λαϊκή εξέγερση του 2001 και την αποτυχία των δεξιών περονιστών να εξασφαλίσουν με τη βία την κυβερνησιμότητα της χώρας. Το πολιτικό σύστημα είχε απολέσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση. Ήταν ό,τι πιο «φιλολαϊκό» μπορούσε να προσφέρει εκείνη τη στιγμή το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Ήταν τέτοια η αποδοχή της πολιτικής του από μεγάλα λαϊκά στρώματα, που γύρω του οικοδομήθηκε ένα ολόκληρο κίνημα, ο ονομαζόμενος «κιρτσνερισμός». Στο κίνημα αυτό βρέθηκαν το μεγαλύτερο μέρος της οργανωμένης και ανοργάνωτης εργατικής τάξης, οι περισσότερες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεγάλες οργανώσεις του κινήματος των ανέργων αλλά και μέρος της αστικής τάξης.
Οι αλλαγές στη χώρα
Ο Κίρτσνερ άλλαξε πολλά πράγματα, για να μην αλλάξει τελικά τίποτα στη χώρα. Ακόμα και αυτές, όμως, οι ανολοκλήρωτες αλλαγές ήταν ικανές για να φτιάξουν ένα μύθο γύρω από το πρόσωπό του.
Πήγε κόντρα στην διείσδυση και την πολιτική των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική, αλλά δεν θέλησε να μπει στην απόπειρα ενοποίησης της Λατινικής Αμερικής που προωθεί ο Τσάβες. Συνέχισε την πολιτική μη πληρωμής και επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους αλλά τελικά πλήρωσε όλα τα χρωστούμενα στο ΔΝΤ και με υπόδειξη του τελευταίου, μέρος του ιδιωτικού, με σκοπό να επανέλθει η χώρα στις διεθνείς αγορές ομολόγων. Για πρώτη φορά μετά το τέλος της δικτατορίας βασανιστές βρέθηκαν στη φυλακή. Αλλά αυτό αφορούσε μόνο ένα 5% των κατηγορούμενων, ενώ συνεχίζεται η ατιμωρησία σε περιπτώσεις αστυνομικών δολοφονιών. Στα χρόνια του Κίρτσνερ, η χώρα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Η ανεργία μειώθηκε κατά πολύ και υπήρξε εκτεταμένο πρόγραμμα κρατικών επιδοτήσεων στους ασθενέστερους. Από την άλλη, το 40% των εργαζόμενων βρίσκονται στη μαύρη εργασία και ο μέσος μισθός καλύπτει μόλις τις μισές οικογενειακές ανάγκες. Από την άλλη, τα κέρδη των εταιριών εκτοξεύθηκαν με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι οικονομικές ανισότητες. Ο Κίρτσνερ, δεν αντιμετώπισε με ιδιαίτερη καταστολή τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά με τη δολοφονία του φοιτητή Φερέιρο από τη φιλοκιρτσνερική εργατική γραφειοκρατία, φανερώνει το βαθμό ευθύνης του Κίρτσνερ που, για κυνήγι των ψήφων, ανέχθηκε τη μαφιόζική δράση της. Σε αυτά και σε άλλα θέματα η πολιτική των Κίρτσνερ κινήθηκε στην ανασυγκρότηση της αστικής πολιτικής νομιμότητας. Αυτό που δεν μπόρεσε να το κάνει η δεξιά με τη βία, το έκαναν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, μέσω της ικανοποίησης μέρους των λαϊκών αιτημάτων.
Η επικείμενη πολιτική κρίση
Είναι αναμφισβήτητο ότι η απρόσμενη και πρώιμη απώλεια του Κίρτσνερ θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην πολιτική ζωή της χώρας. Το πολιτικό πάζλ της χώρας είναι αρκετά περίπλοκο. Το σημαντικό είναι ότι με την απουσία του Κίρτσνερ, η δεξιά νιώθει πιο δυνατή και έτοιμη να επιτεθεί στη Φερνάντεζ. Φαίνεται αρκετά δύσκολο, η τελευταία να μπορέσει μόνη της να επιβληθεί απέναντι σε μια δεξιά, που αν και πολυκερματισμένη και με πολλά αντιμαχόμενα στελέχη, ενωμένη έχει την πλειοψηφία στις κάλπες. Το κύρος του Κίρτσνερ κατόρθωνε να επιβάλλεται πάνω στην πολυκέφαλη δεξιά. Συνεπώς, δύο είναι τα προς απάντηση ερωτήματα: αν θα μπορέσει να κρατήσει ενωμένο η Φερνάντεζ τον «κιρτσνερισμό» και αν θα μπορέσει να ενοποιηθεί η δεξιά πίσω από ένα ή δύο πολιτικά πρόσωπα.
Είναι προς το συμφέρον του λαού να ανοίξει τώρα μια κρίση στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού συστήματος Αγωνιστές της κοινωνικής αριστεράς από το Λαϊκό Μέτωπο Ντάριο Σαντιγιάν -η μεγαλύτερη και αυτόνομη από κόμματα, συνδικάτα και κρατικές δομές συσπείρωση οργανώσεων των πικετέρος- θεωρούν ότι δεν είναι η καλύτερη στιγμή, διότι πολλές κοινωνικές οργανώσεις βρίσκονται σε φάση ανασυγκρότησης -αυτό δεν ισχύει για τις μικρές ομάδες της κομματικής αριστεράς, που είναι πάντα έτοιμες για τη μεγάλη μάχη. Το γιατί πάντα βγαίνουν ηττημένες, δεν φαίνεται να τις απασχολεί ιδιαίτερα. Η κοινωνική αριστερά θα επιθυμούσε μέσα σε ένα κλίμα σχετικής κοινωνικής σταθερότητας από την μία να πιέσει την κυβέρνηση να διευρύνει τις παροχές στα λαϊκά στρώματα, να απαλλαγεί από ό,τι χειρότερο υπάρχει στον περονισμό (μαφιόζικα και γραφειοκρατικά συνδικάτα και τοπικοί δήμαρχοι-πάτρωνες) και να σταματήσει την αστυνομική αλλά και εργοδοτική ατιμωρησία. Από την άλλη να συνεχίσει την αναζήτηση ενός εναλλακτικού-αντιπολιτευτικού πολιτικού προγράμματος για τη χώρα. Θεωρούν ότι για να αντέξει το ανταγωνιστικό κίνημα τις επιθέσεις της δεξιάς και για να υπερασπίσει τις δύσκολα αποκτημένες και ανολοκλήρωτες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, δεν έχει σημασία τόσο να είναι κανείς με τον «κιρτσνερισμό» ή εναντίον του, αλλά να έχει με καθαρότητα αντιληφθεί από πού έρχεται ο εχθρός. Ενώ το κίνημα συνεχίζει την επεξεργασία της αναγκαίας εναλλακτικής πρότασης, θα χρειαστεί με διαύγεια να καθορίσει από πια χαρακώματα θα δώσει τις μάχες του.
Νίκος Μανωλάς, ομάδα Resistencias
Το πρωί της Τετάρτης 27 Οκτωβρίου πέθανε ο ισχυρότερος, έως το θάνατό του, πολιτικός άνδρας της Αργεντινής, Νέστορ Κίρτσνερ. Διατέλεσε πρόεδρος της χώρας το διάστημα 2003-2007. Στη συνέχεια παρέδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στη γυναίκα του και τωρινή πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρτσνερ και ο ίδιος εκλέχτηκε βουλευτής, παραμένοντας, όμως, ο βασικός πολιτικός παράγοντας της χώρας. Ετοιμαζόταν να επανέλθει στην προεδρία –οι δημοσκοπήσεις του έδιναν άνετη νίκη- στις εκλογές του 2011.
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα θετικά και τα αρνητικά της θητείας του και να αφήσουμε τον καθένα να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι απλά. Οι εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκού κόσμου, που μέσα σε συνεχή βροχή περίμεναν για τον τελευταίο αποχαιρετισμό και η γενικευμένη θλίψη που σκεπάζει τη χώρα, μας βάζουν μπροστά σε δύσκολα ερμηνεύσιμες καταστάσεις. Όπως αναρωτήθηκε μια αριστερή αγωνίστρια «γιατί είμαι θλιμμένη, αφού είμαι μαρξίστρια;». Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Βλέποντας κανείς τα χαμόγελα της σκληρής αργεντίνικης δεξιάς αναρωτιέται κανείς μήπως ο Κίρτσνερ ήταν κάποιος σαν τον Τσάβες. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, άλλωστε λέγεται ότι είπε στον τελευταίο «Ούγκο, σταμάτα να γ...σαι με το σοσιαλισμό».
Ο Κίρτσνερ, ως ένας γνήσιος περονιστής, οσφράνθηκε τις ελπίδες της Αργεντινής για αναγέννηση μετά τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η χώρα. Ανέλαβε την προεδρία, σε μια ιδιαίτερη στιγμή για την Αργεντινή, μετά από τη λαϊκή εξέγερση του 2001 και την αποτυχία των δεξιών περονιστών να εξασφαλίσουν με τη βία την κυβερνησιμότητα της χώρας. Το πολιτικό σύστημα είχε απολέσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση. Ήταν ό,τι πιο «φιλολαϊκό» μπορούσε να προσφέρει εκείνη τη στιγμή το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Ήταν τέτοια η αποδοχή της πολιτικής του από μεγάλα λαϊκά στρώματα, που γύρω του οικοδομήθηκε ένα ολόκληρο κίνημα, ο ονομαζόμενος «κιρτσνερισμός». Στο κίνημα αυτό βρέθηκαν το μεγαλύτερο μέρος της οργανωμένης και ανοργάνωτης εργατικής τάξης, οι περισσότερες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεγάλες οργανώσεις του κινήματος των ανέργων αλλά και μέρος της αστικής τάξης.
Οι αλλαγές στη χώρα
Ο Κίρτσνερ άλλαξε πολλά πράγματα, για να μην αλλάξει τελικά τίποτα στη χώρα. Ακόμα και αυτές, όμως, οι ανολοκλήρωτες αλλαγές ήταν ικανές για να φτιάξουν ένα μύθο γύρω από το πρόσωπό του.
Πήγε κόντρα στην διείσδυση και την πολιτική των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική, αλλά δεν θέλησε να μπει στην απόπειρα ενοποίησης της Λατινικής Αμερικής που προωθεί ο Τσάβες. Συνέχισε την πολιτική μη πληρωμής και επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους αλλά τελικά πλήρωσε όλα τα χρωστούμενα στο ΔΝΤ και με υπόδειξη του τελευταίου, μέρος του ιδιωτικού, με σκοπό να επανέλθει η χώρα στις διεθνείς αγορές ομολόγων. Για πρώτη φορά μετά το τέλος της δικτατορίας βασανιστές βρέθηκαν στη φυλακή. Αλλά αυτό αφορούσε μόνο ένα 5% των κατηγορούμενων, ενώ συνεχίζεται η ατιμωρησία σε περιπτώσεις αστυνομικών δολοφονιών. Στα χρόνια του Κίρτσνερ, η χώρα γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Η ανεργία μειώθηκε κατά πολύ και υπήρξε εκτεταμένο πρόγραμμα κρατικών επιδοτήσεων στους ασθενέστερους. Από την άλλη, το 40% των εργαζόμενων βρίσκονται στη μαύρη εργασία και ο μέσος μισθός καλύπτει μόλις τις μισές οικογενειακές ανάγκες. Από την άλλη, τα κέρδη των εταιριών εκτοξεύθηκαν με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι οικονομικές ανισότητες. Ο Κίρτσνερ, δεν αντιμετώπισε με ιδιαίτερη καταστολή τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά με τη δολοφονία του φοιτητή Φερέιρο από τη φιλοκιρτσνερική εργατική γραφειοκρατία, φανερώνει το βαθμό ευθύνης του Κίρτσνερ που, για κυνήγι των ψήφων, ανέχθηκε τη μαφιόζική δράση της. Σε αυτά και σε άλλα θέματα η πολιτική των Κίρτσνερ κινήθηκε στην ανασυγκρότηση της αστικής πολιτικής νομιμότητας. Αυτό που δεν μπόρεσε να το κάνει η δεξιά με τη βία, το έκαναν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, μέσω της ικανοποίησης μέρους των λαϊκών αιτημάτων.
