Στις 29 Νοεμβρίου, ομάδα χαμηλόβαθμων στρατιωτικών, με επικεφαλής έναν γερουσιαστή και έναν ταξίαρχο, κατέλαβαν ξενοδοχείο στο κέντρο της Μανίλας, με το αίτημα της παραίτησης της προέδρου της χώρας, Γκλόρια Αρόγιο. Στο διάγγελμά τους ισχυρίστηκαν ότι η οικονομία, ο νόμος και η τάξη έχουν καταρρεύσει και ότι είναι αντισυνταγματική και παράνομη η κατάληψη της προεδρίας από την Αρόγιο. Μετά από λίγες ώρες, 300 άνδρες του φιλιππινέζικου στρατού εισέβαλαν στο ξενοδοχείο εκτοξεύοντας δακρυγόνα και συνέλαβαν περί τους 25 στασιαστές. Δεν υπήρξε κανένας νεκρός ή σοβαρά τραυματισμένος, στρατιώτης ή πολίτης.
Από το 1986, που ανατράπηκε ο δικτάτορας Φερντινάντο Μάρκος και αποκαταστάθηκε ο κοινοβουλευτισμός, έχουν γίνει πάνω από δέκα απόπειρες πραξικοπήματος από μικρές ή μεγάλες ομάδες στρατιωτικών. Η παρούσα απόπειρα είναι πανομοιότυπη με μια άλλη στάση, τον Ιούλιο του 2003, όπου πάλι κάποιοι χαμηλόβαθμοι στρατιωτικοί είχαν καταλάβει κτιριακό συγκρότημα στο κέντρο της Μανίλας, με τα ίδια κατά βάση αιτήματα και με την ίδια κατάληξη. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι στασιαστές του 2007 βρίσκονταν στην αίθουσα όπου δικάζονταν οι στασιαστές του 2003 και, κάποια στιγμή, βγήκαν από το δικαστήριο και κατευθύνθηκαν προς το ξενοδοχείο, το οποίο κατέλαβαν.
Υπάρχει γενικά μια δυσφορία μεταξύ των χαμηλόβαθμων στρατιωτικών για τους χαμηλούς μισθούς και για τον φόρο αίματος που πληρώνουν στις συγκρούσεις με τους μουσουλμάνους αντάρτες στο νότο (Νήσος Μιντανάο) και με τον Νέο Λαϊκό Στρατό σε άλλες περιοχές της χώρας. Υπάρχει επίσης δυσαρέσκεια για τους καλοπληρωμένους ανώτερους αξιωματικούς, που «καθοδηγούν» εκ του ασφαλούς τις επιχειρήσεις, συχνά χωρίς να υπολογίζουν το ανθρώπινο κόστος.
Από την άλλη πλευρά, ο φιλιππινέζικος στρατός φέρεται να έχει κύρος μεταξύ των πληθυσμιακών στρωμάτων που δυσφορούν με τη δράση των ανταρτών και επιθυμούν νόμο και τάξη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την πασιφανή διαφθορά και ανεπάρκεια των κυβερνώντων, κάνει την κυβέρνηση διστακτική ως προς τη χρήση δριμείας καταστολής για την κάθε στάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας παλαιότερος πραξικοπηματίας, ο Γκρίνγκο Χονασάν, που είχε εμπλακεί σε δυο στρατιωτικά κινήματα το 1987 και το 1989, αποφυλακίστηκε σύντομα και τώρα είναι γερουσιαστής.
Όσο για την πλειοψηφία των στρατιωτών και των πολιτών, τα τελευταία χρόνια παραμένουν απαθείς και αμέτοχοι σε τέτοιου είδους κινήσεις, προφανώς γιατί δεν ελπίζουν από τους εκάστοτε «εθνοσωτήρες γαλονάδες» να αλλάξουν την όντως κακή οικονομική και κοινωνική κατάσταση.
Είναι λοιπόν πολύ αμφίβολο ότι οι στασιαστές της 29ης Νοεμβρίου πίστευαν στα αλήθεια ότι θα υποχρέωναν την πρόεδρο της χώρας σε παραίτηση. Αυτό που επιζητούσαν ήταν δημοσιότητα, που μπορεί ίσως να τους εξασφαλίσει στο μέλλον μια πολιτική καριέρα. Στις Φιλιππίνες, και όχι μόνο εκεί, η πρόσβαση στα μαζικά μέσα ενημέρωσης είναι το κλειδί για μια πετυχημένη προεκλογική εκστρατεία. Και αυτήν τη δημοσιότητα, ο τύπος και η τηλεόραση την προσφέρουν αφειδώς σε αυτούς που μπορούν να παράγουν θέαμα. Γύρω από το ξενοδοχείο στήθηκαν πολλές κάμερες για να αποθανατίσουν το γεγονός, προς δόξαν της κοινωνίας του θεάματος.
Πηγή: www.bbc.co.uk
Γιώργος Σκιάνης
