Την εβδομάδα από την 14η ως την 21η Οκτώβρη το δυτικό Άμστερνταμ γνώρισε ταραχές που θύμιζαν σκηνές από τα εξεγερμένα προάστια του Παρισιού το 2005.
Η αφορμή δόθηκε την Κυριακή, 14 Οκτώβρη, με το εξής περιστατικό στο αστυνομικό τμήμα του προαστίου Slotervaart, στο δυτικό Άμστερνταμ. Ένας νεαρός 22 χρονών –μαροκινής προέλευσης, όπως δεν παραλείπουν να υπενθυμίζουν τα ΜΜΕ– μπήκε σε ένα αστυνομικό τμήμα και μαχαίρωσε την αστυνομικό που βρισκόταν στην είσοδο. Οι αστυνομικοί που ήταν παρόντες πυροβόλησαν και σκότωσαν επιτόπου τον νεαρό. Λίγες ώρες αργότερα μαθεύτηκε ότι ο νέος νοσηλευόταν ως τον Αύγουστο σε ψυχιατρική κλινική. Ήταν γνωστός στην αστυνομία λόγω ενός αδικήματος που διέπραξε το 1998, και επειδή το 2005 είχε επαφές με την «τρομοκρατική οργάνωση» Hofstadgroep.
Το περιστατικό πυροδότησε κυριολεκτικά δεκάδες νεαρούς κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι έβαλαν τη Δευτέρα το βράδυ φωτιά σε ένα αυτοκίνητο μπροστά από το αστυνομικό τμήμα και πέταγαν πέτρες στα παράθυρα του τμήματος. Κάθε βράδυ επί μία συνεχή εβδομάδα και παρά τις επεμβάσεις της αστυνομίας και των ΜΑΤ, εκτυλίσσονταν παρόμοιες σκηνές: κάψιμο αυτοκινήτων και κλεφτοπόλεμος με την αστυνομία.
Τέτοιου είδους ένταση δεν είναι ανεξήγητη στο Slotervaart και σε άλλα δυτικά προάστια του Άμστερνταμ. Πρόκειται για υποβαθμισμένες συνοικίες, παραμελημένες από την πολιτεία και παραγκωνισμένες από τον μικροαστικό πληθυσμό του Άμστερνταμ. Οι κάτοικοι είναι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς (σε μεγάλο αριθμό Μαροκινοί) και ανήκουν στα πιο χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Οι νέοι βρίσκουν ελάχιστες διεξόδους απασχόλησης και περνούν το χρόνο τους σε πάρκα και πλατείες, πολλές φορές ως μέλη της μιας ή της άλλης συμμορίας. Τα σχολεία μέσης εκπαίδευσης –τα λεγόμενα «μαύρα» (καθώς δεν βλέπεις σχεδόν κανένα λευκό Ολλανδό μαθητή) τεχνικά λύκεια– πάσχουν μονίμως από έλλειψη διδακτικού προσωπικού. Περιστατικά σαν το μαχαίρωμα 16χρονου μαθητή από 14χρονο πριν λίγες εβδομάδες, είναι χαρακτηριστικά.
Πώς αντιμετωπίζει η πολιτεία ταραχές σαν και αυτές που προηγήθηκαν; Με τη γνωστή πολιτική της στρουθοκαμήλου, που βάζει το κεφάλι της στην άμμο αγνοώντας επιδεικτικά τις βαθύτερες κοινωνικές αιτίες τέτοιων φαινομένων. Δια στόματος του δημοτικού αντιπροσώπου της περιοχής (πιστού μουσουλμάνου και πρώην αστυνομικού), επιρρίπτει ευθύνες τόσο στους ίδιους τους νεαρούς ταραξίες όσο και στις οικογένειές τους, που αποτυγχάνουν στην διαπαιδαγώγηση και στον έλεγχο των παιδιών τους. Δια στόματος των ΜΜΕ καλλιεργεί τον φόβο για τη μερίδα αυτή των δυνάμει «τρομοκρατών» και δικαιώνει πολιτικές λιτότητας στις γονικές παροχές.
Το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα γλιτώνει το κεφάλι της μια πολιτεία που σκόπιμα εθελοτυφλεί. Το δρόμο τον έδειξαν τα banlieues του Παρισιού. Το θέμα είναι πόσα θα ακολουθήσουν ακόμα…
Η.Α.