Η επικείμενη πολιτική κρίση
Είναι αναμφισβήτητο ότι η απρόσμενη και πρώιμη απώλεια του Κίρτσνερ θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην πολιτική ζωή της χώρας. Το πολιτικό πάζλ της χώρας είναι αρκετά περίπλοκο. Το σημαντικό είναι ότι με την απουσία του Κίρτσνερ, η δεξιά νιώθει πιο δυνατή και έτοιμη να επιτεθεί στη Φερνάντεζ. Φαίνεται αρκετά δύσκολο, η τελευταία να μπορέσει μόνη της να επιβληθεί απέναντι σε μια δεξιά, που αν και πολυκερματισμένη και με πολλά αντιμαχόμενα στελέχη, ενωμένη έχει την πλειοψηφία στις κάλπες. Το κύρος του Κίρτσνερ κατόρθωνε να επιβάλλεται πάνω στην πολυκέφαλη δεξιά. Συνεπώς, δύο είναι τα προς απάντηση ερωτήματα: αν θα μπορέσει να κρατήσει ενωμένο η Φερνάντεζ τον «κιρτσνερισμό» και αν θα μπορέσει να ενοποιηθεί η δεξιά πίσω από ένα ή δύο πολιτικά πρόσωπα.
Είναι προς το συμφέρον του λαού να ανοίξει τώρα μια κρίση στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού συστήματος Αγωνιστές της κοινωνικής αριστεράς από το Λαϊκό Μέτωπο Ντάριο Σαντιγιάν -η μεγαλύτερη και αυτόνομη από κόμματα, συνδικάτα και κρατικές δομές συσπείρωση οργανώσεων των πικετέρος- θεωρούν ότι δεν είναι η καλύτερη στιγμή, διότι πολλές κοινωνικές οργανώσεις βρίσκονται σε φάση ανασυγκρότησης -αυτό δεν ισχύει για τις μικρές ομάδες της κομματικής αριστεράς, που είναι πάντα έτοιμες για τη μεγάλη μάχη. Το γιατί πάντα βγαίνουν ηττημένες, δεν φαίνεται να τις απασχολεί ιδιαίτερα. Η κοινωνική αριστερά θα επιθυμούσε μέσα σε ένα κλίμα σχετικής κοινωνικής σταθερότητας από την μία να πιέσει την κυβέρνηση να διευρύνει τις παροχές στα λαϊκά στρώματα, να απαλλαγεί από ό,τι χειρότερο υπάρχει στον περονισμό (μαφιόζικα και γραφειοκρατικά συνδικάτα και τοπικοί δήμαρχοι-πάτρωνες) και να σταματήσει την αστυνομική αλλά και εργοδοτική ατιμωρησία. Από την άλλη να συνεχίσει την αναζήτηση ενός εναλλακτικού-αντιπολιτευτικού πολιτικού προγράμματος για τη χώρα. Θεωρούν ότι για να αντέξει το ανταγωνιστικό κίνημα τις επιθέσεις της δεξιάς και για να υπερασπίσει τις δύσκολα αποκτημένες και ανολοκλήρωτες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις, δεν έχει σημασία τόσο να είναι κανείς με τον «κιρτσνερισμό» ή εναντίον του, αλλά να έχει με καθαρότητα αντιληφθεί από πού έρχεται ο εχθρός. Ενώ το κίνημα συνεχίζει την επεξεργασία της αναγκαίας εναλλακτικής πρότασης, θα χρειαστεί με διαύγεια να καθορίσει από πια χαρακώματα θα δώσει τις μάχες του.
Νίκος Μανωλάς, ομάδα Resistencias
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας απαλλοτριώνει εμπορικό κέντρο (mall)
Την περασμένη Τρίτη η κυβέρνηση απαλλοτρίωσε και επισήμως το εμπορικό κέντρο Sambil La Candelaria στο Καράκας. Η απαλλοτρίωση περιλαμβάνει την κινητή και ακίνητη περιουσία και οποιεσδήποτε βελτιώσεις ή προσθήκες στην ακίνητη περιουσία.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό διάταγμα, το εμπορικό συγκρότημα και ο μεγάλος χώρος στάθμευσης θα χρησιμοποιηθούν για να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο «Ανάπτυξης της Επιχείρησης Σοσιαλιστικών Αγορών και Χώρων για την Προώθηση της Πολιτιστικής Επανάστασης». Η Επιχείρηση Εμπορίου και Σοσιαλιστικής Προμήθειας (Comersso) θα εκτελέσει το σχέδιο.
Η Comersso αποσκοπεί στο να διευκολύνει την προμήθεια, πώληση και ανταλλαγή προϊόντων που παράγονται από κοινότητες, σοσιαλιστικά εργοστάσια και άλλες κρατικοποιημένες επιχειρήσεις και να διανείμει άλλα σημαντικά προϊόντα και υπηρεσίες στον κόσμο.
Το κυβερνητικό διάταγμα ορίζει επίσης ότι η περιοχή Sambil θα πρέπει να «μετασχηματιστεί σε έναν χώρο συνάντησης των Βενεζολάνων, στο πλαίσιο μιας βιώσιμης οικονομίας και να επιτρέψει την ανάπτυξη της ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών όπως και την ανάπτυξη της πολιτιστικής έκφρασης».
Ο Υπουργός Εμπορίου Καναν θα είναι υπεύθυνος για την εκτέλεση του προγράμματος.
Η Sambil είναι μια αλυσίδα τεράστιων εμπορικών κέντρων στη Βενεζουέλα. Η Εθνοσυνέλευση διακήρυξε την «δημόσια χρήση και το κοινωνικό συμφέρον», δηλαδή το πρώτο βήμα για την απαλλοτρίωση της Sambil La Candelaria όταν ήταν υπό κατασκευή, φέτος τον Γενάρη. Η κατασκευή καθυστέρησε για λίγο, αλλά μετά ξανάρχισε.
Τον Μάρτιο η Τηλεόραση της Βενεζουέλας (VTV) μετέδωσε ότι μέλη της κοινότητας κοντά στην ζώνη της κατασκευής πρότειναν ο χώρος να γίνει κοινωνικής χρήσης, όπως για παράδειγμα ένα πανεπιστήμιο, μια βιβλιοθήκη ή μια αίθουσα συναυλιών συμφωνικής ορχήστρας, και ο εκπρόσωπος του κοινοτικού συμβουλίου Lourdes Ibarren είπε ότι το εμπορικό κέντρο έκανε την κίνηση χειρότερη και προκαλούσε περιβαλλοντική, οπτική και ηχητική ρύπανση.
Γείτονες χαρακτήρισαν την περιοχή ως «ναό του καπιταλισμού» και «το τέρας του Κοέν» (από την δημιουργό της Sambil, Salomon Cohen).
Η Cisneros Organisation είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της Sambil με 30,4% των μετοχών. Είναι ένας όμιλος επιχειρήσεων που ανήκει στον Gustavo Cisneros, των δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο στην Λατινική Αμερική και τον πλουσιότερο στη Βενεζουέλα. Μεταξύ των επιχειρήσεων του ομίλου είναι το αντιπολιτευόμενο κανάλι Venevision, η Coca-Cola Femsa και τα καλλιστεία Miss Venezuela.
Η απαλλοτρίωση της Sambil ακολουθεί εκείνη της αλυσίδας σουπερμάρκετ Exito τον περασμένο Γενάρη. Τα καταστήματα έκτοτε έχουν μετατραπεί στα καταστήματα “Bicentenary”, επίσης μέρος του δικτύου Comersso.
Πηγή: venezuelanalysis.com
ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ: Εκρηκτικό το πρόβλημα της γης
άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Σε κοινωνικές εκρήξεις μπορεί να οδηγήσει τη Νότια Αφρική το πρόβλημα της γης, το οποίο ταυτόχρονα αποτελεί και αντανάκλαση μίας από τις μεγαλύτερες αθετήσεις υποσχέσεων του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Η περυσινή εκλογή του προέδρου Ζούμα βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην υπόσχεσή του ότι μέσα στα επόμενα 5 χρόνια θα διανείμει το 30% της γόνιμης γης σε ακτήμονες. Ωστόσο, η υπόσχεση αυτή δεν ήταν πρωτοφανής. Όπως λέει ο Πάτρικ Μποντ, καθηγητής πολιτικής οικονομίας και πρώην σύμβουλος του Νέλσον Μαντέλα τη δεκαετία του ’90, «την υπόσχεση για διανομή του 30% της γης σε 5 χρόνια την έγραψα εγώ ο ίδιος το 1994. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να την ξαναγράψουν». Όμως, στα 16 χρόνια που μεσολάβησαν διανεμήθηκε λιγότερο από το 5% της γης, και μάλιστα ένα μέρος από αυτό δεν αξιοποιήθηκε λόγω έλλειψης μέτρων στήριξης.
Το πρόβλημα είναι ότι το Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής περιλαμβάνει μία από τις πιο «σκληρές» υπερασπίσεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στον κόσμο. Έτσι, αν το κράτος θέλει να πάρει γη από τους μεγαλογαιοκτήμονες για να τη διανείμει στους ακτήμονες, πρέπει να την αγοράσει σε τιμές ελεύθερης αγοράς (συν την απαραίτητη κερδοσκοπία), κάτι που κάνει τις τιμές απαγορευτικές. Ο ίδιος ο Ζούμα έλεγε προεκλογικά πως η μέθοδος αγοράς-διανομής της γης είναι μη ρεαλιστική και πως το κράτος θα βρει άλλες μεθόδους για να υλοποιήσει την αγροτική μεταρρύθμιση. Ταυτόχρονα, όμως, τοποθέτησε στη θέση του υφυπουργού Γεωργίας έναν εκπρόσωπο της Δεξιάς και των μεγαλογαιοκτημόνων, κάτι που αποτέλεσε εξαρχής σήμα κινδύνου.
Συνθήκες απαρτχάιντ
Σε μια χώρα όπου οι κάτοικοι συσσωρεύονται στις παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων ψάχνοντας κάποια δουλειά, οι χιλιάδες ακτήμονες Νοτιοαφρικανοί, μαζί με τους μετανάστες που πηγαίνουν στη Ν. Αφρική από τις γύρω χώρες, εξακολουθούν να εργάζονται στα μεγάλα κτήματα, συχνά σε συνθήκες που θυμίζουν την εποχή του απαρτχάιντ. (Είναι γνωστός ο πρόσφατος φόνος του μεγαλοκτηματία και ακροδεξιού ηγέτη Γιουτζίν Τερ’μπλάνς από εργάτες του, στους οποίους χρωστούσε έξι μήνες δεδουλευμένα. Οι εργάτες αυτοί πληρώνονταν με 30 ευρώ τον μήνα.) Οι μισθοί είναι αστείοι, μέρος τους παρακρατείται για «ενοίκιο» της παράγκας στην οποία συνήθως μένουν, οι συνθήκες υγιεινής είναι σχεδόν ανύπαρκτες, τα ωράρια ξεπερνούν τις δέκα ώρες ημερησίως σε εξαήμερη βάση, και όλα αυτά «όταν υπάρχει δουλειά», μιας και σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει και καμία εξασφάλιση. Όπως παραδέχονται στελέχη του ίδιου του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, «στον κάμπο της χώρας υπάρχουν οι χειρότερες συνθήκες ανεργίας, φτώχειας και έλλειψης βασικών υπηρεσιών». Εκπρόσωπος των συνδικάτων λέει ότι «στον κάμπο της Νότιας Αφρικής εξακολουθούν να υπάρχουν οι ίδιες συνθήκες κατάχρησης και δουλείας που υπήρχαν την εποχή του απαρτχάιντ».
Ωστόσο, έχουν ήδη αρχίσει να αναπτύσσονται ανεξάρτητα κινήματα αγροτών και εργατών γης, όπως το Κίνημα του Λαού Χωρίς Γη, που μάλιστα έχει σχέσεις με το Κίνημα των Χωρίς Γη της Βραζιλίας. Τα κινήματα αυτά έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν τις καταλήψεις γης ως πίεση προς την κυβέρνηση για να προχωρήσει σε αγροτική μεταρρύθμιση.
Μια ιστορία που έρχεται από παλιά
Βέβαια, και το πρόβλημα της γης έχει τις ρίζες του στην εποχή του απαρτχάιντ. Σύμφωνα με τον Νόμο της Γης, ήδη από το 1913, το 87% της καλλιεργήσιμης γης ανήκε σε λευκούς. Μάλιστα, για να εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, χιλιάδες κάτοικοι της Νότιας Αφρικής οδηγήθηκαν σε εκτοπισμό και υποχρεωτική μετακίνηση, ώστε να «απελευθερωθεί» η γη για τους λευκούς κτηματίες.
