Στην εκπνοή του επετειακού τούτου Μάη, στο θεατράκι Belle Etoile που φέρει κόκκινο αστέρι και στεγάζει το μουσικό θίασο Jolie Môme , 34 οργανώσεις από 15 χώρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της LCR για μια συνάντηση κομμάτων και οργανώσεων της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Κι αν στο παρελθόν δεν έλειψαν παρόμοιες διεθνείς συναντήσεις, όμως τόσο ο αριθμός των συμμετεχόντων όσο και η ποιότητα των συζητήσεων αυτού του διημέρου ήταν χωρίς προηγούμενο.
Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος δεν ήταν οι μνήμες και οι παρακαταθήκες του Μάη του ‘68 αλλά αυτές των πρόσφατων εγχειρημάτων ανασύνθεσης της ευρωπαϊκής αριστεράς που, άλλοτε αποτυχημένα κι άλλοτε ελπιδοφόρα τροφοδοτούν τη συλλογική εμπειρία των πολιτικών δυνάμεων που προσβλέπουν σε μια ρήξη με την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τις καταστροφικές της συνέπειες για τα εργατικά, κοινωνικά και πολιτικά κεκτημένα, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Κι ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο η κρίση αποτυπώνεται σε εξεγέρσεις εξαιτίας της πείνας, σε μια από τις σημαντικότερες οικονομικο-πιστοτικο-χρηματιστηριακές κρίσεις, στις ατέρμονες όσο και αδιέξοδες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις σε Ιρακ, Αφγανιστάν και Μέση Ανατολή, σε μια περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλεί μόνο επιδερμικές αντιδράσεις, το παγκόσμιο κίνημα δεν φαίνεται να εγείρει τις αναγκαίες αντιστάσεις και να οδηγείται στον απαιτούμενο συντονισμό και εμβάθυνση. Στην Ευρώπη πάλι, σε συμφραζόμενα ανασύνταξης και ενδυνάμωσης μιας «ακομπλεξάριστης» δεξιάς που διαθέτει όλα τα μέσα για το διεθνή της συντονισμό και οργάνωση φλερτάροντας με την ιδεολογία και συχνά τις πρακτικές της παραδοσιακής ακροδεξιάς, και απέναντι σε μια σοσιαλδημοκρατία που ολοκληρώνει την πορεία ενσωμάτωσής της σε μια νεοφιλελεύθερη μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά χωρίς μεταρρυθμίσεις, συμπαρασύροντας σε αυτές της τις επιλογές και ένα μέρος των συνιστωσών του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι δυνάμεις που διατυμπανίζουν το ριζοσπαστικό διεθνισμό τους δυσκολεύονται να χαράξουν έναν πραγματικά διεθνιστικό και αποτελεσματικό ορίζοντα εναλλακτικών τακτικών και στρατηγικών σχεδιασμών. Αυτό ακριβώς ήταν και το επίδικο της συγκεκριμένης συνάντησης: ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αναζήτησης του τι μπορούμε να ελπίζουμε και τι μπορούμε να πράξουμε μέσα από κοινές παρεμβάσεις και δράσεις που δεν θα μένουν περιχαρακωμένες στα όρια των υπαρχόντων κρατών εθνών αλλά θα συγκλίνουν σε πρακτικές με ευρύτερη ορατότητα και όραμα την κοινωνική αλλαγή, που δεν θα μένουν περιχαρακωμένες στα εξαρτημένα ανακλαστικά μιας επαναστατικής και συχνά σεκταριστικής αριστεράς αλλά με πρόταγμα τις ενωτικές δράσεις και σε ώσμωση με τα κινήματα θα είναι σε θέση να τροφοδοτηθούν αλλά και να παρέμβουν σε αυτά και μαζί με αυτά.
Κι επειδή τα παραπάνω μπορούν πολύ εύκολα να ολισθήσουν σε ένα ευπροσήγορο ευχολόγιο, καθορίστηκαν και τρεις άξονες δράσης που θα μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα πιο συγκεκριμένα, δοκιμάζοντας στην πράξη τις προγραμματικές συμφωνίες. Πόλεμος και ιμπεριαλισμός, μετανάστευση και ρατσισμός, κλιματική αλλαγή και ριζοσπαστική οικολογία συμφωνήθηκε να είναι οι θεματικές από τις οποίες θα εκκινήσει η κοινή προσπάθεια και συντονισμός. Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Γερμανία, η Σύνοδος του ευρωπαϊκού υπουργικού συμβουλίου για τη μετανάστευση στο Παρίσι και η Σύνοδος της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή μπορούν να αποτελέσουν ισχυρές στιγμές αυτού του εγχειρήματος που περνά αναντίρρητα από το ΕΚΦ στο Μάλμε, όπως και από το επόμενο ΕΚΦ στην Ισταμπούλ (2010).