Η αγροτική μεταρρύθμιση υπήρξε από τους κεντρικούς άξονες πολιτικής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και γενικά του κινήματος κατά του απαρτχάιντ, εγκαταλείφθηκε όμως όταν έγινε η αλλαγή, από φόβο μήπως οι αγορές θεωρήσουν ότι η νέα κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής έχει σκοπό να πλήξει την ατομική ιδιοκτησία.
Φτάσαμε έτσι στον νόμο περί αγοράς της γης και στην αδυναμία (την έλλειψη πολιτικής βούλησης, με άλλα λόγια) κάθε κυβέρνησης να πραγματοποιήσει αγροτική μεταρρύθμιση. Τώρα που οι ψευδαισθήσεις του Μουντιάλ έχουν πια σβήσει, τα κινήματα των ακτημόνων και των εργατών γης της Νότιας Αφρικής ίσως να μπορέσουν να αμφισβητήσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Κώστας Αθανασίου,
ομάδα Resistencias
Σε κοινωνικές εκρήξεις μπορεί να οδηγήσει τη Νότια Αφρική το πρόβλημα της γης, το οποίο ταυτόχρονα αποτελεί και αντανάκλαση μίας από τις μεγαλύτερες αθετήσεις υποσχέσεων του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Η περυσινή εκλογή του προέδρου Ζούμα βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην υπόσχεσή του ότι μέσα στα επόμενα 5 χρόνια θα διανείμει το 30% της γόνιμης γης σε ακτήμονες. Ωστόσο, η υπόσχεση αυτή δεν ήταν πρωτοφανής. Όπως λέει ο Πάτρικ Μποντ, καθηγητής πολιτικής οικονομίας και πρώην σύμβουλος του Νέλσον Μαντέλα τη δεκαετία του ’90, «την υπόσχεση για διανομή του 30% της γης σε 5 χρόνια την έγραψα εγώ ο ίδιος το 1994. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να την ξαναγράψουν». Όμως, στα 16 χρόνια που μεσολάβησαν διανεμήθηκε λιγότερο από το 5% της γης, και μάλιστα ένα μέρος από αυτό δεν αξιοποιήθηκε λόγω έλλειψης μέτρων στήριξης.
Το πρόβλημα είναι ότι το Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής περιλαμβάνει μία από τις πιο «σκληρές» υπερασπίσεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στον κόσμο. Έτσι, αν το κράτος θέλει να πάρει γη από τους μεγαλογαιοκτήμονες για να τη διανείμει στους ακτήμονες, πρέπει να την αγοράσει σε τιμές ελεύθερης αγοράς (συν την απαραίτητη κερδοσκοπία), κάτι που κάνει τις τιμές απαγορευτικές. Ο ίδιος ο Ζούμα έλεγε προεκλογικά πως η μέθοδος αγοράς-διανομής της γης είναι μη ρεαλιστική και πως το κράτος θα βρει άλλες μεθόδους για να υλοποιήσει την αγροτική μεταρρύθμιση. Ταυτόχρονα, όμως, τοποθέτησε στη θέση του υφυπουργού Γεωργίας έναν εκπρόσωπο της Δεξιάς και των μεγαλογαιοκτημόνων, κάτι που αποτέλεσε εξαρχής σήμα κινδύνου.
Συνθήκες απαρτχάιντ
Σε μια χώρα όπου οι κάτοικοι συσσωρεύονται στις παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων ψάχνοντας κάποια δουλειά, οι χιλιάδες ακτήμονες Νοτιοαφρικανοί, μαζί με τους μετανάστες που πηγαίνουν στη Ν. Αφρική από τις γύρω χώρες, εξακολουθούν να εργάζονται στα μεγάλα κτήματα, συχνά σε συνθήκες που θυμίζουν την εποχή του απαρτχάιντ. (Είναι γνωστός ο πρόσφατος φόνος του μεγαλοκτηματία και ακροδεξιού ηγέτη Γιουτζίν Τερ’μπλάνς από εργάτες του, στους οποίους χρωστούσε έξι μήνες δεδουλευμένα. Οι εργάτες αυτοί πληρώνονταν με 30 ευρώ τον μήνα.) Οι μισθοί είναι αστείοι, μέρος τους παρακρατείται για «ενοίκιο» της παράγκας στην οποία συνήθως μένουν, οι συνθήκες υγιεινής είναι σχεδόν ανύπαρκτες, τα ωράρια ξεπερνούν τις δέκα ώρες ημερησίως σε εξαήμερη βάση, και όλα αυτά «όταν υπάρχει δουλειά», μιας και σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει και καμία εξασφάλιση. Όπως παραδέχονται στελέχη του ίδιου του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, «στον κάμπο της χώρας υπάρχουν οι χειρότερες συνθήκες ανεργίας, φτώχειας και έλλειψης βασικών υπηρεσιών». Εκπρόσωπος των συνδικάτων λέει ότι «στον κάμπο της Νότιας Αφρικής εξακολουθούν να υπάρχουν οι ίδιες συνθήκες κατάχρησης και δουλείας που υπήρχαν την εποχή του απαρτχάιντ».
Ωστόσο, έχουν ήδη αρχίσει να αναπτύσσονται ανεξάρτητα κινήματα αγροτών και εργατών γης, όπως το Κίνημα του Λαού Χωρίς Γη, που μάλιστα έχει σχέσεις με το Κίνημα των Χωρίς Γη της Βραζιλίας. Τα κινήματα αυτά έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν τις καταλήψεις γης ως πίεση προς την κυβέρνηση για να προχωρήσει σε αγροτική μεταρρύθμιση.
Μια ιστορία που έρχεται από παλιά
Βέβαια, και το πρόβλημα της γης έχει τις ρίζες του στην εποχή του απαρτχάιντ. Σύμφωνα με τον Νόμο της Γης, ήδη από το 1913, το 87% της καλλιεργήσιμης γης ανήκε σε λευκούς. Μάλιστα, για να εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, χιλιάδες κάτοικοι της Νότιας Αφρικής οδηγήθηκαν σε εκτοπισμό και υποχρεωτική μετακίνηση, ώστε να «απελευθερωθεί» η γη για τους λευκούς κτηματίες.
Η αγροτική μεταρρύθμιση υπήρξε από τους κεντρικούς άξονες πολιτικής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και γενικά του κινήματος κατά του απαρτχάιντ, εγκαταλείφθηκε όμως όταν έγινε η αλλαγή, από φόβο μήπως οι αγορές θεωρήσουν ότι η νέα κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής έχει σκοπό να πλήξει την ατομική ιδιοκτησία.
Φτάσαμε έτσι στον νόμο περί αγοράς της γης και στην αδυναμία (την έλλειψη πολιτικής βούλησης, με άλλα λόγια) κάθε κυβέρνησης να πραγματοποιήσει αγροτική μεταρρύθμιση. Τώρα που οι ψευδαισθήσεις του Μουντιάλ έχουν πια σβήσει, τα κινήματα των ακτημόνων και των εργατών γης της Νότιας Αφρικής ίσως να μπορέσουν να αμφισβητήσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.
Κώστας Αθανασίου,
ομάδα Resistencias
ΣΧΕΣΕΙΣ KINAΣ – ΑΦΡΙΚΗΣ: Η βελούδινη οικονομική διείσδυση αρχίζει να γρατζουνάει
άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Πιθανότατα οι ιστορικοί του μέλλοντος θα την καταγράψουν ως την πιο αθόρυβη και αποτελεσματική μέθοδο οικονομικής διείσδυσης, τουλάχιστον όπως εκδηλώθηκε στα αρχικά της στάδια. Χωρίς φανφάρες και φουσάτα, ιεραπόστολους ή ιδεολογικές προφάσεις οποιασδήποτε χροιάς, το κινέζικο κεφάλαιο φαίνεται ότι βρήκε τον δικό του μοναδικό τρόπο ν’ ανοιχτεί στον κόσμο και ειδικότερα στην Αφρική. Τηρώντας αυστηρά γραμμή πολιτικής ουδετερότητας και με μοναδικό όπλο τις επενδύσεις, μέσα σε δυο δεκαετίες έχει καταφέρει να απλωθεί σε ολόκληρο το γεωγραφικό πλάτος και μήκος της ηπείρου, από την Αλγερία μέχρι τη Νότια Αφρική, κι από τη Σενεγάλη μέχρι την Αιθιοπία, εξασφαλίζοντας σημαντική παρουσία σε χώρες με τα πιο ποικίλα καθεστώτα και τις πιο διαφορετικές ιστορικές διαδρομές. Σε αντίθεση με τους άλλους ισχυρούς πλανητικούς «παίκτες» που κατά κανόνα συνδέουν τις επενδύσεις τους με τον πολιτικό έλεγχο που θα τις διασφαλίσει, οι Κινέζοι δεν δείχνουν να διακατέχονται από ανάλογες προκαταλήψεις. «Business comes first« («Οι μπίζνες προηγούνται») και η έμπρακτη αποχή από κάθε ανάμειξη σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής είναι ένα κλειδί που φαίνεται να ανοίγει όλες τις πόρτες.
Από το κινέζικο ενδιαφέρον δεν διαφεύγουν – τουναντίον – ούτε ακραία διεφθαρμένα καθεστώτα όπως αυτό της Νιγηρίας, ούτε εξόχως ασταθείς περιοχές όπως τα σπαρασσόμενα από εμφύλιους πολέμους Κονγκό και Σουδάν. Σ’ αυτά τα τρία κράτη εξάλλου βρίσκεται συγκεντρωμένη η ναυαρχίδα των κινεζικών επενδύσεων στην Αφρική - πάνω από 5 δισ. δολάρια στο καθένα - ποσά κολοσσιαία για αφρικανικά δεδομένα, αν σκεφτεί κανείς ότι το ΑΕΠ του Κονγκό για παράδειγμα ανήλθε μόλις στα 11,5 δισ. δολάρια το 2008. Το πετρέλαιο πρωτίστως, αλλά και άλλες δυσεύρετες πρώτες ύλες, απαραίτητες στην εκρηκτικά αναπτυσσόμενη κινεζική βιομηχανία αιτιολογούν το ρίσκο.
Η κορυφή του παγόβουνου
Αν ωστόσο είναι αδιαμφισβήτητη η πλήρης αδιαφορία των Κινέζων ιθυνόντων για τα κοινωνικά μοντέλα και τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς των κυβερνήσεων με τις οποίες συνεργάζονται, φαίνεται ότι στον τομέα των εργασιακών σχέσεων έχουν ξεκάθαρη άποψη και προσπαθούν μάλιστα να την επιβάλουν δυναμικά. Την περασμένη Κυριακή, Η Εποχή δημοσίευσε άρθρο για τη Ζάμπια όπου έντεκα εργάτες σε ορυχείο κινεζικών συμφερόντων πυροβολήθηκαν από μπράβους της εταιρείας επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για ζητήματα μισθολογικά. Το περιστατικό αυτό δεν είναι ωστόσο παρά η (ακραία) κορυφή του παγόβουνου. Από τις πιο διαφορετικές γωνιές της ηπείρου πληθαίνουν οι καταγγελίες για συστηματική παραβίαση εργατικών δικαιωμάτων από τις κινεζικές επιχειρήσεις. Απλήρωτες υπερωρίες, προσλήψεις χωρίς γραπτές συμφωνίες, αυθαίρετες περικοπές μεροκάματων. Στην Κένυα, αγρότες μπλοκάρανε έργα οδοποιίας απαιτώντας νερό για τα κοπάδια τους. Ο Κινέζος εργολάβος είχε κλείσει την πρόσβαση στο μοναδικό πηγάδι της περιοχής με το αιτιολογικό ότι βρισκόταν μέσα στην ακτίνα του εργοταξίου. Οι κοινότητες των Τουαρέγκ στον βόρειο Νίγηρα - μάλλον όχι τυχαία - έχουν μετονομάσει σε Γκουαντάναμο την κινεζική εταιρεία εξόρυξης ουρανίου SOMINA που δραστηριοποιείται εκεί. Ενώ στη Ναμίμπια, κάποιοι εργάτες που ζήτησαν άδεια ασθενείας άκουσαν έκπληκτοι τον Κινέζο διευθυντή να τους νουθετεί «να υπομένουν τώρα ώστε να μπορέσουν οι ερχόμενες γενιές ν’ απολαύσουν καλύτερα τη ζωή».
Η αυξανόμενη δυσφορία απέναντι σ’ αυτές τις πρακτικές σε μια ήπειρο που δεν φημίζεται δα για το υψηλό επίπεδο σεβασμού των εργατικών δικαιωμάτων, αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο κόλαφο για την κινεζική εργοδοσία. Όσο για τις αντιδράσεις των γηγενών, εκτός από τις συλλογικές μορφές δράσης, έχουν αρχίσει να ακολουθούν και πιο αμφιλεγόμενους δρόμους. Στην Αγκόλα για παράδειγμα, καταγράφεται τελευταία μια έντονα αυξητική τάση στοχευμένων ληστειών και απαγωγών σε βάρος της πολυπληθούς κινεζικής παροικίας. Το σίγουρο είναι ότι όλα τα σημάδια συνηγορούν ότι το σινο-αφρικανικό ειδύλλιο έχει πλέον αρχίσει να ξεθωριάζει.
Ισαβέλλα Μπερτράν,
ομάδα Resistencias
2 Νοε 2010
ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Διαμαρτυρία ενάντια στην επιτήρηση και τα σύνορα στο κεντρικό Λονδίνο
Συγκέντρωση στο Piccadilly Circus
Πανό αλληλεγγύης στους μετανάστες που έρχονται από Καλέ
"Όχι σύνορα, όχι έθνη, όχι φυλακές"
Βγαίνοντας στο δρόμο
Ηχητικό σύστημα για μουσική
Μπαίνοντας στο σταθμό του Eurostar
..
Στο check-in
Κάποιοι καταφέρνουν να περάσουν τις πύλεςΠερίπου 60 άτομα έκαναν πορεία από το Piccadilly Circus στο σταθμό του St Pancras, που αποτελεί σύνορο μεταξύ Βρετανίας και ηπειρωτικής Ευρώπης και όπου υπάρχει κέντρο κράτησης για τους χωρίς χαρτιά, ζητώντας να σταματήσει η επιτήρηση και τα σύνορα. Οι ακτιβιστές εισήλθαν στο St Pancras γύρω στις 5 μ.μ. με ηχητικό σύστημα και πανό που έγραφαν: «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ελέγχεται» και «Μετανάστες του Καλέ καλωσορίσατε». Αρκετά άτομα αποπειράθηκαν να διασχίσουν τα σύνορα, προσπαθώντας να περάσουν από τον έλεγχο διαβατηρίων, αλλά σταματήθηκαν από τους σεκιουριτάδες και ένα άτομο συνελήφθη.
Ένας από τους ακτιβιστές ο Thomas Hardenburg εξήγησε: «Σήμερα κάναμε πορεία μέσα στο Λονδίνο, μια από τις πιο ελεγχόμενες πόλεις του κόσμου, για να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στην συνεχή επιτήρησή μας και την παρενόχληση από κάμερες κλειστού κυκλώματος και ελέγχους διαβατηρίων.» Η διαδήλωση καλέστηκε από το No Border του Λονδίνου μια συλλογικότητα αλληλεγγύης στους αγώνες των μεταναστών και για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και με ελευθερία μετακίνησης για όλους.
Πηγές: London No Border , London Indymedia
31 Οκτ 2010
ΖΑΜΠΙΑ:Μπράβοι της κινέζικης εργοδοσίας πυροβολούν ανθρακωρύχους
άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
* Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους περιμένουν
να μας σώσουν οι Κινέζοι κεφαλαιοκράτες
Το ανθρακωρυχείο δούλεψε εντατικά για κάποιο διάστημα, η παραγωγή κρίθηκε ικανοποιητική και, ως εκ τούτου, η εργοδοσία ανακοίνωσε στο προσωπικό ότι θα είναι ελεύθερο από υποχρεώσεις για μερικές μέρες. Αυτό που δεν είπε είναι ότι δεν θα καταβάλονταν ημερομίσθια κατά το διάστημα της αργίας.
Όταν οι ανθρακωρύχοι επέστρεψαν στη δουλειά και ζήτησαν τους μισθούς των προηγούμενων ημερών, άκουσαν έκπληκτοι από την εργοδοσία ότι δεν πληρώνονται. Τότε άρχισαν οι διαμαρτυρίες. Ένας μάρτυρας είπε ότι εκτοξεύτηκαν πέτρες προς τους ανθρώπους της εργοδοσίας. Τα αφεντικά όμως αντέδρασαν δραστικά. Οι μπράβοι τους πυροβόλησαν στο ψαχνό και τραυμάτισαν σοβαρά 11 εργάτες.
Το θλιβερό γεγονός συνέβη γύρω στα μέσα Οκτωβρίου, σε ανθρακωρυχείο της Ζάμπια (νότια Αφρική), που είναι κινέζικης ιδιοκτησίας. Κινέζοι ήταν και οι μπράβοι που πυροβόλησαν. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια ο κινέζικος καπιταλισμός δραστηριοποιείται έντονα στην εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της αφρικανικής ηπείρου, αναζητώντας πρώτες ύλες για την κινέζικη βιομηχανία.
Στο Πεκίνο, εκπρόσωπος του κινέζικου υπουργείου Εξωτερικών χαρακτήρισε «λαθεμένη» αυτήν την ενέργεια της εργοδοσίας. Ωστόσο, το γεγονός έχει αναστατώσει την κοινή γνώμη και την πολιτική ζωή της χώρας. Το «Πατριωτικό Κόμμα», που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, προωθεί το αίτημα του περιορισμού των επενδύσεων του κινέζικου κεφαλαίου, μέχρι να αλλάξουν οι όροι δραστηριοποίησής του. Ο ηγέτης του, Μισέλ Σάτα, καταγγέλλει ευθέως το κυβερνών κόμμα ότι χρηματίζεται από τους Κινέζους για παραμείνει στην εξουσία. O Ρέιφορντ Μπούλου, πρόεδρος της Ένωσης Μεταλλωρύχων της Ζάμπια δήλωσε: «Δεν μας νοιάζουν οι επενδύσεις αυτών των ανθρώπων στη χώρα μας. Οι εργάτες θα πρέπει να προστατεύονται. Και θέλουμε να διωχθούν οι υπεύθυνοι και να φύγουν από τη χώρα».
Όντως, δύο κινέζοι επιστάτες παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της απόπειρας δολοφονίας και τελούν υπό κράτηση. Το ερώτημα είναι μέχρι πού θα φτάσει η δικαστική έρευνα και πόσο ψηλά θα επιβληθούν ποινές, όταν η Κίνα έχει επενδύσει περί τα 350 εκατομμύρια ευρώ στη Ζάμπια, μόνο για το 2009. Και όταν έχει δωροδοκήσει ανθρώπους του μηχανισμού του κυβερνώντος κόμματος προκειμένου να διασφαλιστούν τα κινέζικα συμφέροντα. Έτσι κινείται ο κινέζικος καπιταλισμός, όχι μόνο στη Ζάμπια αλλά και σε ολόκληρη την Αφρική.
Γιώργος Σκιάνης
Ομάδα Resistencias
* Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους περιμένουν
να μας σώσουν οι Κινέζοι κεφαλαιοκράτες
Το ανθρακωρυχείο δούλεψε εντατικά για κάποιο διάστημα, η παραγωγή κρίθηκε ικανοποιητική και, ως εκ τούτου, η εργοδοσία ανακοίνωσε στο προσωπικό ότι θα είναι ελεύθερο από υποχρεώσεις για μερικές μέρες. Αυτό που δεν είπε είναι ότι δεν θα καταβάλονταν ημερομίσθια κατά το διάστημα της αργίας.
Όταν οι ανθρακωρύχοι επέστρεψαν στη δουλειά και ζήτησαν τους μισθούς των προηγούμενων ημερών, άκουσαν έκπληκτοι από την εργοδοσία ότι δεν πληρώνονται. Τότε άρχισαν οι διαμαρτυρίες. Ένας μάρτυρας είπε ότι εκτοξεύτηκαν πέτρες προς τους ανθρώπους της εργοδοσίας. Τα αφεντικά όμως αντέδρασαν δραστικά. Οι μπράβοι τους πυροβόλησαν στο ψαχνό και τραυμάτισαν σοβαρά 11 εργάτες.
Το θλιβερό γεγονός συνέβη γύρω στα μέσα Οκτωβρίου, σε ανθρακωρυχείο της Ζάμπια (νότια Αφρική), που είναι κινέζικης ιδιοκτησίας. Κινέζοι ήταν και οι μπράβοι που πυροβόλησαν. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια ο κινέζικος καπιταλισμός δραστηριοποιείται έντονα στην εκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της αφρικανικής ηπείρου, αναζητώντας πρώτες ύλες για την κινέζικη βιομηχανία.
Στο Πεκίνο, εκπρόσωπος του κινέζικου υπουργείου Εξωτερικών χαρακτήρισε «λαθεμένη» αυτήν την ενέργεια της εργοδοσίας. Ωστόσο, το γεγονός έχει αναστατώσει την κοινή γνώμη και την πολιτική ζωή της χώρας. Το «Πατριωτικό Κόμμα», που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, προωθεί το αίτημα του περιορισμού των επενδύσεων του κινέζικου κεφαλαίου, μέχρι να αλλάξουν οι όροι δραστηριοποίησής του. Ο ηγέτης του, Μισέλ Σάτα, καταγγέλλει ευθέως το κυβερνών κόμμα ότι χρηματίζεται από τους Κινέζους για παραμείνει στην εξουσία. O Ρέιφορντ Μπούλου, πρόεδρος της Ένωσης Μεταλλωρύχων της Ζάμπια δήλωσε: «Δεν μας νοιάζουν οι επενδύσεις αυτών των ανθρώπων στη χώρα μας. Οι εργάτες θα πρέπει να προστατεύονται. Και θέλουμε να διωχθούν οι υπεύθυνοι και να φύγουν από τη χώρα».
Όντως, δύο κινέζοι επιστάτες παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της απόπειρας δολοφονίας και τελούν υπό κράτηση. Το ερώτημα είναι μέχρι πού θα φτάσει η δικαστική έρευνα και πόσο ψηλά θα επιβληθούν ποινές, όταν η Κίνα έχει επενδύσει περί τα 350 εκατομμύρια ευρώ στη Ζάμπια, μόνο για το 2009. Και όταν έχει δωροδοκήσει ανθρώπους του μηχανισμού του κυβερνώντος κόμματος προκειμένου να διασφαλιστούν τα κινέζικα συμφέροντα. Έτσι κινείται ο κινέζικος καπιταλισμός, όχι μόνο στη Ζάμπια αλλά και σε ολόκληρη την Αφρική.