Η συνάντηση όμως δεν εξαντλήθηκε σε εξαγγελίες για δράσεις και κινητοποιήσεις που επιτρέπουν μια στοιχειώδη έστω ενότητα αντινεοφιλελεύθερων και αντικαπιταλιστικών πολιτικών δυνάμεων, αλλά ανέδειξε και κάποιους άξονες που οριοθετούν τις πολιτικές επιλογές μιας συνεπούς ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής αριστεράς (ΕΑΑ): η πλήρης ανεξαρτησία από τη σοσιαλδημοκρατία και η κριτική στάση στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων των συνδικάτων του συμβιβασμού και της συνδιαχείρισης, συνιστούν τους καθοριστικούς παράγοντες για τη συγκρότηση σε ευρωπαϊκή κλίμακα ενός μορφώματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Και παρότι πολλές από τις οργανώσεις και κόμματα που συμμετείχαν στη συνάντηση αυτή έβρισκαν για συναπτά έτη μια θέση άλλοτε κριτική κι άλλοτε πλήρους ταύτισης στα πλαίσια του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), οι πρόσφατες εξελίξεις, κυρίως στην Ιταλία, έχουν εν πολλοίς απονομιμοποιήσει τη χρησιμότητα αυτής της «κοινής ομπρέλλας». Δεν είναι τυχαίο το ότι η κάθοδος του ΚΕΑ με ενιαίο ψηφοδέλτιο στις επόμενες ευρωεκλογές μοιάζει αδύνατη. Πως όμως μπορεί να αναδειχθεί μια εναλλακτική όταν τα εθνικά επίδικα επικαθορίζουν και τις διεθνείς συμμαχίες; Αν στην Ελλάδα μια κοινή κάθοδος του ΕΝΑΝΤΙΑ και του ΜΕΡΑ υπό το σήμα του ΕΑΑ δείχνει εφικτή, τι γίνεται με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που ενώ θα προσέβλεπαν στην ίδια ευρωπαϊκή εκπροσώπηση εγγράφονται σε διακριτά πολιτικά εγχειρήματα, έχουν επενδύσει σε αυτά και, σε κάποιες περιπτώσεις, προσβλέπουν και σε ανταλλάγματα; Τέτοιες όμως σπαζοκεφαλιές δεν αφορούν μόνο την ελληνική πραγματικότητα. Σε Πορτογαλία, Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, οι συσχετισμοί δυνάμεων στους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν κάνουν τις επιλογές ευκολότερες. Και γι αυτό δεν ευθύνεται μόνο η πολυδιάσπαση ή η «παθολογία» του χώρου, αλλά και η έκβαση ή καλύτερα η μη έκβαση της κουβέντας για το περιεχόμενο ενός αντινεοφιλελεύθερου και ενός αντικαπιταλιστικού προτάγματος. Σε κάθε περίπτωση, μια επόμενη συνάντηση της ΕΑΑ προτάθηκε για τα τέλη Οκτώβρη ή αρχές Νοέμβρη προκειμένου να δωθούν πιο συγκεκριμένες απαντήσεις στο ζήτημα των ευρωεκλογών. Ένα καλοκαίρι μπορεί να βοηθήσει ;
http://www.cie-joliemome.org/
Κοκκινοπράσινη Συμμαχία από Δανία. MPS, Solidarité, Gauche Anticapitaliste από Ελβετία. RSB, ISL, IL,BASG, Marx 21 από Γερμανία. Σοσιαλιστικό Κόμμα Σουηδίας. Εργατικό Κόμμα Πολωνίας. LCR/SAP από Βέλγιο. Σοσιαλιστική Ένωση από Νορβηγία. Sosialist Scotish Parti, Socialist Resistance, SWP, Respect από Μεγάλη Βρετανία. Espacio Alternativo από Ισπανία, ÖDP από Τουρκία. Αριστερό Μπλόκ από Πορτογαλία. Sinistra Critica από Ιταλία. SAP από Ολλανδία. ISO από Ηνωμένες Πολιτείες.ΝΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ με τις συνιστώσες τους από Ελλάδα.