Γιώργος Σκιάνης
Ομάδα Resistencias
Μια δολοφονία συνταράσσει την Αργεντινή
άρθρο στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, ομάδα μπράβων στην υπηρεσία του περονικού συνδικάτου των σιδηροδρομικών και των εργοδοτών, δολοφόνησαν τον φοιτητή Μαριάνο Φερέιρα και τραυμάτισαν πολύ σοβαρά μια ακόμα αγωνίστρια. Η αστυνομία κατηγορείται ότι άφησε το πεδίο ελεύθερο στους μπράβους. Ο νεαρός φοιτητής και η τραυματισθείσα –μέλη του Εργατικού Κόμματος που είναι αδελφή οργάνωση με το ΕΕΚ της Ελλάδας– μαζί με άλλους αγωνιστές και οργανώσεις της αριστεράς βρίσκονταν στο χώρο ενός κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού για να συμπαραταχθούν στον αγώνα που δίνουν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι (ανήκουν σε εργολαβικές εταιρείες) στον ιδιωτικοποιημένο-ξεπουλημένο σιδηρόδρομο. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την πρόσληψή τους από τη σιδηροδρομική εταιρεία. Πώς οδηγηθήκαμε, όμως, σε αυτή την κατάσταση;
Κρατικός συνδικαλισμός
και ταξική πολιτική
Στην Αργεντινή υπάρχουν δύο μεγάλες εργατικές συνομοσπονδίες: η περονική CGT και η CTA. Η πρώτη με 3,5 εκατομμύρια μέλη είναι μια συνδικαλιστική οργάνωση η οποία βαρύνεται με πολλά. Τη δεκαετία του 90, στήριξε τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της περονικής νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μένεμ με ανταλλάγματα που επέφεραν πολλά νόμιμα και παράνομα υλικά οφέλη στη γραφειοκρατία. Σήμερα, οι ηγέτες της CGT κατέληξαν να είναι πολύ ευκατάστατοι. Η CGT αποτελεί στις μέρες μας το εργατικό πόδι της κεντροαριστερής κυβέρνησης Κίρχνερ. Η ηγεσία της CGT έχει προβεί κατά καιρούς σε τραμπουκισμούς, εκβιασμούς και εκφοβισμούς πάντα κάτω από την πολιτική προστασία των περονικών προέδρων. Μάλιστα, πριν από ένα μήνα η πρόεδρος Κίρχνερ ήταν η βασική ομιλήτρια της πολυπληθούς συγκέντρωσης της CGT και φωτογραφήθηκε δίπλα σε αυτούς που κατηγορούνται σήμερα ως οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας. Τα στελέχη της CGT κατηγορούν ως υπεύθυνο για τα γεγονότα το συνδικάτο των σιδηροδρομικών που είναι όμως μέλος της. Τα αίτια, λοιπόν, της δολοφονίας δεν είναι μόνο η τραμπούκικη συμπεριφορά της CGT απέναντι στην αριστερά και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και οι κάθε είδος οικονομικές δοσοληψίες της γραφειοκρατίας της με τις εργολαβικές εταιρείες.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο
Η CTA έχει 1,5 εκατομμύρια μέλη και ξεκίνησε ως μια αριστερή διάσπαση της CGT. Στη CTA συμμετέχουν εκτός από τους αριστερούς περονιστές και πολύ αριστεροί εργαζόμενοι. Η CTA, καθώς επίσης και όλες οι πρωτοβουλίες συνδικαλισμού βάσης, έχουν να αντιμετωπίσουν την εχθρική στάση της κυβερνητικής πολιτικής. Τους αρνούνται το δικαίωμα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης με στόχο να παραμείνει το μονοπώλιο της εκπροσώπησης στην CGT.
Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε τη δολοφονία. Οι Κίρχνερ δεν έχουν χρησιμοποιήσει πρωτίστως την καταστολή στην αντιμετώπιση των κοινωνικών κινητοποιήσεων προτιμώντας την ενσωμάτωση των κοινωνικών οργανώσεων. Κάτω από την πίεση των αντιδράσεων για τη δολοφονία αποφασίστηκε η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων, ενώ η αστυνομία συνέλαβε δύο από τους μπράβους και τον αντιπρόεδρο του συνδικάτου των σιδηροδρομικών.
Η δολοφονία του Φερέιρα έχει φυσικά και άμεσες πολιτικές επιπτώσεις. Η δεξιά –αυτή που είχε υποστηρίξει την χούντα– βγήκε να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τη βάναυση πολιτική της. Αυτό που φοβίζει όμως την κυβέρνηση δεν είναι οι ρητορείες της δεξιάς αλλά η ενδεχόμενη υπονόμευση της δυνατότητας της να διεισδύει και να προσεταιρίζεται την αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα με όχημα τη ρητορεία της για τα πολιτικά δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στις 21 Οκτωβρίου η CTA κατέβηκε σε απεργία, ενώ έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις.
Νίκος Μανωλάς, μέλος
του περιοδικού Resistencias
Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, ομάδα μπράβων στην υπηρεσία του περονικού συνδικάτου των σιδηροδρομικών και των εργοδοτών, δολοφόνησαν τον φοιτητή Μαριάνο Φερέιρα και τραυμάτισαν πολύ σοβαρά μια ακόμα αγωνίστρια. Η αστυνομία κατηγορείται ότι άφησε το πεδίο ελεύθερο στους μπράβους. Ο νεαρός φοιτητής και η τραυματισθείσα –μέλη του Εργατικού Κόμματος που είναι αδελφή οργάνωση με το ΕΕΚ της Ελλάδας– μαζί με άλλους αγωνιστές και οργανώσεις της αριστεράς βρίσκονταν στο χώρο ενός κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού για να συμπαραταχθούν στον αγώνα που δίνουν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι (ανήκουν σε εργολαβικές εταιρείες) στον ιδιωτικοποιημένο-ξεπουλημένο σιδηρόδρομο. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την πρόσληψή τους από τη σιδηροδρομική εταιρεία. Πώς οδηγηθήκαμε, όμως, σε αυτή την κατάσταση;
Κρατικός συνδικαλισμός
και ταξική πολιτική
Στην Αργεντινή υπάρχουν δύο μεγάλες εργατικές συνομοσπονδίες: η περονική CGT και η CTA. Η πρώτη με 3,5 εκατομμύρια μέλη είναι μια συνδικαλιστική οργάνωση η οποία βαρύνεται με πολλά. Τη δεκαετία του 90, στήριξε τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της περονικής νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μένεμ με ανταλλάγματα που επέφεραν πολλά νόμιμα και παράνομα υλικά οφέλη στη γραφειοκρατία. Σήμερα, οι ηγέτες της CGT κατέληξαν να είναι πολύ ευκατάστατοι. Η CGT αποτελεί στις μέρες μας το εργατικό πόδι της κεντροαριστερής κυβέρνησης Κίρχνερ. Η ηγεσία της CGT έχει προβεί κατά καιρούς σε τραμπουκισμούς, εκβιασμούς και εκφοβισμούς πάντα κάτω από την πολιτική προστασία των περονικών προέδρων. Μάλιστα, πριν από ένα μήνα η πρόεδρος Κίρχνερ ήταν η βασική ομιλήτρια της πολυπληθούς συγκέντρωσης της CGT και φωτογραφήθηκε δίπλα σε αυτούς που κατηγορούνται σήμερα ως οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας. Τα στελέχη της CGT κατηγορούν ως υπεύθυνο για τα γεγονότα το συνδικάτο των σιδηροδρομικών που είναι όμως μέλος της. Τα αίτια, λοιπόν, της δολοφονίας δεν είναι μόνο η τραμπούκικη συμπεριφορά της CGT απέναντι στην αριστερά και τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και οι κάθε είδος οικονομικές δοσοληψίες της γραφειοκρατίας της με τις εργολαβικές εταιρείες.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο
Η CTA έχει 1,5 εκατομμύρια μέλη και ξεκίνησε ως μια αριστερή διάσπαση της CGT. Στη CTA συμμετέχουν εκτός από τους αριστερούς περονιστές και πολύ αριστεροί εργαζόμενοι. Η CTA, καθώς επίσης και όλες οι πρωτοβουλίες συνδικαλισμού βάσης, έχουν να αντιμετωπίσουν την εχθρική στάση της κυβερνητικής πολιτικής. Τους αρνούνται το δικαίωμα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης με στόχο να παραμείνει το μονοπώλιο της εκπροσώπησης στην CGT.
Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε τη δολοφονία. Οι Κίρχνερ δεν έχουν χρησιμοποιήσει πρωτίστως την καταστολή στην αντιμετώπιση των κοινωνικών κινητοποιήσεων προτιμώντας την ενσωμάτωση των κοινωνικών οργανώσεων. Κάτω από την πίεση των αντιδράσεων για τη δολοφονία αποφασίστηκε η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων, ενώ η αστυνομία συνέλαβε δύο από τους μπράβους και τον αντιπρόεδρο του συνδικάτου των σιδηροδρομικών.
Η δολοφονία του Φερέιρα έχει φυσικά και άμεσες πολιτικές επιπτώσεις. Η δεξιά –αυτή που είχε υποστηρίξει την χούντα– βγήκε να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τη βάναυση πολιτική της. Αυτό που φοβίζει όμως την κυβέρνηση δεν είναι οι ρητορείες της δεξιάς αλλά η ενδεχόμενη υπονόμευση της δυνατότητας της να διεισδύει και να προσεταιρίζεται την αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα με όχημα τη ρητορεία της για τα πολιτικά δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στις 21 Οκτωβρίου η CTA κατέβηκε σε απεργία, ενώ έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις.
Νίκος Μανωλάς, μέλος
του περιοδικού Resistencias
30 Οκτ 2010
ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΒΑΣΚΩΝ: Φυλακίσεις και βασανιστήρια των νέων της Σέγκι
13 νέοι κατηγορούμενοι ως μέλη της βασκικής πατριωτικής νεολαιίστικης οργάνωσης SEGI, που έχει τεθεί εκτός νόμου όπως και οι προγενέστερές της, οδηγήθηκαν στη φυλακή και σε μία κρατούμενη επιβλήθηκε εγγύηση 10.000 ευρώ. Πρόκειται για τους Igarki Robles, Julen Zuaznabar, Ainara Ladrón, Xabat Morán, Ikoitz Arrese, Imanol Beristain, Imanol Salinas, Xabier Arina, Egoi Irtisarr, Ander Maeztu, Xabier Bidaurre, Rubén Villa και Ibon Esteban, που συνελήφθησαν στην Χώρα των Βάσκων πριν από μερικές μέρες και την Marina Sagaztizabal που συνελήφθη στη Βαρκελώνη και της επιβλήθηκε η εγγύηση.
Οι συλληφθέντες κατήγγειλαν ότι υπέστησαν σωματική και ψυχολογική κακομεταχείριση στα χέρια της ισπανικής αστυνομίας. Ο Maeztu κατήγγειλε ότι δέχθηκε πολλά χτυπήματα σε όλο του το σώμα και του έκαναν το βασανιστήριο της «σακούλας» αφήνοντας τον σχεδόν χωρίς αναπνοή. Ενώσω βρισκόταν incommunicado, δηλαδή χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο, δέχθηκε πιέσεις και απειλές. Το ίδιο συνέβη και με άλλους τρεις νέους ενώ προσποιήθηκαν ότι θα τους βάλουν και αυτούς τη «σακούλα». Ο Imanol Beristain έχει ένα μεγάλο αιμάτωμα στα πλευρά από τα χτυπήματα που δέχτηκε.
Η πιο σοβαρή περίπτωση όμως είναι αυτή του Egoi Irisarri ο οποίος είχε λοίμωξη του ουροποιητικού και δέχθηκε πολλά χτυπήματα στα γεννητικά του όργανα. Γι’ αυτό μεταφέρθηκε στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου Γκρεγκόριο Μαρανιόν της Μαδρίτης. Ο Irisarri κατήγγειλε τα όσα υπέστη τόσο στον ιατροδικαστή όσο και στον δικαστή. Γι’ αυτό η Εισαγγελία διέταξε διερεύνηση.
Η ισπανική ποινική δικονομία επιτρέπει να κρατείται κάποιος χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο έως και 13 ημέρες αν θεωρείται ύποπτος για αδικήματα σχετικά με τρομοκρατία. Κατά την περίοδο αυτή δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε δικηγόρο ή γιατρό της επιλογής του και η οικογένειά του δεν πληροφορείται ότι έχει κρατηθεί.Πολλοί κρατούμενοι που έχουν κρατηθεί χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο αναφέρουν ότι υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια ή άλλες μορφές κακομεταχείρισης. Οι ισχυρισμοί τους σπάνια διερευνώνται από τις αρχές.
Διεθνής Αμνηστία [μπείτε για να υπογράψετε έκκληση για τον τερματισμό της κράτησης χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο]
29 Οκτ 2010
ΙΣΠΑΝΙΑ: 45 καταγεγραμμένες περιπτώσεις βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης μόνο στην Ανδαλουσία, το 2009
Το Συντονιστικό για την Πρόληψη και την Καταγγελία των Βασανιστηρίων (CPDT) κατέγραψε 45 περιπτώσεις βασανιστηρίων (και κακομεταχείρισης) στην Ανδαλουσία από αστυνομικούς (τοπικούς ή εθνικούς), «πολιτοφύλακες» (της Guardia Civil) και σωφρονιστικούς υπαλλήλους.
Αυτές οι 45 περιπτώσεις προκάλεσαν 81 καταγγελίες – στην πλειονότητά τους από τα θύματα – όπως αναφέρεται στην «Αναφορά για τα Βασανιστήρια στην Ανδαλουσία κατά τη διάρκεια του έτους 2009», η οποία εκδόθηκε από τρεις οργανώσεις που συμμετέχουν στην CPDT (Asociación Pro Derechos Humanos de Andalucía, Federación Enlace και Grupo 17 de Marzo).
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι 5 περιπτώσεις αφορούν αυτοκτονίες, [θανάτους από] υπερβολική δόση [ναρκωτικών] ή θανάτους από ασθένειες κρατουμένων. Η εκπρόσωπος της Federación Enlace, Carmen Martínez εξήγησε ότι αυτές οι περιπτώσεις καταγράφονται ως «βασανιστήρια» επειδή αντιπροσωπεύουν «μια κατάσταση κακομεταχείρισης» αφού από τη στιγμή που βρίσκονται στη φυλακή «αυτά τα άτομα εξαρτώνται εκατό τοις εκατό από το σωφρονιστικό ίδρυμα που δεν εκπλήρωσε επαρκώς το καθήκον της επιτήρησης». Επίσης η αναφορά περιλαμβάνει δύο περιπτώσεις θανάτων κάτω από περίεργες συνθήκες, όπως ενός Μαροκινού κρατούμενου στο Σωφρονιστικό Κέντρο στο Λιμάνι της Σάντα Μαρία του Κάντιθ, ο οποίος αφού κατήγγειλε, τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του, ότι είχε πέσει θύμα επίθεσης από σωφρονιστικούς υπαλλήλους, στη συνέχεια βρέθηκε νεκρός έχοντας συνθλιβεί από τη μηχανική πόρτα του κελιού του που λειτουργεί με τηλεκατεύθυνση.
Οι περισσότερες καταγγελίες αφορούν το Εθνικό Σώμα Αστυνομίας, και μετά την Guardia Civil, τις Δημοτικές Αστυνομίες και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.
Από τις 45 καταγγελλόμενες περιπτώσεις μέχρις στιγμής μόνο σε μία έχουν αποδοθεί ευθύνες στους κατηγορούμενους αστυνομικούς (για τραυματισμούς και παράνομη κράτηση του καταγγέλλοντα). Σε δύο περιπτώσεις οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, πέντε διερευνώνται από τα δικαστήρια και για 31 υποθέσεις δεν είναι γνωστό σε ποια φάση βρίσκονται.
Η Martínez εξέφρασε επίσης την ανησυχία των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διερευνούν αυτές τις υποθέσεις, λόγω της «ποινικοποίησης» που κατά την άποψή τους υφίστανται. «Κάθε φορά που ένας δικηγόρος μπλέκεται και αγωνίζεται ενάντια σε μια πιθανή περίπτωση βασανισμού ή κατάχρησης εξουσίας καταλήγει ζημιωμένος, με καταγγελίες εναντίον του ή να υφίσταται εκφοβισμό».
Πηγή: Kaos en la red
ΧΙΛΗ Διαμαρτυρία για κρατούμενο διαδηλωτή Μαπούτσε που διώκεται από τη στρατιωτική δικαιοσύνη
Αλληλέγγυοι/ες κατέλαβαν ειρηνικά για μια ημέρα την είσοδο του καθεδρικού ναού στο Οσόρνο και έκαναν συμβολική απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοι για τη συνεχιζόμενη κράτηση και δίωξη από τη στρατιωτική δικαιοσύνη, του 20χρονου ιθαγενή Μαπούτσε, Καμίλο Άγουας, ο οποίος κατηγορείται για επίθεση σε Καραμπινιέρους κατά τη διάρκεια διαδήλωσης υποστήριξης στους τότε απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους Μαπούτσε. Η κινητοποίηση έγινε και για να μαζευτούν υπογραφές ώστε να δικαστεί ο νεαρός Μαπούτσε, από τα πολιτικά δικαστήρια. Ας σημειωθεί ότι η Εισαγγελία είχε αρχικά αποφασίσει να τον αφήσει ελεύθερο με εγγύηση, αλλά την απόφαση ανέτρεψε το Στρατοδικείο. Το αίτημα το υποστηρίζει ακόμα και ο βουλευτής του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (που συμμετέχει στην κεντροαριστερή Concertaciòn) Sergio Ojeda. Ενώ την αλληλεγγύη του έχει εκφράσει και το Ανθρωπιστικό Κόμμα. Από την άλλη πλευρά, όπως δήλωσε αλληλέγγυα, δεν είχαν καμία επαφή με τον Περιφερειακό Διευθυντή του Εθνικού Οργανισμού για την Ιθαγενική Ανάπτυξη (CONADI), επειδή θεωρούν ότι έχει διασυνδέσεις με τη δεξιά που κρατά φυλακισμένους τους Μαπούτσε.
Πηγή: El Vacanudo
Νέα δολοφονία ανήλικου από αστυνομικούς στην Αργεντινή
Με μια σφαίρα στην πλάτη σκότωσαν οι αστυνομικοί τον 16χρονο Guillermo Trafiñanco την ώρα που προσπαθούσε να βρει καταφύγιο σε ένα σχολείο για να ξεφύγει από την καταδίωξή τους. Ο Silvano Meza, ο αστυνομικός που κατηγορείται ότι τον σκότωσε, συνελήφθη και κατόπιν αποκαλύφθηκε ότι είχαν γίνει άλλες δύο καταγγελίες εις βάρος του για βιαιότητες εναντίον νεαρών. Ο θάνατος του Trafiñanco στις 21 Οκτωβρίου στην Viedma, πρωτεύουσα της επαρχίας Rio Negro, ήρθε να προστεθεί στις δολοφονίες του 15χρονου Diego Bonefoi και άλλων δύο νεαρών των Sergio Cárdenas, 29 ετών, και Nicolás Carrasco,16 ετών, κατά τις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, τον περασμένο Ιούνιο στο Bariloche. Σύμφωνα με το Azkintuwe o νεαρός ήταν Μαπούτσε. Η μητέρα του λίγες μέρες μετά, κατήγγειλε ότι όταν προσπάθησε να πλησιάσει το χτυπημένο παιδί της, άλλοι αστυνομικοί την απείλησαν με όπλο, ενώ πυροβόλησαν και εναντίον άλλων νεαρών που ήταν εκεί γύρω.
Δολοφονία και εντεινόμενη καταστολή στη Δυτική Παπούα
Μέλη της Petapa ενώνουν τα χέρια
Στις 4/10 ένα μέλος της Petapa (Penjaga Tanah Papua – Υπερασπιστές της Γης των Παπούα) σκοτώθηκε από πυρά της αστυνομίας της Ινδονησίας στην πόλη Wamena της Δυτικής Παπούα. Με αυτή την εξωδικαστική δολοφονία, οι δυνάμεις ασφαλείας της Ινδονησίας εντείνουν την καταστολή εναντίον του κινήματος για τα ιθαγενικά δικαιώματα και την αυτοδιάθεση στη Δυτική Παπούα. Αναβιώνουν επίσης οδυνηρές μνήμες από τα αιματηρά γεγονότα που συγκλόνισαν την Wamena πριν από μια δεκαετία όταν η αστυνομία και ο στρατός της Ινδονησίας επιτέθηκαν βάναυσα σε κοινοτικά πόστα όπου κυμάτιζε η σημαία του Πρωινού Αστέρος, αφήνοντας ακτιβιστές νεκρούς, ξυλοκοπημένους και φυλακισμένους και κοινότητες με ψυχολογικά τραύματα και εκτοπισμένες.
Η συγκυρία των αυξανόμενων λαϊκών κινητοποιήσεων εναντίον της Ινδονησιακής εξουσίας, που παρατηρήθηκε με την πρόσφατη απόρριψη του απατηλού νόμου περί «Ειδικής Αυτονομίας» συνοδεύεται από νέα επίπεδα βίαιης καταστολής από την αστυνομία και τον στρατό της Ινδονησίας. Στις 4 Οκτωβρίου η Petapa, πτέρυγα ασφαλείας του DAP (Dewan Adat Papua – Εθιμικό Συμβούλιο των Παπούα) υπέστη σφοδρή επίθεση καθώς τέσσερα μέλη της πυροβολήθηκαν από την αστυνομία, σκοτώνοντας τον 34χρονο συντονιστή Ismael Lokobal και αφήνοντας άλλο ένα υψηλόβαθμο μέλος σε κώμα. Το περιστατικό συνέβη αφότου η τοπική αστυνομία του αεροδρομίου κατέσχεσε στολές και μετρητά που στέλνονταν στην Wamena από την παράκτια πρωτεύουσα Jayapura. Μέλη της Petapa, προσπάθησαν να διαπραγματευθούν την επιστροφή των κατασχεμένων αγαθών αλλά η αστυνομία τους το αρνήθηκε. Σύντομα συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου και συγκρούστηκε με την αστυνομία. Ο αρχηγός της αστυνομίας της Wamena χτυπήθηκε με πέτρα στο πρόσωπο. Η αστυνομία εξαπέλυσε βίαιο κυνηγητό των μελών της Petapa, κυνηγώντας τα στο αρχηγείο τους, στο παρακείμενο περιφερειακό συγκρότημα του DAP, όπου δολοφονήθηκε ο Lokobal.
Πηγές που βρίσκονται επιτόπου μετέδωσαν ότι μετά το περιστατικό η κατάσταση στην Wamena έχει γίνει εξαιρετικά τεταμένη, με τον στρατό να περιπολεί στους δρόμους και να επιβάλλει απαγόρευση της κυκλοφορίας. Τοπικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπάθησαν μάταια να διαπραγματευτούν μια επίλυση της κρίσης με την τοπική κυβέρνηση και την ηγεσία των δυνάμεων ασφαλείας, και ηγέτες της κοινότητας κατάφεραν να αποτρέψουν μια φημολογούμενη επίθεση εναντίων των αστυνομικών δυνάμεων από μέλη της ευρύτερης οικογένειας του θύματος. Η ένταση παραμένει και επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα ότι το DAP και η Petapa είναι στόχοι καταστολής και επιτήρησης από τον κρατικό μηχανισμό.
Στο μεταξύ, ανατριχιαστικό βίντεο που αποκτήθηκε πρόσφατα, δείχνει πράκτορες του ινδονησιακού κράτους να βασανίζουν υπόπτους ως μέλη του OPM (Organisasi Papua Merdeka – Κίνημα Ελεύθερη Παπούα) στα πλαίσια της βάρβαρης αντι-αντάρτικης εκστρατείας καμένης γης. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για αλληλεγγύη και υποστήριξη καθώς κινητοποιήσεις σε όλη την Παπούα ασκούν πίεση στην ινδονησιακή κατοχή και τους ξένους υποστηρικτές της, που περιλαμβάνουν τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αυστραλίας όπως και ξένες εταιρίες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων όπως η Freeport McMoran και η BP. Το κατεπείγον αντικατοπτρίζεται επίσης στις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στην Wasior τις οποίες ΜΚΟ της Παπούα αποδίδουν στην αχαλίνωτη υλοτομία στη γύρω περιοχή και οι οποίες έχουν αφήσει πάνω από εκατό νεκρούς και χιλιάδες εκτοπισμένους. Υπό το φως της συνεχιζόμενης έντασης και της λαϊκής αντίθεσης στην ξένη κυριαρχία, περαιτέρω κινητοποιήσεις και περιστατικά αναμένονται τις προσεχείς εβδομάδες.
ΜΕΞΙΚΟ: Ταραχές σε γειτονιές λόγω τροχαίων δυστυχημάτων
Κάπου 400 κάτοικοι της περιοχής Chiconcuac στα βορειοανατολικά της πολιτείας του Μεξικού, ξεσηκώθηκαν και έβαλαν φωτιά σε δύο λεωφορεία της γραμμής Μεξικό-Τεξκόκο, μετά από τροχαίο δυστύχημα στο οποίο ενεπλάκη το ένα από αυτά τραυματίζοντας θανάσιμα μια 55χρονη γυναίκα. Στη συνέχεια επενέβη η πυροσβεστική και τα «ΜΑΤ» της πολιτειακής αστυνομίας για να διαλύσουν το πλήθος.
Την περασμένη βδομάδα κάτοικοι της Ciudad Cuauhtémoc στο Ecatepec, κατέστρεψαν όχημα της γραμμής λεωφορείων Buendía, γιατί ο οδηγός είχε χτυπήσει και τραυματίσει σοβαρά ένα άτομο.
Πριν μερικές μέρες, κάτοικοι του Barrio San Bartola στον δήμο Teoloyucan, έκαψαν δύο οχήματα της εταιρίας ακινήτων Hogares Mexicanos (Homex), απαιτώντας να πληρωθούν τα έξοδα κηδείας ενός άντρα που σκοτώθηκε σε τροχαίο με ένα όχημα της εταιρίας.
Πηγή: El Sol de Mexico
28 Οκτ 2010
ΜΕΞΙΚΟ: To FPDT κερδίζει πάλι τις εκλογές στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο
Το Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης (FPDT) διατήρησε τον έλεγχο της επιτροπής του εχίδο του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο. Το «κόκκινο» ψηφοδέλτιο που αποτελείτο από προσκείμενους σε αυτό υπερίσχυσε με 199 ψήφους στους 425, των άλλων δύο, του «μπλε» και του «κίτρινου» που πρόσκεινται και τα δύο στο «Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα» (PRI) και υποστηρίζονται από την κυβέρνηση της πολιτείας του Μεξικού. Η επιτροπή αποτελείται από τους Hermenegildo Márquez Del Valle, πρόεδρο, Prisciliano Altamirano, γραμματέα και Santiago Rodríguez, ελεγκτικό επίτροπο. Η María Trinidad Ramírez, ηγετικό στέλεχος του FPDT, υποστήριξε ότι η νίκη στις εκλογές για την επιτροπή του εχίδο, σημαίνει ότι κλείνει ο δρόμος για την Εθνική Επιτροπή Νερού (Conagua) που συνεχίζει να αγοράζει εκτάσεις για το σχέδιο στη λίμνη Τεξκόκο. «Εδώ ο πληθυσμός είπε ότι δεν θα πουλήσει τη γη του για ένα σχέδιο που υποτίθεται ότι είναι οικολογικό, το οποίο προωθεί η Conagua, γιατί είναι μια φάρσα και γιατί πίσω του υπάρχουν ξεκάθαρες προθέσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να ξαναρχίσει την κατασκευή του αεροδρομίου στις εκτάσεις μας». Τα μέλη του FPDT υποστήριξαν ότι θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τη γη τους και ότι θα προωθήσουν παραγωγικά σχέδια στα εχίδος τους, παρά τη μηδενική υποστήριξη των αρχών.
Πηγές: La Jornada, FPDT
25 Οκτ 2010
ΜΕΞΙΚΟ: Νέες δολοφονίες στην Οαχάκα
Το σκηνικό της βίας στην Οαχάκα εντείνεται μετά από 2 νέες δολοφονίες. Την Παρασκευή 22/10 δολοφονήθηκε ο Καταρίνο Τόρες Περέδα στα γραφεία της Επιτροπής Υπεράσπισης των Πολιτών (CODECI) στην πόλη Τουξτεπέκ. Δύο ένοπλοι άνδρες μπήκαν στα γραφεία της οργάνωσης και τον δολοφόνησαν εξ’ επαφής. Ο 37χρονος από το Κακαουατάλ, στο Οχιτλάν της Οαχάκα, είχε υποστεί την τελευταία δεκαετία συνεχείς διώξεις λόγω της πολιτικής και κοινωνικής του δράσης. Ήταν ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος της Λαϊκής Συνέλευσης των Λαών της Οαχάκα (APPO) στις 6/8/2006 και κρατήθηκε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας για 7 μήνες. Εκεί γνώρισε τον Φλάβιο Σόσα Βιγιαβισένσιο, ηγετικό στέλεχος της APPO, τον Ιγνάσιο ντελ Βάγιε, του Μετώπου των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο (FPDT) και τους αδερφούς Σερέσο Κοντρέρας κατηγορούμενους για συμμετοχή στις FARP. Αφέθηκε ελεύθερος στις 8/3/2007 μετά από καταβολή εγγύησης 17.000 πέσος.
Είχε ξανασυλληφθεί το Μάρτιο του 2003 επειδή εκπροσωπούσε κοινότητες σε αγροτικές διαμάχες. Μια από αυτές ήταν η κοινότητα Σαν Πέδρο Τεπινάπα, του Χοκοτεπέκ που διεκδικούσε την επιστροφή 1500 εκταρίων από τους κασίκες. Τον Ιούνιο του 2003 συνελήφθη και πάλι για παρακώλυση συγκοινωνιών πριν από μια κινητοποίηση του Εθνικού Μετώπου για την Υπεράσπιση της Κυριαρχίας και των Δικαιωμάτων του Λαού. Από το 1998 είχε συλληφθεί πάνω από 12 φορές.
Η CODECI σχηματίστηκε ανεπίσημα το 1996 μετά από μια συνέλευση μεταξύ αγροτικών αρχών διαφόρων κοινοτήτων. Τα αγροτικά προβλήματα και η έλλειψη απάντησης από την κυβέρνηση ήταν τα βασικά κίνητρα για τους εκπροσώπους για να σχηματίσουν αυτήν την οργάνωση αυτοάμυνας. Σήμερα έχουν παρουσία στις πολιτείες Βερακρούς, Οαχάκα, Ιδάλγο, Τλαξκάλα, Τσιάπας και Ταμπάσκο.
Συμμετείχε επίσης στην Άλλη Καμπάνια που είχαν συγκαλέσει η Ζαπατίστας με την 6η Διακήρυξή τους. To 2006 είχε συμμετάσχει στην υποδοχή του υποδιοικητή Μάρκος των Ζαπατίστας στην περιοχή του Τουξτεπέκ.
Συμμετείχε στον αγώνα για την δίκαιη αποζημίωση των ιθαγενών Τσιναντέκος και Μασατέκος που εκτοπίστηκαν από την κατασκευή των φραγμάτων στο Τεμασκάλ και Σέρο ντε Όρο. Επίσης ήταν επικεφαλής της ανάκτησης εκτάσεων ιθαγενικών κοινοτήτων που είχαν σφετεριστεί κτηνοτρόφοι και γαιοκτήμονες της περιοχής. Τους τελευταίους μήνες συμμετείχε στο Πολιτειακό Δημοκρατικό Συνέδριο της Ελεύθερης Οαχάκα που υποστήριξε τον νεοεκλεγέντα κυβερνήτη Γκαμπίνο Κουέ Μοντεαγούδο (δεν έχει αναλάβει ακόμα καθήκοντα). Σε μια από τις τελευταίες του δηλώσεις επέκρινε τα κόμματα PAN, PRD, PT και Convergencia ότι νέμονται το θρίαμβο του λαού στις εκλογές της 4ης Ιουλίου, αφού κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το 2006 γεννήθηκε η αλλαγή της κυβέρνησης του Ουλίσε Ρουίς Ορτίς (του PRI).
Ο Τόρες δεν είναι το πρώτο στέλεχος της CODECI που δολοφονείται κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ουλίσες Ρουίς. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2009 ο Φελίπε Παντόχα Μιγκέλ πέθανε από τα χτυπήματα με ρόπαλο που είχε δεχτεί.
Τη νύχτα η CODECI έστησε μπλόκα σε δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη για τη δολοφονία του ηγέτη της. Σε ανακοίνωσή της εξήγησε ότι η διαμαρτυρία μπροστά στον καθεδρικό ναό της Οαχάκα είναι για να απαιτηθεί άμεση απονομή δικαιοσύνης.
Στο μεταξύ άλλη μια δολοφονία ιθαγενή Τρίκι έρχεται να εντείνει ακόμα περισσότερο την εκτός ελέγχου κατάσταση μεταξύ των οργανώσεων της εθνότητας αυτής. Θύμα είναι αυτή τη φορά ο Εριμπέρτο Πάσος Ορτίς, ηγέτης του Κινήματος Ενοποίησης και Αγώνα των Τρίκι (MULT) που πρόσκειται στο Κόμμα Λαϊκής Ενότητας (PUP). Δολοφονήθηκε μέσα σε αυτοκίνητο, από ένοπλους που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα, παρότι συνοδευόταν από 3 φρουρούς, οι δύο της πολιτειακής αστυνομίας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν αντιλήφθηκαν αμέσως τη δολοφονία, εικάζοντας ότι χρησιμοποιήθηκε πιστόλι με σιγαστήρα και ότι στη συνέχεια κυνήγησαν και πυροβόλησαν τους δράστες αλλά δεν κατάφεραν να τους πετύχουν. Ηγετικό στέλεχος της MULT δήλωσε ότι θα «ήταν ανεύθυνο να υποδείξουμε ποιος είναι ένοχος» αλλά πρέπει να απαιτηθεί από τις αρχές «να κάνουν τη δουλειά τους και να βρουν τους ενόχους. Αλλά αναρωτιόμαστε τι συνέβη, αφού συνοδευόταν από τρεις φρουρούς. Μας παραξενεύει, μας ενοχλεί και μας εξοργίζει», δήλωσε. Για να απαιτήσουν δικαιοσύνη μέλη της MULT και του ιθαγενικού κόμματος PUP έστησαν επίσης μπλόκα σε δρόμους, λεωφόρους και σημαντικά σταυροδρόμια της πόλης.
Ο δολοφονημένος είχε διαφύγει άλλης δολοφονικής απόπειρας το 1999, είχε μείνει ανάπηρος σε καροτσάκι, και σιγά-σιγά τυφλωνόταν κι από τον διαβήτη.
Τη δολοφονία επέκρινε ο απερχόμενος κυβερνήτης της πολιτείας της Οαχάκα, Ουλίσες Ρουίς που διαβεβαίωσε ότι θα διεξαχθούν έρευνες μέχρις εσχάτων, ενώ ο νεοεκλεγείς κυβερνήτης Γκαμπίνο Κουέ Μοντεαγούδο ζήτησε «να σταματήσει η βία». Ο τοπικός βουλευτής εκλεγμένος με το PT, Φλάβιο Σόσα Βιγιαβισένσιο χαρακτήρισε τη δολοφονία «κρατικό έγκλημα» για το οποίο «ο μοναδικός υπεύθυνος ονομάζεται Ουλίσες Ρουίς». Τη δολοφονία καταδίκασε και η «Επιτροπή Σερέσο», (οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ιδρύθηκε από τα υπόλοιπα αδέρφια των πολιτικών κρατουμένων αδερφών Σερέσο – βλ. πιο πάνω), εντάσσοντάς την στην «κατασταλτική στρατηγική του τρομοκρατικού Κράτους εναντίον των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κοινωνικών αγωνιστών», επισημαίνοντας την αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα των παραστρατιωτικών στα πρότυπα των Κολομβιανών, όπως φαίνεται από αυτήν την δολοφονία.
Από την άλλη πλευρά οι εκτοπισμένοι από τον Σεπτέμβρη ιθαγενείς Τρίκι, του Αυτόνομου Δήμου Σαν Χουάν Κοπάλα, διευκρίνισαν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τη δολοφονία, που την χαρακτήρισαν άνανδρη, και ότι δέχονται απειλές από την MULT. Ο Αυτόνομος Δήμος Σαν Χουάν Κοπάλα κατηγορεί την MULT εξίσου με την παραστρατιωτική οργάνωση Τρίκι UBISORT (που πρόσκειται στο PRI), ότι ευθύνεται για τις δολοφονίες των μελών του, τον δεκάμηνο αποκλεισμό και τελικά τον εκτοπισμό από τις κοινότητες. Ίδια στάση έχει και η Γκαμπριέλα Χιμένες, της οργάνωσης πλανόδιων μικροπωλητών «14 Ιουνίου» επιμένοντας στην καταγγελία της ότι είχε δεχθεί απειλές από τον δολοφονημένο ηγέτη της MULT, όπως και από την UBISORT για να σταματήσει να υποστηρίζει τους ιθαγενείς του Αυτόνομου Δήμου. Η Χιμένες δήλωσε ότι η δολοφονία του Εριμπέρτο Πάσος Ορτίς, δεν αλλάζει τον παραστρατιωτικό χαρακτήρα της MULT και ότι η δολοφονία είναι άλλη μια προβοκάτσια της κυβέρνησης για να αποπροσανατολίσει από τα εγκλήματα που έχει κάνει.
Ας σημειωθεί ότι οι ιθαγενείς Τρίκι που πρόσκεινται στον Αυτόνομο Δήμο, προέρχονται από την MULTI (MULT independiente – ανεξάρτητη MULT), που διασπάστηκε από τη MULT το 2006, συμμετείχε στην APPO και ανακήρυξε τον Αυτόνομο Δήμο του Σαν Χουάν Κοπάλα το 2007.
Γ.Κ.
Πηγές για την δολοφονία του Καταρίνο Τόρες Περέδα (CODECI): Enlace Zapatista Indymedia Mexico, Indymedia Chiapas, Jornada , Jornada
Πηγές για τη δολοφονία του Εριμπέρτο Πάσος Ορτίς (MULT): Jornada, Indymedia Mexico (από MULT) , Comité Cerezo Mexico, Municipio Autónomo San Juan Copala , Autonomía en San Juan Copala
Για την υπόθεση των επιθέσεων εναντίον του Αυτόνομου Δήμου Σαν Χουάν Κοπάλα δείτε και τις προηγούμενες αναρτήσεις:
Για την υπόθεση των επιθέσεων εναντίον του Αυτόνομου Δήμου Σαν Χουάν Κοπάλα δείτε και τις προηγούμενες αναρτήσεις:
Νέες δολοφονίες αυτόνομων στην Οαχάκα
Ολόκληρη η ανακοίνωση των VOCAL για τη δολοφονική επίθεση στην Οαχάκα
18 Οκτ 2010
Αποκλεισμός του σημαντικότερου διυλιστηρίου της Βρετανίας από ακτιβιστές
FIT on tube
practising lock-ons
tankers being held up
crossing fields
'monkey' bamboo tripods in place
fitwatch working
the second wave arrive
how many dead?
chalk
wanna change clothes?
samba
good read
copped 'er
knot in my name
system change
party
the other blockade returns
stiltwalkers
into the sunset
returning to the station
Δελτίο Τύπου
16 Οκτωβρίου - Αποκλεισμός διυλιστηρίου πετρελαίου
Ακτιβιστές για το κλίμα απέκλεισαν το πιο σημαντικό διυλιστήριο της Βρετανίας. Εκατοντάδες διαδηλωτές του Crude Awakening ανεβαίνουν σε τρένα για να συμμετάσχουν στον αποκλεισμό.
12 ακτιβιστές για το κλίμα μπλοκάρισαν το μοναδικό δρόμο πρόσβασης στο διυλιστήριο Coryton στο Έσεξ, τον σημαντικότερο χώρο αποθήκευσης πετρελαίου της Βρετανίας και το μεγαλύτερο προμηθευτή πετρελαίου του Λονδίνου. Η ομάδα που αποτελείτο αποκλειστικά από γυναίκες, και πρόσκειται στο Crude Awakening, βρίσκονται κλειδωμένες σε ακινητοποιημένα οχήματα και στις δύο λωρίδες του δρόμου, αποτρέποντας τα βυτιοφόρα να φύγουν από το διυλιστήριο για να παραδώσουν το πετρέλαιο στο Λονδίνο.
Το διυλιστήριο Coryton βρίσκεται 30 μίλια βορειοανατολικά του Λονδίνου, κοντά στο Stanford-le-Hope στο Έσεξ. Σε μια συντονισμένη κίνηση περίπου 500 διαδηλωτές από την εκδήλωση του Crude Awakening στο Λονδίνο επιβιβάστηκαν σε τραίνα για το Stanford-le-Hope, όχι μακριά από το διυλιστήριο. Πλάνα που είχαν ανακοινωθεί προηγουμένως ότι στόχοι θα ήταν πετρελαϊκές επιχειρήσεις στο κεντρικό Λονδίνο αποδείχτηκαν απόπειρα να ξεγελαστεί η αστυνομία, με το Coryton να αποτελεί τον τελικό προορισμό από πριν.
Ο Τέρι Όρτσαρντ που λαμβάνει μέρος δήλωσε:
«Δεν έχουμε ελπίδα ανάσχεσης της κλιματικής αλλαγής εάν δεν βρούμε τρόπους να αρχίσουμε να κινούμαστε πέρα από το πετρέλαιο. Αλλά το Μεγάλο Πετρέλαιο είναι αδυσώπητο. Από τον Κόλπο του Μεξικού ως την Αρκτική και τις καναδικές αμμουδιές με πίσσα, οι εταιρίες πετρελαίου καταστρέφουν τα τοπικά περιβάλλοντα, ποδοπατούν τα δικαιώματα των τοπικών κοινοτήτων και μας σπρώχνουν στο χείλος της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής.
Είμαστε εδώ στην πηγή του προβλήματος, στο μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου της Βρετανίας για να σταματήσουμε τη ροή πετρελαίου προς το Λονδίνο. Είμαστε εδώ για να σαμποτάρουμε την αδυσώπητη ροή του πετρελαίου και να πούμε όχι άλλο. Αυτό το μέρος, ολόκληρη αυτή η βιομηχανία θα πρέπει να γίνει αντικείμενο του παρελθόντος.»
Αυτή η δράση είναι μέρος της παγκόσμιας εβδομάδας δράσης που καλέστηκε από το Δίκτυο Δράσης για την Κλιματική Δικαιοσύνη (CJA). Από τις Φιλιππίνες μέχρι την Αργεντινή, άνθρωποι από 22 διαφορετικές χώρες πραγματοποιούν δράσεις αυτήν την εβδομάδα ενάντια στο απολίθωμα της βιομηχανίας καυσίμων.
Το Crude Awakening υποστηρίζεται από ένα φάσμα διαφορετικών ομάδων άμεσης δράσης συμπεριλαμβανομένων των Camp for Climate Action, Plane Stupid, Rising Tide, Space Hijackers, Liberate Tate, Laboratory of Insurrectionary Imagination, Earth First! και το UK Tar Sands Network.
Σημ. Το Coryton είναι ιδιοκτησίας Petroplus και έχει ικανότητα διύλισης 10 εκατομμυρίων τόνων το χρόνο. Είναι το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου της Βρετανίας και προμηθεύει με πετρέλαιο βενζινάδικα, αεροδρόμια και εργοστάσια στο Λονδίνο και τη Βρετανία.
Πηγές: http://crudeawakening.org.uk/node/25
http://london.indymedia.org.uk/articles/5717
Νέες δολοφονίες αυτόνομων στην Οαχάκα
Παρά τον εκτοπισμό των αυτόνομων από την κοινότητα Σαν Χουάν Κοπάλα, οι δολοφονίες συνεχίζονται. Ο Αυτόνομος Δήμος καταγγέλλει τη δολοφονία δύο συντρόφων και τον τραυματισμό άλλου ενός, το Σάββατο το βράδυ. Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Προς τα έντιμα ΜΜΕ
Προς τους Οργανισμούς Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Προς τους ιθαγενείς λαούς του Μεξικού
Προς την Άλλη Καμπάνια
Προς τον EZLN
Προς την Οαχάκα, το Μεξικό και τον κόσμο
Συντρόφισσες, σύντροφοι:
Η κοινότητα Τρίκι του Σαν Χουάν Κοπάλα, εκτοπισμένη σήμερα από το χωριό της, από την κακιά κυβέρνηση και τους πληρωμένους δολοφόνους της απευθύνεται σήμερα στις γυναίκες και τους άνδρες που έχουν καλή την καρδιά τους για να καταγγείλει ότι η κακία και η φιλοδοξία του ισχυρού δεν έχει όρια και μη δεχόμενοι να μας στερήσουν το χωριό μας, οι κάτοικοι του Κοπάλα, ακόμα και μακριά από τη γη μας συνεχίζουμε να σφαγιαζόμαστε από τους παραστρατιωτικούς στην υπηρεσία αυτού του καταραμένου καπιταλιστικού συστήματος, οι οποίοι έχουν ακόμα το θράσος να αυτοαποκαλούνται κόσμος της αριστεράς.
Χτες το βράδυ δολοφονήθηκαν άγρια σε μια ενέδρα στην περιοχή των τριών σταυρών καθώς κατευθύνονταν προς το Yosoyuxi Copala οι σύντροφοι Τερέσα Ραμίρες Σάντσες και Σεραφίν Ουμπάλδο και τραυματίστηκε σοβαρά ο σύντροφος Χορντάν Ραμίρες Γκονσάλες. Οι τελευταίες πληροφορίες που έχουμε είναι ότι ο Χορτνάν δεν μπόρεσε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο της Juxtlahuaca γιατί εγκληματίες αυτών των ομάδων βρίσκονταν απέξω και μη αποδεχόμενοι αυτό περιπολούσαν με ένοπλους άνδρες ψάχνοντας τον σύντροφό μας για να τον αποτελειώσουν κι ενώ η αστυνομία κάνει πως δεν βλέπει ή πως δεν βρίσκεται εκεί, αυτό εξηγείται επειδή ο Χορντάν είναι από τους συντρόφους μας τους πιο αφοσιωμένους στην αυτονομία και επειδή ήταν ο τελευταίος που έφυγε από το Κοπάλα στις 19 Σεπτεμβρίου. Πρώτα θέλησε να βεβαιωθεί ότι δεν απέμενε κανένας σύντροφος για να βγει και μόνο τότε αποφάσισε εκείνος να φύγει.
Αυτή είναι η απάντηση της μεξικανικής κυβέρνησης για τα ασφαλιστικά μέτρα που διέταξε η Παναμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτή είναι η απάντηση της MULT επειδή δεν αποδεχτήκαμε τον πλαστό και συμφεροντολογικό διάλογό της. Αυτό που για μας είναι το πιο επώδυνο είναι ότι σήμερα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που τολμούν να βλέπουν αυτήν τη γενοκτονία ως μια ενδοεθνοτική διαπάλη ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για τον τερματισμό ενός τρόπου διακυβέρνησης διαφορετικού από αυτό το εγκληματικό σύστημα. Πρόκειται για μια γενοκτονία για να θαφτεί η ιστορία μας γιατί την φοβούνται. Πρόκειται για μια σφαγή που ομάδες PRIίστας [του κόμματος PRI] διαπράττουν εναντίον του λαού μας επειδή δεν συμμορφωνόμαστε όπως το έκανε η ηγεσία της MULT με τις τελευταίες κυβερνήσεις της Οαχάκα. Για όσους δεν ξέρουν η UBISORT γεννήθηκε το 1994 και το 2006 πρακτικά εξαφανίστηκε αφού απέμειναν από αυτήν μόνο κάποιοι πιστολάδες που πάντα δούλευαν απευθείας με τις κυβερνήσεις (Τόνιο Πάχαρο, Ρουφίνο Χουάρες…). Εμείς δεν θα υποταχθούμε ποτέ για να επιτρέψουμε την κλοπή των φυσικών μας πόρων, εμείς δεν θα συμμορφωθούμε ποτέ στις εκστρατείες τους υπέρ του PRI με το κόμμα ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ τους, δώρο του Χοσέ Μουράτ.
Τα παιδιά, οι γυναίκες, οι γέροι, όλοι οι αυτόνομοι όπως μας αποκαλούν στην περιοχή μας, ρωτάμε: Έτσι πάει κανείς σε διάλογο; Απαντούμε σε όσους τις προηγούμενες ημέρες με τρόπο επιπλέον δειλό μας προσκαλούν να καταθέσουμε τα όπλα και να καθίσουμε σε διάλογο: Δεν νομίζετε κύριοι ότι εάν είχαμε όπλα εμείς, με την ελάχιστη λογική της αυτοσυντήρησης, οι νεκροί θα ήταν και από τις δύο πλευρές; Φτάνει πια, πληροφορηθείτε καλά και αν πραγματικά συμμετέχετε στην άλλη καμπάνια , τιμήστε τη συμμετοχή σας.
Καλούμε όλους τους συντρόφους της άλλης καμπάνιας που πραγματικά είναι τέτοιοι και εκείνους που χωρίς να είναι της άλλης [καμπάνιας] είναι πραγματικοί σύντροφοι, να επισκεφθούν την κατασκήνωσή μας όπου σιγά σιγά έρχονται οι εκτοπισμένοι σύντροφοι, στην κεντρική πλατεία της Οαχάκα, και όπου σύντροφοι γιατροί από αυτούς που η χώρα τόσο χρειάζεται, δηλαδή από τους γιατρούς που πορεύονται κάτω και αριστερά, θεραπεύουν τους τραυματίες μας, εκεί θα μπορέσουν να πληροφορηθούν από τους ίδιους ποιος τους τραυμάτισε και έσφαξε το λαό μας.
Σεβασμός στη ζωή και την αξιοπρέπεια των εκτοπισμένων!
Φτάνει με την ένοχη σιωπή!
Όχι άλλη βία!
Με σεβασμό
Αυτόνομος Δήμος Σαν Χουάν Κοπάλα
TERESA RAMÍREZ εκτοπισμένη του SAN JUAN COPALA και δολοφονημένη
TERESA RAMÍREZ εκτοπισμένη του SAN JUAN COPALA και δολοφονημένη
JORDÁN RAMÍREZ σύζυγος της TERESA; βαριά τραυματισμένος
FOTOS VERÓNICA VILLLALVA/FRIDAGUERRERA
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)